‘Υστερα από μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στο Facebook έγινε σαφές για μια ακόμα φορά ότι κάθε θέμα έχει πολλές όψεις:
1. Ημερομηνία λήξης. Σχεδόν όλα τα καθισματάκια λήγουν μετά τα 6 χρόνια από την ημερομηνία παραγωγής. Προσέξτε λοιπόν να αγοράσετε ένα “φρέσκο” γιατί αλλιώς θα πρέπει να το αλλάξετε πριν το ευχαριστηθεί το δεύτερο παιδί. Με τίποτα μην πάρετε μεταχειρισμένο αφού σχεδόν σίγουρα θα έχει λήξει.
2. Ημερομηνία λήξης επιμέρους μερών του καθίσματος. Οι ζώνες, τα πλαστικά μέρη, οι σύνδεσμοι και τα κουμπώματα μπορεί να έχουν πάθει ζημιά ακόμα και χωρίς πρόσκρουση μόνο από αλλαγές θερμοκρασίας και μικρές καθημερινές διαθλάσεις τους.
3. Λάθος τοποθέτηση. Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδικών καθισμάτων είναι τοποθετημένη με μη ενδεδειγμένο τρόπο.
4. Το κούμπωμα της ίδιας της ζώνης. Μερικές φορές σε αναλύσεις ατυχημάτων βλέπουν ότι έχει σπάσει το κούμπωμα της ζώνης. Δηλαδή το παιδί είναι μεν σωστά στο κάθισμά του αλλά έσπασε αυτό που συγκρατούσε όλο το κάθισμα.
5. Ασυμβατότητα αυτοκινήτου και παιδικού καθίσματος. Είτε γιατί έχει λάθος κλίση το κάθισμα, ή γιατί δεν μπαίνει καλά το κάθισμα (ειδικά αν θέλετε να κοιτάει προς τα πίσω) ή επειδή οι αερόσακκοί του δεν είναι τοποθετημένοι εκεί που πρέπει σε σχέση με το κάθισμα και το συγκεκριμένο ατύχημα.
6. Ημερομηνία λήξης της ίδιας της ζώνης. Κάθε 60.000 χιλιόμετρα καλό είναι να την αντικαθιστάτε. Μπορεί να αντέξουν και 160 χιλιάδες χιλιόμετρα αλλά είναι αδύνατον να ξέρεις προκαταβολικά αν έχει φθαρεί.
7. Προβλήματα στον μηχανισμό. Είτε είναι με προεντατήρα ή μηχανικός, ο μηχανισμός που προλαβαίνει την ζώνη για να μην ανοίξει έστω και λίγο και προλάβει να αναπτύξει ταχύτητα το κάθισμα. Πάλι είναι αδύνατον
να ελεγχθεί οπότε σκάστε τα να τον αλλάζετε κάθε τόσο. Βέβαια μπορεί όποιος το τοποθετήσει να μην το βάλει σωστά οπότε πηγαίνετε καλύτερα στην χώρα παραγωγής του αυτοκινήτου σας.
Ναι, σας δουλεύω. Αν και η παραπάνω λίστα είναι πραγματικές προτάσεις για “περισσότερη ασφάλεια” που προτείνονται στα σοβαρά. Η υστερία μερικών είναι εξωφρενική. Επειδή ένα άτυχο μωρό κάθε τόσο πεθαίνει σε αυτοκινητιστικό πρέπει να συντηρήσουμε όλοι μια βιομηχανία φόβου. “Parenting has turned into a heightened culture of fear” γράφει ο σύλλογος των Αμερικανών πυροσβεστών στην σελίδα του σε σχέση με θέματα γύρω από τα παιδικά καθίσματα. Με παρόμοια λογική, στην Νέα Υόρκη πρόσφατα απαγόρευσαν να αφήνεις ένα παιδί κάτω των 8 ετών μόνο του στο αυτοκίνητο! Σίγουρα το σαξόφωνο στο σχολικό λεωφορείο είναι επικίνδυνο οπότε απαγορεύτηκε και αυτό. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόσφατα επέβαλλε όρους χρήσης μπαλονιών από παιδιά κάτω των 8 ετών. Οι δε καραμούζες μετά τα 14 και γενικά να προσέχει πάντα ενήλικας, να μαζεύουμε τα κομματάκια κλπ.
Μήπως πρέπει να τραβήξουμε κάπου μια γραμμή;
Αγαπητέ κύριε,
γιατί στην τρίτη φωτογραφία αναφέρετε λανθασμένο υπότιτλο; Στη φωτό φαίνεται καθαρά ότι τα τροχαία ΚΑΙ στις ηλικίες 0-4 είναι ΠΡΩΤΟ αίτιο και μάλιστα με τεράστια διαφορά από το επόμενο. Η αναφορά στο Λοιπά/αδιευκρίνιστα αίτια αναφέρεται στη φωτό χάριν απλούστευσης-συντομίας και προφανώς περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό από αίτια που αθροιστικά ξεπερνούν τα τροχαία. Παρ’ όλα αυτά τα τροχαία ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ σε αυτή την κατηγορία πρώτο αίτιο πρόκλησης κακώσεων.
Κατ’αρχάς πολλά συγχαρητήρια για την εκπληκτική δουλειά που κάνετε στην ενημέρωση για τα ανάποδα καθίσματα. Προσωπικά ακόμα και τώρα που μεγάλωσαν τα παιδιά τα έχω σε ανάποδο κάθισμα. (Renault Espace – μπορείς να τα βάλεις και ανάποδα και για ενήλικες αν θέλεις.)
Η ανάγνωσή σας του συγκεκριμένου πίνακα με μπέρδεψε όμως. Βλέπουμε τρεις γραμμές με πάνω – πάνω την γαλάζια που αναφέρεται στα εγκαύματα, μετά την κόκκινη που είναι τα “λοιπά” και πολύ πιο κάτω την μπλε για τα τροχαία.
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αλλά δυστυχώς διαφωνούμε κάθετα στο θέμα κάθισμα από νεογέννητο και επιμένω αναφέροντας το παράδειγμα της Πορτογαλίας σε άλλο μου μήνυμα.
Πίσω στη φωτογραφία:
η πιο πάνω γαλάζια γραμμή δεν είναι τα εγκαύματα αλλά το σύνολο…
Δεν διαφωνώ καθόλου. Προφανώς και το καλύτερο είναι τα παιδιά όλων των ηλικιών, από νεογέννητα ως και 12 χρονών (ανάλογα με το μέγεθος) να κάθονται σε παιδικό καθισματάκι. Προφανώς και είναι καλύτερα να είναι ανάποδα τα καθίσματα όπου μπορούμε.
Διαφωνώ στην έμφαση στο συγκεκριμένο θέμα (μεταφορά από το μαιευτήριο ως το σπίτι). Κάθε πράξη κοστίζει σε χρόνο και ενέργεια. Ζυγίζουμε το ρίσκο σε σχέση με την πιθανότητα και το κόστος σε χρήμα, χρόνο και άγχος.
Εκεί διαφωνούμε μόνο και το δικό μου θέμα σε αυτό το άρθρο (και γενικά σε αυτό το ιστολόγιο) είναι η υστερική αντιμετώπιση θεμάτων ασφαλείας την οποία επιτείνουν κάτι ιστοσελίδες με ξεκάθαρα εμπορικό προσανατολισμό πουλώντας μας πάντα τα αντίστοιχα προϊόντα.