Πάμε κάπου το Σαββατοκύριακο; Α, όχι, Κρίση, ξέρεις…
Να βγούμε το βράδυ; Ε, να μείνουμε μέσα λόγω Κρίσης.
Θα κάνουμε εξαγωγές; Μπα, μαζευόμαστε τώρα με την Κρίση.
Φοβερή καραμέλα αυτή η ρημάδα η “Κρίση”. Σε βαθμό κακουργήματος άλλοθι για μια ολόκληρη χώρα. Αλλά δεν καθίσαμε δυο λεπτά να σκεφτούμε τι είναι και τι δεν είναι “κρίση” πριν την πασαλείψουμε παντού.
- Κρίση δεν είναι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όταν γίνεται καταστροφικός σεισμός μάλιστα, έκτακτη κατάσταση. Δεν είναι κρίση
- Κρίση δεν είναι το στρες. Το στρες προκαλείται από πολλά πράγματα, από οποιαδήποτε αλλαγή, πίεση ή μεταβολή συνθηκών.
- Κρίση δεν είναι μια δυσάρεστη κατάσταση από μόνη της. Αν πας να πληρώσεις στην ταβέρνα και δεν περνάει η κάρτα γιατί δεν την ξεπλήρωσες έγκαιρα, δεν είναι κρίση, είναι αναμενόμενο δυσάρεστο.
Οπότε τι είναι κρίση ακριβώς; Μπορεί να έχουμε δέκα χρόνια κρίση σαν μεσήλικες να κυνηγάμε γκόμενες με το κάμπριο επ’αόριστο; “Συγνώμη αγάπη μου, τι να κάνω; Έχω κρίση ξέρεις!” Κατά τη γνώμη μου κρίση πρέπει να ορίσουμε μια κατάσταση η οποία προκαλεί αρκετά έντονη ενόχληση ώστε να αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε κάτι σημαντικό. Είναι απειλή και ευκαιρία μαζί.
Ο μεγάλος σεισμός που περιγράφω πιο πάνω, όπως και μια κρίση, μπορεί να σκάσει απότομα και απρόβλεπτα. Μπορεί κάποιοι να τον είχαν προβλέψει. Κάποιοι θα πούνε ότι δεν ήταν καν ο κύριος σεισμός και με κάθε μετασεισμό αρχίζουν την κινδυνολογία. Αυτός καθαυτός οποιοσδήποτε σεισμός, όπως και οποιαδήποτε οικονομική αλλαγή σε μια χώρα, δεν είναι κρίση. Άλλα παιδιά περνάνε την εφηβεία και πέφτουν στα ναρκωτικά, άλλα γελάνε και μεγαλουργούν. Πολλοί γερνάνε και γλυκαίνουν, άλλοι αυτοκτονούν.
Την κρίση την ορίζουμε αυθαίρετα και με υπέροχα ανθρώπινο τρόπο μόνοι μας κάθε φορά όπου θέλουμε. Αύριο έχω επέτειο με τη σύντροφό μου. Θεωρώ κρίσιμη την ημέρα, θα την φουσκώσω, θα της φορτώσω σημασία. Θα 
μπορούσα απλά να γυρίσω πλευρό το πρωί μετά από ένα “χρόνια μας πολλά”. Μεθαύριο έχει εξετάσεις ο γιός μου, ίσως πρέπει να τον αγχώσω λίγο να τις νιώσει πιο “κρίσιμες”, παραείμαι μπλαζέ μήπως; Το Σαββατοκύριακο θα οδηγήσω στην εθνική οδό, να κοιμηθώ καλά γιατί θα είναι “κρίσιμη” η απόδοσή μου στο τιμόνι για τους συνεπιβάτες μου.
Η ομορφιά της ζωής είναι η κούραση της ανηφόρας, η αναγέννηση μετά την καταστροφή, το βλαστάρι στα καμμένα. Ρίξτε λοιπόν όσο “κρίση” θέλετε, απλά γκρινιάξτε λίγο παραδίπλα γιατί σας βαρέθηκα.
