1. Γράφω γρήγορα. Δεν θα απολογηθώ για αυτό αλλά καταλαβαίνω ότι αγχώνει όσους δεν δαχτυλογραφούν εξίσου γρήγορα. Επίσης απαντάω γρήγορα. Ή μπορεί και να πάω μια βόλτα και να απαντήσω μετά από δυο ώρες. Χαλάρωσε.
2. Μου αρέσει να παραθέτω συνδέσμους (link) όπου θεωρώ ότι βοηθάει την επεξήγηση της θέσης μου. Δεν το κάνω για promotion (σιγά που θα κάνει διαφορά το κλικ σας!) ούτε για να κάνω τον έξυπνο. Για αυτό το λέμε web όμως. Αν μου παραθέσετε εσείς σύνδεσμο μπορείτε να είστε 100% σίγουροι ότι θα το διαβάσω.
3. Κάθε μέσο έχει περιορισμούς. Στο Twitter πχ δυσκολεύομαι να αναπτύξω ειρμό σε τόσο λίγο χώρο. Στο Facebook βάζω κάθε πρόταση σε άλλη απάντηση ώστε να διαβάζεται (χωρίς να χρειάζεται να κάνεις κλικ στο “περισσότερα”.) Αν σε αγχώνει αυτό, πες το μου.
4. Ναι, ειδικά αν δεν σε ξέρω, θα κοιτάξω στην timeline σου, στο προφίλ σου ή θα κάνω ένα Google search πριν σου απαντήσω καμιά φορά για να ξέρω σε ποιον μιλάω. Όχι επειδή είμαι η KGB αλλά επειδή το θεωρώ σωστό να προσπαθήσω να μιλήσω ανάλογα με τον συνομιλητή μου.
5. Κάνω λάθη. Άνθρωπος γαρ. Αν το καταλάβω έγκαιρα και μπορώ, θα σβήσω το σχόλιο και θα το ξαναβάλω πιο σωστό. Άλλες φορές δεν μπορώ ή δεν θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο. Μην κάνεις θεωρία συνωμοσίας, εδώ είμαι. (Ή μπορεί να γυρίσω σε μισή ώρα αν τρώω.)
6. Σερφάρω ενώ μιλάμε. Συνήθως δουλεύω ενώ κάνουμε την online συζήτηση. Αν θέλετε την αμέριστη προσοχή μου να κλείσουμε ραντεβού για Skype ή να βρεθούμε για ένα ποτήρι κρασί. Αν θίγεστε που κάνω κι άλλα πράγματα ταυτόχρονα…get a life!
7. Το πιο συνηθισμένο σφάλμα μου είναι να γράφω σαν να τα ξέρω όλα. Είναι σπαστικό το ξέρω, πολλές φορές κλείνει η συζήτηση μόλις ρίξω εγώ βόμβα. Δεν το κάνω συνειδητά (σχεδόν ποτέ) απλά δεν φοβάμαι να ρίξω τις λέξεις με φόρα. Και μερικοί είναι θιξιάρηδες!
Αλλά ποτέ δεν θα σας πω “δεν με ενδιαφέρει” και πολύ σπάνια έχω σταματήσει κουβέντα αν ο άλλος πραγματικά θέλει να μου εξηγήσει μια διαφορετική άποψη. Σκοπός κάθε μέρας μου είναι να μάθω κάτι καινούργιο. Αν θέλετε να βοηθήσετε σε αυτό το έργο και μπορείτε να πλοηγηθείτε στις παραξενιές μου υπόσχομαι κι εγώ να κάνω το ίδιο για εσάς όσο μπορώ.
Τα νέα τεχνολογικά μέσα απαιτούν νέους κανόνες. Δεν υπάρχει “στάνταρ” τρόπος συννενόησης σε αυτά. Εγώ τουλάχιστον το βασανίζω, το συζητάω (όπως εδώ) ανοιχτά και γράφω όποτε σκέφτομαι ιδέες για βελτίωση. (πχ εδώ αναλυτικός οδηγός 
που είχα γράψει για “σωστά” email – ισχύουν ακόμα σε μεγάλο βαθμό για οτιδήποτε γράφουμε online.)
Εγώ τώρα που σε διαβάζω, γιατί νομίζω ότι είσαι ένας συνδυασμός του 5 και του 7 και του 8 που ξέχασες να γράψεις: “Βγάζω εύκολα και γρήγορα συμπεράσματα, γιατί είμαι cool, ενώ εσείς…αναλφάβητα ανθρωπάκια ιντερνετικά! Κι όταν ακόμη δεν σας έχω δεί ούτε από απόσταση, μαζεύω ό,τι ακούω-σιγά που θα χάσω χρόνο για να ρωτήσω όποιον σας ξέρει!- για να σας φτύνω. Ετσι νοιώθω και… Ο πρώτος!
Αντε γειά σου!
Α.
Ξέχασα να σου πώ ότι είδα και την προσπάθειά σου να κάνεις τηλεόραση. Δεν θα τα καταφέρεις στην Ελλάδα γιατί φέρνεις λίγο του …Νίκου Μαστοράκη.Να μην στο περιγράψω. Το καταλαβαίνεις!
Πολύ σωστές παρατηρήσεις και οι δυο!
Να γίνεις αμερικάνος. Αν είναι να έχεις χαρακτήρα, να έχεις αμερικάνικο χαρακτήρα του μέσου όρου. Να συμφωνείς με τους πολλούς. Να απομονώνεις όποιον διαφωνεί, όπως κάνουν και οι άλλοι. Να προσέχεις μη θιχτεί κανένας. Να μη ξεχωρίζεις ούτε για καλό ούτε για κακό. Να έχεις συνηθισμένες απόψεις και γενικά αποδεκτές από την πλειψηφία. Γενικα, να κανεις αμερικάνικη συζήτηση από την οποία δεν πρόκειται να προκύψει κανένα όφελος για κανέναν και κανένα συμπέρασμα:)
Γιατί ο πολύς κόσμος δε μπορεί να ακούσει την άποψη σκέτη, πρέπει να κρίνει και αυτόν που την εκφράζει, για να μπορούμε να απομονώνουμε τις απόψεις απλά και συστηματικά, πχ επιτιθέμενοι στο χαρακτήρα ή κρίνοντας το ύφος αντί για την άποψη. Γι αυτό και τον δουλεύουν ψιλό γαζι με logical fallacies στην προπαγάνδα και τη διαφήμιση.
Τα Like γιατι τα βάλαμε νομίζεις στο δίκτυο; Για να υπάρχει στο τέλος μόνο μια άποψη και μόνο ένας τρόπος να φερθείς και να συζητήσεις, ο τρόπος των πολλών. Σαν τον Highlander ένα πράγμα, να μείνει μόνο ένας, με μόνη διαφορά ότι θα έχει πολλά όμοια πρόσωπα.
Για τον ίδιο λόγο βάμε και τις κριτικές στα καταστήματα. Να ξέρεις πριν αγοράσεις το βιβλίο αν αρέσει σε πολλούς. Αυτό που αρέσει σε λιγότερους να θάβεται και αυτό που αρέσει σε πολλούς να σπρώχνεται κι άλλο. Να μην υπάρχει δυνατότητα ανταγωνισμού του λιγότερο δημοφιλούς στην κρίση και το μυαλό σου στο ράφι του βιβλιοπωλείο η στη σελίδα του δικτύου. Να φτιάχνεται και το δημοφιλές από το τίποτε.
Να μπει αρνητική κριτική και στο facebook, το dislike δηλαδή, αλλά να μην απομονώνεται και να μην κρύβεται. O κόσμος ήδη διαβάζει και τις χειρότερες εκτός από τις καλύτερες κριτικές στο amazon.
Ο Διάβολος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σοφός. Το “κακό” η “διαφορετικό” δεν πρέπει να τιμωρείται, πρέπει να περνά απαρατήρητο. Το ίδιο κάνει και η τηλεόραση, το ίδιο κάνουν και τα μέσα γενικά.
Με λίγα λόγια, γράφε όπως θέλεις βρε αδερφέ:)