Είναι μάχη σε πολλαπλά επίπεδα. Να μην κολλήσουν παππούς και γιαγιά, τηλεκπαίδευση, τηλεργασίες και κάπως να μην γίνουν τελείως μαλάκες τα παιδιά λόγω ενημέρωσης από κάθε συνωμοσιολόγο στο YouTube που θέλει να μας πείσει ότι όλες οι ταινίες της Pixar συνδέονται τάχα μου δήθεν με κάποιον μυστικό τρόπο. Άντε να εξηγείς.
Μερικά πρωινά κοιτιέμαι στο κινητό και απορώ τι νόημα έχουν όλα. Μετά μου λέει ο ψυχολόγος μου να βγάλω την οδοντόβουρτσα από τη μύτη. Κακώς έκλεισα αυτά τα ραντεβού 7.30 το πρωί αλλά ήταν πιο φτηνά έτσι, βασικά deal με την πρώην γυναίκα μου ότι αν πηγαίνω σε ψυχολόγο τακτικά δεν θα με αποκαλεί ψυχοπαθή δυο φορές την ημέρα μπροστά στα παιδιά. Όταν κάνουν παιδιά ο Κος “Τυφλό σημείο” και η Κα “βιάζομαι πριν σαρανταρίσω”, ε, εκεί καταλήγεις.
Μεγάλη κρίση στο σπιτικό μας. Αν και είχα κάνει όσα μπορούσα. Προνοητικός θα έλεγα. Πέρυσι τέτοια εποχή πήγα στη Νέα Υόρκη στο γήπεδο των Nets. Τσίμπησα και δυο αφίσες για τα παιδιά. Τότε δεν έπαιζαν καν Durant και Kyrie και ήταν ήδη διασκεδαστική ομάδα που έφτασε στα playoffs. Τώρα είναι η πιο super team όλων των εποχών, με τρεις από τους δέκα καλύτερους παίκτες στον πλανήτη μαζί.
“Μη με αποπαίρνεις!” διαμαρτύρομαι στον ψυχολόγο ξεπλένοντας την οδοντόβουρτσα. “Εγώ πληρώνω, εγώ θα σου πω πως να μου μιλάς. Θέλω να πάρεις ύφος χάκερ που προσπαθεί να μου αποσπάσει τα στοιχεία της πιστωτικής μου κάρτας.” Γκρινιάζω λίγο ακόμα για τις οχτώ δουλειές που κάνω ταυτόχρονα οι οποίες όλες ξαφνικά μου ζητάνε τα πάντα και χθες. Μετά για τα παιδιά που όλο πεινάνε και δεν τα προλαβαίνω.
“Α, ξέρω τι να κάνεις” πετάγεται ο ψυχολόγος σε μια σπάνια παρέμβαση των μονολόγων που χαρακτηρίζουν τις συνεδρίες μας. “Απλά πες τους να κρατάνε 2 μέτρα απόσταση λόγω πανδημίας.” Άλλη μια άχρηστη συμβουλή. Ο τύπος μου θυμίζει κυνηγούς βαμπίρ που βγαίνουν βράδυ αντί να πάνε κατά την διάρκεια της μέρας και να τα ξεσκίσουν χαλαρά και εύκολα.
“Δεν έχει πια νόημα το ΝΒΑ!” διαμαρτυρήθηκε ο Μήτσος, ο οποίος προσπαθεί να το παίξει μπλαζέ αλλά βασικά λατρεύει ως Θεό τον LeBron James όπως κι εγώ. Όσο κι αν του τα χώνει για το παραμικρό ατόπημα, το παιδί ξέρει μπάσκετ, καταλαβαίνει πόσο φοβερή δουλειά κάνει σε όλα τα επίπεδα ο Λεμπρονάρας μας. “Με τον Harden τώρα μπορούν να παίζουν εναλλάξ οι Nets αραχτοί και πάλι θα βγουν πρώτοι άνετα.”
Τον έδιωξα από το δωμάτιο. “Άντε πήγαινε μπάνιο και ετοιμάσου για το σχολείο!” φώναξα με πολύ αυστηρό ύφος. “Τι προτιμάς; Μια φυσιολογική παιδική ηλικία ή να αποκτήσεις επιτέλους χιούμορ;” Χθες που πέτυχα την γειτόνισσα στον δρόμο μου είπε ότι την κοιτάω σαν ανωμαλιάρης. Αλλά πως βλέπει τα μάτια μου μέσα από το τηλεσκόπιο; Μισοκλείνουμε τα μάτια όταν κοιτάμε τον Ήλιο επειδή λάμπει. Ε, κάτι παρόμοιο κάνουμε και όταν συναντάμε κάποιον που δεν είναι πολύ λαμπρός. Είναι η ώρα που βγαίνει από το ντους και έχουμε βρει την τέλεια γωνία για την βλέπουμε όταν ντύνεται. O μικρός είχε αφήσει τις ρυθμίσεις τέλεια από χθες στο τηλεσκόπιο. Ξέρω πολλούς που θίχτηκαν όταν από τις δουλειές τους κρίθηκαν ως “μη απαραίτητοι” και τηλεργάζονται πλέον. Εγώ απλά χάρηκα που μπορώ να κάνω κάθε πρωί με την ησυχία μου αυγά με bacon και μπανιστήρι την γειτόνισσα.
“Μπορεί να μην αντέξει ο Αχίλλειος τένοντας του Durant” επιστρέφει ο Μήτσος από το μπάνιο να μου δώσει ελπίδα. “Χλωμό βέβαια, παίζει και μέσα στην ρακέτα δυνατά, σαν να μη σκίστηκε ποτέ.” “Μπορεί ο Kyrie να κομπλάρει ψυχολογικά ξερωγώ αν γίνουν ταραχές με τους μαύρους πάλι στις ΗΠΑ όπως πέρυσι” αντιπροτείνω εγώ. Κι οι δυο ξέρουμε ότι είναι πολύ πολύ μικρές πιθανότητες να γίνουν αυτά. Μου θυμίζει μια φορά που πήγα να πλύνω τα πιάτα στον νιπτήρα αλλά πρώτα έπρεπε να αδειάσω από δίπλα τις κατσαρόλες που στέγνωναν και βέβαια καλύτερα όλο τον πάγκο από τα άλλα πράγματα….μην σας τα πολυλογώ με βρήκε ο Μήτσος στο γκαράζ να ψάχνω τις αλυσίδες για τα χιόνια και τα πιάτα ήταν άπλυτα. Συνδέονται όλα στον κόσμο σαν τον Avatar που βλέπει για δέκατη φορά ο Γιωργής.
“Αν τα καταφέρει κάπως όμως και πάρει πρωτάθλημα φέτος ο Lebron κόντρα σε τέτοια υπερομάδα, ε, τουλάχιστον θα το βουλώσουν όλοι όσοι δεν παραδέχονται ακόμα ότι είναι ο μεγαλύτερος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών” λέω εγώ μπας και το δούμε θετικά. Σα να πρότεινα σε κάποιον που μισεί τα Χριστούγεννα να κρεμάσουμε τον Αη Βασίλη από μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο όμως, απέτυχε η προσπάθεια. Όπως εκείνη η φορά που ξεκίνησα να κάνουμε κύμα στο Ολυμπιακό Στάδιο την ημέρα που είχαν έρθει τα ορφανά από το τσουνάμι.
Είχα αφήσει τόση ώρα ανοιχτή την τηλεσυνεδρία με τον ψυχολόγο, τον ξέχασα αυτόν. Ίσως και αυτός εμένα. Τον έκλεισα.
“Άντε, τα λέμε στα όνειρά μου.”
Ευτυχώς είναι Φροϋδικός ο μαλάκας, περνάνε εύκολα τέτοια.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης αν τον συναντούσε τον Φρόϋντ θα του απαύτωνε τη μάνα.