«Έτσι το φτιάχνεις το τσάι!» Η φωνή του πατέρα μου και η σωστή μεθοδολογία παρασκευής.

Αναρίθμητες φορές το ίδιο σκηνικό.   Είμαστε σε κάποιο ξενοδοχείο.   Όσα αστέρια και αν έχει, κάτι κάνουν λάθος.   Το πιο συνηθισμένο είναι να μην είναι καυτό το νερό.   Ο πατέρας μου ακούραστα προσπαθεί να τους εξηγήσει, να τους εκπαιδεύσει στην σωστή μέθοδο παρασκευής μαύρου τσαγιού.   Μερικές φορές έφευγε και εξαφανιζόταν στην κουζίνα να βρει τον υπεύθυνο.   Παλιά ντρεπόμασταν και νιώθαμε άβολα που το έκανε θέμα,

τώρα τον θαυμάζω για αυτό.

Προφανώς είναι και θέμα γούστου, αλλά δοκιμάστε μια φορά και έτσι να γευθείτε την διαφορά.   Μιλάμε για το κλασσικό μαύρο τσάι πάντα:

1. Το νερό πρέπει να είναι «φρέσκο». Δεν εννοώ ότι πρέπει να είστε σε κάποια μαγική πηγή ψηλά σε βουνό, ούτε να χρυσοπληρώνετε εμφιαλωμένο που ισχυρίζεται κάτι αντίστοιχο στην ταμπέλα του.   Να μην έχει ξαναβράσει.   Μην είναι αυτό που ξέμεινε στον βραστήρα.
2. Βραστό νερό, 100 βαθμών Κελσίου πρέπει να πέσει πάνω στα φύλλα του τσαγιού.   Όχι νερό που έβρασε, μπήκε σε κάποιο άλλο σκεύος, περίμενε λίγο και μετά ζεστό μεν αλλά όχι βραστό έφτασε επιτέλους στον προορισμό του.
3. Ναι, χρειάζεστε τσαγιέρα.Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το σχήμα, το μέγεθος ή το υλικό.   Αρκεί να κρατήσει την θερμοκρασία  του νερού αρκετά ψηλή για τρία λεπτά και να μείνει το άρωμα μέσα.   (Όλα τα άλλα θέματα τσαγιέρας είναι αισθητικά, συναισθηματικά ή αν την ψάχνετε για δώρο.)  Ακόμα και αν φτιάχνετε τσάι για τον εαυτό σας μόνο, τσαγιέρα.   Συν τοις άλλοις το κρατάει ζεστό αν θελήσετε μια δεύτερη κούπα σε λίγο.Επίσης προσοχή με την τσαγέρα και οτιδήποτε έχει έντονο άρωμα.   Μην την πλένετε μανιωδώς με σαπούνι ή απορρυπαντικό.   Πολλοί δεν την πλένουν ποτέ!  (Μόνο ξέπλυμα με νερό.)
4. Μην βάλετε πιο πολύ νερό από ότι «αντέχει» η ποσότητα τσαγιού. Αν έχετε ένα φακελάκι για παράδειγμα, ανάλογα με το τσάι, παρασκευάζει 1-2 ποτήρια.   Καλύτερα να βάλετε λιγότερο νερό στην αρχή, να το αφήσετε να ετοιμαστεί και να το αραιώσετε με βραστό νερό μετά παρά να βάλετε στην αρχή πολύ νερό.
5. Βγάλ’τε το φακελάκι πριν αρχίσει να «ξυνίζει» το τσάι. Δεν είναι μόνο θέμα τοξικών ουσιών και τρομολαγνείας για το αν γίνεται ή όχι δηλητηριώδες μετά από λίγο το τσάι.  Είναι θέμα γεύσης.   Για παράδειγμα το EnglishBreakfastTeaπου πίνω τώρα δεν θέλει καν τρία λεπτά για να ετοιμαστεί.   Και στο ενάμιση είναι μια χαρά για εμένα.   Και μετά από δέκα λεπτά (ακόμα και αν έχω βγάλει το φακελάκι στα τρία) δεν πίνεται πια.
6. Lipton:όχι ευχαριστώ!   Για πολλά χρόνια το τσάι Lipton το είχα στο μυαλό μου περίπου σαν το φακελάκι Nescafe.   Είναι το junkfoodτου χώρου του τσαγιού.   Τώρα η εταιρεία έχει θολώσει τα νερά βγάζοντας άπειρες διαφορετικές ποικιλίες και ποιότητες, ακόμα και άσπρο τσάι που είναι από το πιο σπάνιο μέρος του φυτού.   Συνεχίζω να λέω «όχι ευχαριστώ» στα περισσότερα (αναγκαστικά τα δοκιμάζεις – είναι παντού!) αλλά η ψαλίδα έχει μειωθεί.

Κάπου εκεί τελειώνουν τα «πρέπει» μου.  Γάλα, ζάχαρη και άλλα γούστα είναι προσωπική υπόθεση.   Για να γράψω αυτό το άρθρο, πίνω καθημερινά τσάι 2-3 φορές την ημέρα εδώ και λίγο καιρό κάνοντας δοκιμές.   Είχα καιρό να πιω.   Από παιδί.  Στο σπίτι μας μπορεί να φτιαχνόταν τσάι και 7-8 φορές την ημέρα αλλά εγώ πιο πολύ το είχα για να βουτάω τα μπισκότα μου.   Με μπόλικο γάλα και ζάχαρη, αυτόδεν ήταν τσάι βέβαια ήταν απλά δικαιολογία για το γλυκό.

Το τσάι είναι διπλά απολαυστικό όταν δεν είναι εξάρτηση και απλά απολαμβάνεις την γεύση.

(Σημείωση:   περισσότερες συμβουλές από κάποιον που ξέρει περισσότερα τσάγια, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.)