Δεν το χρειάζεστε. Με ένα τζιν, ξυπόλητοι και αξύριστοι ταξιδεύουμε. Σαν τον Τζωρτζ. Δεν ήταν Γιώργος. Ούτε Γιωργής. Ήταν Τζωρτζ Α Πάππας και μάλιστα με αυστραλιανή προφορά. Από αυτές τις προφορές που σκέφτεσαι “α, τον μαλάκα! Κάνει φιγούρα τώρα επειδή έχει σέξυ φωνή και το ξέρει.”
Είναι δύσκολο να διαλέξουμε που να γίνει η κηδεία του γιατί έχει φίλους σε όλο τον κόσμο. Μερικοί από αυτούς δεν έχουν καν τηλέφωνο ή σπίτι. Οι καλύτεροι. Αυτοί που ξενύχτησαν μαζί του σε κάποιο σοκάκι κάποιας πόλης. Αυτοί που αυτοσχεδίασαν δυο στιχάκια στο ατέλειωτο τραγούδι που έπαιζε στην κιθάρα του γύρω από μια φωτιά.
Ήταν γεννημένος θεατρίνος. Κακώς δεν έγινε ηθοποιός και τώρα που θα γίνει η ζωή του ταινία δεν ξέρουμε ποιον να πρωτοδιαλέξουμε να παίξει τον ρόλο του. Κάθε στιγμή ήταν παράσταση κι όλη η Γη το πάλκο του. Κάθε στιγμή γινόταν σπεσιάλ γύρω του. Σαν ένα πεδίο ενέργειας γύρω του, έλαμπε η κάθε φάση όταν ήταν μαζί σου. Του ταίριαζε το ραδιόφωνο και λίγο πριν ξεψυχήσει ακούστηκε να ψιθυρίζει “ήταν η εκπομπή ‘night wanderers’ ήμουν ο George A Pappas και δεν θα είμαστε μαζί την άλλη Τρίτη”…
