[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/43649755″ iframe=”true” /]
Πέρασα τον κάμπο της Σπάρτης. Κάπου στο βάθος ο Μυστράς. Ψιλόβροχο, γεμάτα σύννεφα και ελληνική φύση την άνοιξη. Αλλά καθώς ανηφόρισα μια πινακίδα μου γύρισε το μυαλό στα πολιτικά:
“Στον Καιάδα όλοι τους!” Πιάσαμε κουβέντα με τα παιδιά (ετών 4,6,8 και 9) για τους Σπαρτιάτες. Θολό το σκηνικό.
Πήγε καλά η κουβέντα όμως και αναθάρρησα. Για λίγο. Απολαύσαμε την μαγευτική διαδρομή.
Tότε με την άκρη του ματιού μου, εκεί στο βάθος είδα κάτι περίεργο:
“Μπαμπά τι είναι αυτό;” Άντε να τους εξηγήσεις. Έβαλα τον τηλεφακό μπας και το διαβάσω.
Κάποιοι ανώμαλοι συμπατριώτες μας σκαρφάλωσαν εκεί πέρα, έκαναν ολόκληρη επιχείρηση για κάποια “δίκαια αιτήματα”… με τον μισθό τους που πληρώνουμε εμείς…μάλλον θα μας χρέωσαν και υπερωρίες…
Αυτή η χώρα είναι σαν ορεινός δρόμος, μια ανηφόρα που κάνει συνέχεια ζιγκ ζάγκ γιατί δεν κατάφεραν να τα βρούνε στην απαλλοτρίωση για να πάει ίσια:
Πέρασαν από εδώ πυρκαγιές, έφυγε το χώμα. Κάθε χρόνο καταστροφές, αυθαίρετα, ανώμαλα και άχρηστα έργα μόνο για μίζες…
Αλλά δεν θα σας περάσει.
…σαν τα δεντράκια στην κορυφή του λόφου μένουμε εδώ. Και θα το πολεμήσουμε σαν Σπαρτιάτες.
