Στην Ελλάδα έχουμε κατασκευάσει ένα Γαλλικής έμπνευσης δίπολο. Αριστερά-Δεξιά. Στο μυαλό των περισσότερων Ελλήνων οι φιλελεύθεροι είναι παραλλαγή της Δεξιάς. Το τελικό αποτέλεσμα είναι καταστροφικό για όλους.
Θα αρχίσω εκθέτοντας την δικιά μου άποψη για τον “σωστό” δεξιό. Ο οποίος πιστεύει σε πρακτικές, εφικτές λύσεις και στην ανάγκη για σκληρές αποφάσεις όπου χρειάζονται για το μακροπρόθεσμο καλό όλων. Πιστεύει ότι η μηχανή της ανάπτυξης, αυτό που παράγει πλούτο, είναι ο καπιταλισμός. Η δεξιά υπό αυτή την έννοια είναι σαν τον παραδοσιακό γιατρό. Πας στον ολιστή, ομοιοπαθητικό ή άλλο τσαρλατάνο όσο είσαι καλά. Αλλά μόλις τύχει κάτι σοβαρό, σεισμός, λιμός, πόλεμος ή μεγάλο πρόβλημα, όλοι γίνονται ξαφνικά συντηρητικοί. Χωρίς εταιρείες, δεν κινείται η οικονομία. Χωρίς πλούσιους δεν έχει λόγο να σηκωθεί από το κρεβάτι ο homo sapiens.
Που λοιπόν χωράνε οι Αριστεροί και οι Φιλελεύθεροι; Κατά την γνώμη μου η Αριστερά έχει αυτοεξοριστεί εδώ και χρόνια. Γίνεται πλημμύρα; Μιλάνε, μιλάνε, κατηγορούν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και ότι θεωρία συνωμοσίας βρούνε εύκαιρη. Την ίδια ώρα οι “κακοί” καπιταλιστές πληρώνουν για μηχανήματα, ανθρώπους και αναχώματα. Επιδημία; Οι Αριστεροί αναλώνονται σε αοριστίες περί “κακών” φαρμακευτικών ενώ μερικοί δισεκατομμυριούχοι δίνουν λύσεις και ο Αμερικανικός στρατός στήνει νοσοκομεία επιτόπου σώζοντας ζωές. Η Αριστερά είναι πλέον ακαδημαϊκό χόμπι. Ενδιαφέρον και αξιόλογο όσο η αναρχία, απλά λιγότερο καθαρό ιδεολογικά από αυτήν. (Βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο τόσο οι ακραίοι φιλελεύθεροι, όσο και οι ακραίοι Αριστεροί, μοιάζουν με τους ακραίους αναρχικούς. Όπως και με τους ακραίους οικολόγους. Γενικά όλοι οι ακραίοι μοιάζουν. Αν είστε από αυτούς κλείστε το παράθυρο και επιστρέψτε σε ότι ακραίο σκεφτόσασταν. Ασχολούμαι σε αυτό το άρθρο με τον υπαρκτό κόσμο, όχι ουτοπίες.)
Οι φιλελεύθεροι διαφέρουν από αυτό αν και μας αρέσουν οι συζητήσεις, η καλοπέραση και οι μακροσκελείς αναλύσεις. Γιατί ξέρουν ότι ο φιλελευθερισμός είναι μια πολυτέλεια που μπορεί να αναπτυχθεί μόνο όταν όλα πάνε καλά. Είναι η συνείδηση της Δεξιάς, η έμπνευση και ο μόνος τρόπος να μην πνιγούμε από Συντηρητισμό. Είναι απαραίτητος έλεγχος για να μην καταντήσει σε φασισμό, ακροδεξιά και άλλα απολυταρχικά κακά ένα Δεξιό κόμμα εξουσίας. Αν εκφράζεται σωστά, ο φιλελευθερισμός είναι πηγή έμπνευσης και για τους αποπροσανατολισμένους αριστερούς. (Οι οποίοι συνήθως δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν σε πρακτικό επίπεδο αν χρειαστεί.) Μπορούν να τα βρούνε με τους Αριστερούς σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων και όλα αυτά τα “πλαδαρά”, μη πρακτικά θέματα που κινδυνεύουν από τον οδοστρωτήρα του οικονομικού μας συστήματος. Ο φιλελευθερισμός είναι γέφυρα συνεννόησης Αριστεράς και Δεξιάς γιατί έχει έναν απλό, κεντρικό άξονα ο οποίος είναι και ενσωματωμένος έλεγχος:
Την προστασία της ελευθερίας.
