Στα αρνητικά: το Messenger είναι πρόβλημα. Δεν μπορείς πια μέσω Skype να βρεις πίσω πόρτα. Όλοι αυτοί που ζούνε με δαύτο φάτσα κάρτα είναι και δύσκολοι… ( Η μεγάλη μάχη στα messenger apps άλλο, πολύ ενδιαφέρον θέμα.)
Αρνητικό δεύτερο ότι τα σχόλια στις δημοσιεύσεις με τραβάνε πάλι μέσα. Έχω κρατήσει χαρακτήρα όμως, αυστηρά μπαίνω για λίγο, απαντάω και φεύγω. Μόνο 2-3 φιλοσοφικές και θεολογικές συζητήσεις με κράτησαν παραπάνω.
Στα πολύ θετικά είχα σημειώσει την προηγούμενη φορά στις δυο εβδομάδες την θετική ψυχολογία όταν δεν πολυασχολείσαι με τις ειδήσεις. Όπως ακριβώς ανεβαίνεις ένα σκαλοπάτι όταν δεν βλέπεις τηλεοπτικές ειδήσεις, εξίσου θετικό είναι όταν κόβεις την ενημέρωση του Facebook. Αλλά παρατήρησα και μια ακόμα σημαντική διαφορά: οι άνθρωποι που είναι διαρκώς στο Facebook χάνουν σταδιακά και την ικανότητα να διακρίνουν ανάμεσα στα επιχειρήματα.
Ένα καλό παράδειγμα είναι το θέμα του Κρατικού Θεάτρου και της λογοκρισίας. Δεν ασχολήθηκα αρχικά αν και είδα τα σημάδια σε διάφορους τοίχους. Δεν ασχολήθηκα όταν είδα μισόλογα και ανόητα επιχειρήματα ή αναφορές σε άρθρα παρόμοιου χαμηλού επιπέδου. Τελικά έκατσα και έγραψα έναν αντίλογο εδώ http://alexanderchalkidis.com/politics/?p=4030
Χωρίς να έχω ανοιχτά άλλα κείμενα στα οποία να απαντήσω, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες. Χωρίς καν να πολυασχοληθώ. Η απόσταση από το θέμα, επειδή δεν ήμουν στο Facebook κάθε μέρα για να χάσω την επικοινωνιακή και πληροφοριακή ισορροπία μου, κάνει πολύ πιο εύκολο να επικεντρωθώ στην ουσία με τη μια.
ΥΓ Δεν έχει σημασία αν συμφωνείτε ή όχι στο συγκεκριμένο θέμα. Αυτό που με απασχολεί είναι ο αβίαστος τρόπος και η ελάχιστη ενέργεια που απαιτεί μακριά από το Facebook να αφήσεις ένα θέμα να κατακαθίσει οργανικά.