httpv://www.youtube.com/watch?v=Z2MZ2e_RDbs
Καθώς πολλοί στα κυκλώματα του ελληνικού κινηματογράφου αναρωτιούνται πως τους ξέφυγε το Attenberg και πήγε χωρίς βύσμα και πολιτικές διασυνδέσεις ως προτεινόμενο στα Όσκαρ, οι Τούρκοι μεγαλουργούν και στις κινούμενες εικόνες σαν εξαγώγιμα προϊόντα. Πρόσφατα έγινε ταινία η “Κοιλάδα των Λύκων“. Τουρκικές τηλεοπτικές σειρές κάνουν θραύση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε Αραβικές χώρες. Η “Αsi” ήταν μια τουρκική έκδοση του “Περηφάνεια και προκατάληψη”. Το “Yaprak Dökümü” παίζει σε Βουλγαρία, Σερβία και Βοσνία και συσπειρώνει τους εκεί μουσουλμάνους.
Άλλες σειρές δεν είναι εξαγώγιμες, όπως το “Leyla ile Mecnun“, μια σουρεαλιστική κωμωδία ενός απαγορευμένου έρωτα μεταξύ ενός φτωχού που ζει στο ιστορικό κέντρο της Πόλης και ενός πλουσιοκόριτσου. (Ναι, ο μπαμπάς της προσπαθεί να το διαλύσει…) Το “Muhteşem Yüzyıl” χαρτογραφεί την ιστορία του Σουλεϊμάν και προκάλεσε αντιδράσεις περίπου όπως το “1821” του ΣΚΑΙ εδώ.
Και εμείς εδώ τι ακριβώς παράγουμε; Και γιατί δεν μπορεί να εξαχθούν; Αφού εισάγουμε σειρές με τουρκικούς διαλόγους άρα γλώσσα δεν είναι το πρόβλημα. Από ιστορία έχουμε μπόλικη με την οποία μάλιστα είναι και αρκετά γνώριμοι στις περισσότερες χώρες. Αργόσχολους απολυμένους από την ΕΡΤ ή άλλα αντίστοιχα μαγαζιά που θεωρητικά έχουν γνώσεις παραγωγής, πολλούς. Τι λείπει;
Για να πετύχει μια σειρά πρέπει κατ’αρχάς να πετύχει στην χώρα του. Και για να γίνει αυτό πρέπει να δούνε
αρκετοί το πρώτο επεισόδιο. Ακούγεται σχεδόν ανόητα αυτονόητο αλλά δεν είναι εύκολο. Ύστερα χρειάζεται να είναι εντυπωσιακό το πρώτο επεισόδιο. Και ένα σχεδόν εξίσου καλό δεύτερο για να μην θεωρήσουν όλη ότι “κάνει κοιλιά”. Και βέβαια είναι κρίσιμο να βρει την σωστή ώρα και μέρα μετάδοσης. Εδώ αρχίζουν και γίνονται πολύπλοκα τα πράγματα. Γιατί και μόνο η ώρα μετάδοσης συνδέει στο μυαλό των τηλεθεατών την σειρά με ότι άλλο έπαιζε ή παίζει εκείνη την ώρα. Δίκοπο μαχαίρι. Και μετά είναι βέβαια αυτό καθ’αυτό το σενάριο. Παρέχει δυνατότητες για σχολιασμό την επόμενη μέρα; Είναι από αυτά που μπορείς να συζητάς με την φίλη σου στο τηλέφωνο ή με τον συνάδελφο στο διάλειμμα;
Δεν χρειάζεται βέβαια να αρέσει σε όλους. Αρκεί και να αρέσει πολύ σε μια συγκεκριμένη ομάδα που να ενδιαφέρει τους διαφημιστές. Ή τουλάχιστον να αρέσει σε αρκετούς κριτικούς ώστε να αποκτήσει κάποια αίγλη έτσι. Όπως και να έχει, αν σκέφτονταν οι Έλληνες παραγωγοί με τέτοιους όρους αντί για το πιο βύσμα έχουν στο τάδε κανάλι ίσως να βλέπαμε περισσότερες διεθνείς επιτυχίες ακόμα και στο ποταπό τηλεοπτικό σήριαλ…
