Ζούμε την εποχή της ελεύθερης βλακείας. Κυκλοφορεί σαν γύρη στην ατμόσφαιρα ελεύθερη και μερικοί τολμάνε να μιλάνε και για φίμωση της ελευθερίας λόγου. Μέσα στο πλαίσιο της ευρείας κυκλοφορίας της κάθε απερισκεψίας, μερικές νέες τεχνολογίες γίνονται ιδιαίτερα θύματα των ηλιθίων. Όπως παλιότερα ήταν οι “α, εγώ δεν θα πάρω ποτέ μου κινητό”, τώρα:
“Α, πα, πα! Δεν θα μπω εγώ στο Facebook να λέω στον καθένα τι κάνω!” Ενδιαφέρουσα κατηγορία βλακείας αυτή η δικαιολογία. Συνήθως από άνθρωπο που μετά από λίγο καιρό ανοίγει Facebook, αρχικά δεν γράφει τίποτα, μετά κάθε τόσο κάτι βαρυσήμαντο και σε κάνα χρόνο είναι όλη μέρα και σχολιάζει. Κανείς δεν σε αναγκάζει να βάλεις φωτογραφίες από την σχολική γιορτή του μικρού Γιαννάκη. Το κάνεις για να τις δει η αδελφή σου που μένει Αμερική ή επειδή γουστάρεις να κάνεις φιγούρα τι καλός γονιός που είσαι. Και ο “καθένας” είναι φίλοι και συγγενείς εκτός αν δέχεσαι κάθε αίτημα φιλίας από Βουλγάρες χορεύτριες και Νιγηριανούς επιχειρηματίες. Εϊναι σα να τους έστειλες γράμμα με τις φωτογραφίες μόνο πιο φτηνό και πιο εύκολο. Αν δεν θες, μην το κάνεις.
“Δεν έχω χρόνο για τέτοια.” Πολύ συχνή δικαιολογία, ειδικά από ανθρώπους που το παίζουν πολυπράγμωνες ή “σοβαροί” επιχειρηματίες. Ούτε για τη γυναίκα σου έχεις χρόνο, ούτε για το jogging που κάνεις κάθε μέρα, ούτε για τίποτα. Βρίσκουμε χρόνο για κάτι που είναι σημαντικό. Και τα social media, καθότι πλέον κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας είναι σημαντικό. Και επαγγελματικά και προσωπικά. Αν δεν καταλάβεις πως δουλεύει και πως θα το εκμεταλλευτείς είσαι εκτός εποχής, όχι μάγκας. Σαν αυτούς που λένε “δεν χρησιμοποιώ πιστωτική κάρτα γιατί φοβάμαι ότι θα την ξεσκίσω και θα χρεωθώ”. Σοβαρά; Πόσο δύσκολο είναι να βάλεις να πληρώνεται αυτόματα και να εκμεταλλεύεσαι τον έξτρα χρόνο πίστωσης χωρίς χρέωση; Άσε που ξέρουμε ότι εσείς που τα λέτε αυτά μετά από έναν χρόνο θα παίζετε Candy Crush σαν δαιμονισμένοι. Και επειδή ακριβώς δεν έχετε ασχοληθεί θα έχετε αφήσει τις ρυθμίσεις ιδιωτικότητας λάθος και όλοι θα βλέπουμε ότι κάνατε high score την ώρα που υποτίθεται ότι δουλεύετε…
“Δεν πιστεύω σε αυτά τα πράγματα.” Καταπληκτική υπέρβαση. Συνήθως πετάνε την τρισμέγιστη αυτή αρλούμπα και με μυστηριώδες ύφος σε στυλ “εγώ που έχω τα κονέ με τον Stephen Hawking, δυο μέντιουμ και τους εξωγήινους, ξέρω κάτι που δεν ξέρεις εσύ.” Σαν να είναι θρησκεία το Facebook ή τόπος λατρείας η ταμπλέτα. Κανείς δεν σας ζήτησε να τα “πιστεύετε”. Μέσο επικοινωνίας είναι. Ούτε το τηλέφωνο το πιστέψαμε. Απλά το χρησιμοποιούμε. Σε παρόμοια λογική αυτοί που επειδή ξέρουν ότι ασχολούμαι επαγγελματικά με social media από την αρχή τους, προλογίζουν με την φοβερή ατάκα: “ελπίζω να μην σε πειράζει που θα το πω αυτό αλλά…” Γιατί να με πειράζει που λες βλακείες με φούντες αγάπη μου;
Ο κόσμος προχωράει, τα social media έρχονται και φεύγουν όπως κάθε άλλη τεχνολογία επικοινωνίας. Ίσως και πιο γρήγορα. Θα εξαφανιστούν κάποια, όλα θα αλλάξουν, θα αλλάξουμε κι εμείς. Ακόμα και οι πανηλίθιοι που λένε σήμερα τέτοιες δικαιολογίες για να κρύψουν την άγνοιά τους. Δεν είναι ντροπή να μην ξέρεις κάτι. Ξεφτίλα είναι να μην θες να το μάθεις.