Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την,
Μ’ όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά
κι απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σ’ αγκαλιάσουν,
παραδώσου, μ’ όλο που το σπαθί που είναι
κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί
να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την, μ’ όλο
που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα
όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον
κήπο.
Γιατί, όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι
και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το
μεγάλωμά σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και
χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρε-
μοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και
ταράζει την προσκόλλησή τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει. Σε κο-
σκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλού-
δια σου. Σε αλέθει για να σε λευκάνει. Σε ζυ-
μώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά
της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το
άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να
μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρ-
διάς σου, και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομ-
μάτι της καρδιάς της ζωής.
Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μό-
νο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρί-
στηση της αγάπης,
Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκε-
πάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από
το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον
χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι
με ολάκερο το γέλιο σου, και θα κλαις, αλλά
όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον
εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά από
τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να
κατέχεται. γιατί η αγάπη αρκείται στην αγά-
πη.
Όταν αγαπάς, δε θα ‘πρεπε να λες: «Ο
Θεός είναι στην καρδιά μου», αλλά μάλλον
«Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού.»
Και μη πιστέψεις οτι μπορείς να κατευ-
θύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη,
αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δι-
κή σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία
έκτος από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγα-
πάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας εί-
ναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχού-
μενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγά-
λης τρυφερότητας. Να πληγωθείς από την
ίδια τη γνώση σου της αγάπης.
Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να
πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για
μια ακόμα μέρα αγάπης.
Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στο-
χάζεσαι την έκσταση της αγάπης·
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο μ’ ευγνω-
μοσύνη στην καρδιά.
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή
για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου
και μ’ έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.
Kahlil Gibran