(Disclaimer: δεν είμαι ρατσιστής, τον θαυμάζω ως αθλητή και άνθρωπο, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικός πρεσβευτής της Ελλάδας. Πάμε παρακάτω τώρα.)
Αξίζει να ασχοληθούμε με το επικοινωνιακό πρόβλημα γύρω από αυτόν τον άνθρωπο γιατί αντανακλά παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Αυτός μια χαρά το πάει και μπράβο του. Εμείς έχουμε το θέμα.
1. Μπερδεύουμε την ικανότητα μέσα στο γήπεδο με αυτήν έξω από το γήπεδο. Εγώ για παράδειγμα συχνά τον κριτικάρω (εδώ και χρόνια) για τις (πολλές) ελλείψεις του ως παίχτης. Ακόμα και σήμερα πάσχει δραματικά σε πολλούς τομείς μπασκετικού IQ. Δεν σημαίνει αυτό ότι δεν είναι φοβερός. Αλλά μπορεί να βελτιωθεί. Δεν τον βοηθάμε όταν τον παρουσιάζουμε ως τον καλύτερο στον κόσμο αφού δεν είναι (ακόμα).
2. Έξω από το γήπεδο έχει πολλά δυνατά σημεία (προσωπικότητα, θετική αντιμετώπιση, πατριωτισμός, φιλανθρωπία, μεταδοτικότητα) αλλά και πολλές ελλείψεις. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν επιλέγει να έχει πολλά πολλά με άλλους παίχτες του ΝΒΑ. Δεν είναι σώουμαν όπως άλλοι μεγάλοι αθλητές, είναι να το έχεις αυτό. Ε, δεν το έχει. Υπάρχει σαφές όριο πόσο μακριά μπορεί να πάει στο ΝΒΑ σώου χωρίς αυτό το χάρισμα.
3. Παίζει με μια ομάδα που έχει χτιστεί γύρω του. Κάνουν μεταγραφές και παίζουν συστήματα 100% για τον Γιάννη. Και παρόλα αυτά μάλλον δεν θα τα καταφέρουν να διακριθούν. Δεν αρκεί, δεν μπορεί να το σηκώσει ακόμα. Ίσως ποτέ να μην μπορεί να το σηκώσει. Δεν είναι μικρό πράγμα να φτάσεις εκεί που έφτασε, αλλά μην τρελαινόμαστε, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα φτάσει σε εκείνο το επίπεδο που νομίζουν πολλοί Έλληνες. Ούτε Kobe θα γίνει ποτέ, ούτε LeBron. Το αποτέλεσμα; μια εθνική απογοήτευση το καλοκαίρι στο Παγκόσμιο για όλους. Χωρίς καν να ξέρουν οι περισσότεροι γιατί ο “καλύτερος παίχτης του κόσμου” εξαφανίστηκε έτσι. Άλλος κατηγορούσε τον προπονητή, άλλος τους κανόνες, αποκλείεται να έφταιγε ο Γιάννης, ε;
4. Βομβαρδιζόμαστε εξαιρετικά επιλεκτικά από τα ελληνικά ΜΜΕ με “μεγάλες επιτυχίες” του Γιάννη. “35 πόντους χθες”, “triple double προχθές”, “νέα διάκριση” παραπροχθές. Όταν τον εξαφανίζουν αντίπαλοί του στο γήπεδο δεν κάθεται κανείς να κάνει ανάλυση. Όταν μετράει, στα playoffs, είναι απλά “άτυχος” ή – κάθε φορά- δεν του βγήκε.
5. Πόσοι από εσάς βλέπετε συστηματικά ολόκληρους αγώνες του; Πόσοι βλέπετε και άλλους αστέρες του NBA για να έχετε μέτρο σύγκρισης; Ξέρετε γιατί γίνεται χαμός φέτος με τον Zion Williamson ή τον Ja Morant ή τόσα άλλα τεράστια ταλέντα που ξεσηκώνουν το κοινό; O Γιάννης μας είναι εξαιρετικά μη-θεαματικός παίχτης, πάρτε το χαμπάρι. Μόνος βγαίνει σε κάρφωμα και όλο το ίδιο κάνει. Με πολύ ευρωπαϊκό τρόπο τον νοιάζουν μόνο η νίκη και τα στατιστικά του. Κι εσείς ως Ελληνάρες μασάτε το ίδιο κουτόχορτο.
6. Με παρόμοιο τρόπο κάνουμε τα στραβά μάτια όταν αυτά που κάνει, ε, δεν είναι και τόσο καθαρά και πατριωτικά όσο θα έπρεπε. Ο αδελφός του ο Θανάσης είναι επίσης υπέροχος άνθρωπος και αθλητής όλο ενέργεια που μας έχει κάνει περήφανους στην Εθνική. Αλλά δεν είναι επιπέδου ΝΒΑ, τι να κάνουμε; Δοκίμασε και απέτυχε, μετρημένα πράγματα τελειωμένα. Οπότε όταν μυστηριωδώς (προφανέστατα στην πλάτη κάποιου ντιλ του αδελφού του) κάθεται και σκουπίζει τον πάγκο στους Bucks, ε, είμαστε εθνικά υπερήφανοι που ως γνήσιος Ελληνάρας ο Γιάννης βόλεψε σε μια θεσούλα και την οικογένειά του, ε; Είναι κι άλλα τέτοια πολλά, δεν θα ξεκατινιαστώ εδώ γιατί δεν τους αξίζει οικογενειακώς είναι γλύκες. Αλλά μην τρελαθούμε ότι είναι άγιοι ή τέλειοι.
7. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο τίτλος MVP. Όσοι παρακολουθούμε ΝΒΑ εδώ και χρόνια ξέρουμε ότι είναι ένα εργαλείο marketing αυτό που έχει ελάχιστη σχέση με τις επιδόσεις του. Κάθε χρόνο ρίχνουν την έμφαση κάπου, όπως κάνει και το NBA2K με την επιλογή παιχτών για το εξώφυλλο του παιχνιδιού περίπου. Πιο πολλοί για τους δημοσιογράφους να ασχολούνται είναι και λίγο ως επιβράβευση όσων δεν κλάνουν τελείως την regular period. (Γενικά έχει πρόβλημα το ΝΒΑ ως προς αυτό.) Εμείς αντί να δούμε ότι το ΝΒΑ προσπαθεί να εξαπλωθεί στην Αφρική και ότι βασικά προσπάθησε πολύ να βαφτίσει Νιγηριανό τον Γιάννη μας, το πήραμε αλλιώς. Κατά το δοκούν τελείως, αυθαίρετα και όπως μας συμφέρει.
Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά ακόμα. Αλλά ελπίζω ότι σας ξεκούνησα αρκετά για να αρχίσετε να σκέφτεστε κάπως πιο αντικειμενικά.