Ο τύπος ήταν για τα νταούλια. Το αμάξι μου δέκα μέτρα πιο πίσω και μύριζε έντονα τσιγαρομπεκρίλα ακόμα και με κλειστά τα παράθυρα. Έβλεπα τους αστυνόμους να προσπαθούν να τον περιορίσουν στο πεζοδρόμιο γιατί αν έβγαινε στην λεωφόρο θα είχαμε χειρότερα από το μικροατύχημα που είχε προκαλέσει ήδη. Πιωμένος τόσο, την αφαίρεση διπλώματος την είχε σίγουρη. Μεγάλο πρόστιμο, ίσως και εξάμηνη φυλάκιση.
Το άσχημο ήταν ότι είχα πιει κι εγώ. Μάρτυρας μεν αλλά φαντάζομαι ότι θα μου κάνουν κι εμένα αλκοτέστ. Ε, τι να έκανα; Να μην έπινα σαμπάνια όταν μπήκε ο χρόνος; Μπορούσα να είχα αρνηθεί το σφηνάκι λίγο πριν φύγω, αλλά την κοπελιά που έφερε τον δίσκο την γουστάρω καιρό τώρα και με γλυκοκοίταζε.
“Αν δεν σας πειράζει, μπορώ να δω και τα δικά σας χαρτιά;” διέκοψε την φαντασίωση ο αστυνομικός. Ο συνάδελφός του φαίνεται είχε υπό έλεγχο τον μεθύστακα, οπότε ήρθε η σειρά μου. Δεν είναι και φορτισμένο το κινητό μου, αναρωτιέμαι αν έχουν μόνο τηλεκάρτες στην φυλακή.
Κοίταξε τα χαρτιά, όλα καλά ήταν. Ευτυχώς είχα τυπώσει προχθές την ασφάλεια που βρήκα στο internet μισοτιμής. Δεν ξέρω αν είναι απάτη αλλά από ότι φαίνεται ούτε κι αυτός.
“Παντρεμένος;” Κοίταζε δίπλα μου καθώς ρωτούσε, σαν να έλειπε το φάντασμα της συζύγου που δεν είχα.
-Όχι, ε, όχι, καθόλου.
“Καλύτερα! Κι εγώ που είμαι δηλαδή, μόνο γκρίνια ακούω.”
Δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να συμφωνήσω μαζί του, οπότε μισοχαμογέλασα. Από το άγχος μάλλον κάτι άλλο έκανε το στόμα μου, ελπίζω να μην με παρεξήγησε.
“Τέτοια ώρα πάντως όλο με πιάνει πείνα”, συνέχισε με όρεξη ο αστυνομικός. “Ξέρεις μια καντίνα με βρώμικα λίγο πιο κάτω, δίπλα στην λεωφόρο;”
-Μπλιάχ! Είναι θάνατος εκείνη! Είχα απαντήσει πριν το σκεφτώ γιατί ακόμα θυμόμουν τους εμετούς.
“Δίκιο έχεις. Τέτοιες μέρες ειδικά δεν είναι να αρρωστήσεις.” Ξανακοίταξε την άδεια θέση συνοδηγού δίπλα μου. “Αλλά δεν μπορεί, απόψε μόνος θα την βγάλεις; Δεν παίρνεις τηλέφωνο καμιά πρώην για κάνα τυχερό;”
Χτύπησε χορδή. Η πίεση, το άγχος, η κούραση, το ξενύχτι, όλες μου οι ανασφάλειες έσκασαν στα μούτρα του. “Α, άκουσε εδώ κε αστυνομικέ βραδιάτικα! Δεν θα μου πεις και τι θα κάνω με τις πρώην! Το έκανα μια, το έκανα δυο, πάντα μετά νιώθω χάλια. Έχουμε που έχουμε οικονομική κρίση, δεν υπάρχει λόγος να τα κάνουμε κώλος και στα προσωπικά μας. Καλύτερα να κοιμηθώ μόνος και ήρεμος!”
Ο αστυνόμος έκλεισε το μπλοκάκι του. Μάλλον θα φώναζε τον άλλον να με συλλάβουν. Πήρε το όρθιο ανάστημα, το σοβαρό, ίσιωσε την στολή και τις πουλάδες του.
“Καλό βράδυ.”
-Δεν θα μου κάνετε αλκοτέστ;
“Κύριέ μου είστε πιο νηφάλιος από εμένα.”
