Όταν γύρισα από την Σάμο με το υλικό για το ντοκιμαντέρ για τους χαμαιλέοντες είχαμε και κάτι “περισσευούμενα”. Συχνά στα γυρίσματα βλέπεις κάτι ωραίο το οποίο τελικά δεν μπαίνει πουθενά. Αλλά μερικά χρόνια αργότερα η Μαρία Δημάκη από το Γουλανδρή με τηλεφωνεί ξαφνικά και μου λέει ότι εκείνη η χαβούζα η τόσο σημαντική για τους χαμαιλέοντες (τρώνε έντομα) είχε καταστραφεί από τον Δήμο. Μια μπουλντόζα τα πήρε όλα. Greek style, επειδή έτσι τους άρεσε.
Μόνταρα σε χρόνο ρεκόρ (ούτε μια ώρα – DPS Velocity power!) ότι βρήκα και έβαλα για μουσική υπόκρουση ένα CD που είχα μαζί μου. Της το έστειλα. Το έστειλε στα κανάλια, κάποιοι το χρησιμοποίησαν αλλά οι περισσότεροι δεν ασχολήθηκαν.
Πέρασε το επείγον και με ξαναπήρε:
“Αλέξη πως διάλεξες την μουσική;”
“E, αυτό βρήκα εδώ δίπλα μου” είπα με απολογητικό ύφος. Μάλλον δεν της άρεσε.
“Όχι, απλά είναι τρομακτική σύμπτωση. Στο ένα τραγούδι τραγουδάω κι εγώ!”
Τίποτα δεν είναι σύμπτωση. Γιατί η Δόμνα και η δουλειά τους ενώνει πολλούς Έλληνες. Ελπίζω ότι αυτοί οι Έλληνες θα ενωθούν να βάλουν την λαϊκή παράδοση εκεί που πρέπει. Συν τοις άλλοις γιατί θα την χρειαστούμε, σαν το έργο της Δόμνας για πυξίδα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που έρχονται.
Δείτε στο Twitter τις λέξεις που σχετίστηκαν με την Δόμνα αυτές τις ώρες:
