Ο νόμος είναι σαφής και λογικός. Ο ιδιοκτήτης του σκύλου είναι υπεύθυνος για τις ζημιές που προκαλεί. Το κατοικίδιο θεωρείται άγριο ζώο. Είτε έχεις λυκόσκυλο ή έναν πάνθηρα στο σαλόνι σου είναι δικιά σου δουλειά να προσέχεις τι κάνει. Οπότε αυτά τα αδέσποτα που ψιλοταϊζετε που και που…αυτά τα συμπαθητικά που αγαπάει σχεδόν όλοι η γειτονιά…αυτά πρέπει να τα μαζεύει κάποιος και να θανατώνονται αν δεν βρούνε σπίτια. Γιατί όταν πάτε διακοπές δεν το παίρνετε μαζί σας. Όταν αρρωστήσει δεν το πάτε στον κτηνίατρο. Και όταν τραβήξει μια δαγκωματιά παίζοντας σε ένα τρίχρονο κάποιος πρέπει να είναι υπόλογος.
Το ίδιο γίνεται και με τις παιδικές χαρές. Δεν είμαι ευαίσθητος σε θέματα ασφάλειας. Από όλους τους γονείς που ξέρω είμαι σίγουρα ο πιο ελεύθερος με τα παιδιά. Άλλοι θα λέγανε ανεύθυνος βέβαια. Τα αφήνω να δοκιμάζουν πράγματα που πολλοί θεωρούν επικίνδυνα. Βέβαια τους περισσότερους όταν τους πιέσεις παραδέχονται ότι δεν τα αφήνουν όχι επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να εκτελέσουν ότι ακροβατικό κόλπο έχουν επιλέξει αλλά επειδή οι ίδιοι δεν αντέχουν το άγχος. Δηλαδή ευνουχίζουν την ανάπτυξη των παιδιών και κουτσουρεύουν την αυτοπεποίθησή τους από τεμπελιά. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που με αγχώνουν. Ούτε στον Όλυμπο στα μονοπάτια δίπλα στον γκρεμό, όπου ο Μήτσος ήταν ίσως ο μικρότερος που έχει ανεβεί με τα πόδια, ούτε στο καγιάκ. Χάνω τον ύπνο μου στις παιδικές χαρές! Ομολογώ ότι πάντα με προβλημάτιζαν. Μου φαίνεται εξαιρετικά φτωχό περιβάλλον για ένα παιδί. Η συμπεριφορά τους μετά από λίγο θυμίζει ζώα σε κλουβί. Και σχεδόν όλες οι παιδικές χαρές δεν θα πέρναγαν βέβαια από τον υποχρεωτικό ετήσιο έλεγχο, διαβάστε εδώ πως και γιατί πρέπει να καταγγέλνουμε φθορές και επικίνδυνα σημεία τους.
Το πάρκο Παπανδρέου στην Νέα Ερυθραία είναι ένα σύγχρονο, όμορφο και ενδιαφέρον πάρκο. Δηλαδή, τα λίγα πράγματα που έχει στην τεράστια τσιμεντοκρατούμενή του έκταση είναι σχετικά ασυνήθιστα. Flying fox (μεγαλύτερο και από αυτό στον Πράσινο Λόφο), πίστα skateboard, μια αστεία γέφυρα που κουνιέται, περιφραγμένη περιοχή για πιο μικρά παιδιά με ομοίως προσεγμένες επιλογές και σχοινιά για σκαρφάλωμα. Μια τεράστια κατασκευή, πολύ ψηλή με δυο κορυφές. Τα παιδιά μου σκαρφαλώνουν με τις ώρες. Ήταν το μόνο παιχνίδι στο οποίο – υποτίθεται γιατί μου αρέσει και εμένα να σκαρφαλώνω – έμενα κοντά τους μπας και τους προλάβω. Μετά τις πρώτες φορές έμαθαν καλύτερα και ηρέμησα.
Είναι σαφές οι παιδικές χαρές είναι πολιτικό πόνημα. Ξεπροβάλλουν και ανακαινίζονται λίγο πριν τις εκλογές πάντα. Αλλά όπως και τα αδεσποτα ζώα δεν μπορούν να παραμείνουν υπό αυτό το καθεστώς. Όσο και αν με ενοχλεί ότι αυτό το πάρκο είναι κλειστό από τις 2μμ μέχρι τις 5μμ, χαίρομαι που έχει φύλακα. Σε μια ευνομούμενη πολιτεία υπάρχουν κανόνες. Αν θέλω να πηδήξω την μάντρα και να ρισκάρω ανασφάλιστος υπ΄ευθύνη μου είναι σαφής η διαχωριστική γραμμή.
Και για εκείνο το αδέσποτο. Βάλ’τε το στο σπίτι σας ή πηγαίντε το στην φιλοζωϊκή. Πριν γίνει η ζημιά. Αν πέσει από τα σχοινιά η κόρη μου θα ξέρουμε όλοι ποιός φταίει. Αν προκαλέσει ατύχημα στον δρόμο ο σκύλος ή η γάτα που έχετε ψευτουιοθετήσει όμως, είναι σίγουρο ότι θα κάνετε την πάπια.
Εχεις απόλυτο δίκιο σε όλα!!!