Εδώ και αρκετά χρόνια γιορτάζουμε την ημέρα των κερατωμένων. Ήταν μια κλειστή γιορτή στην παρέα όπου βρισκόμασταν σε μπυραρίες και ανταλλάσαμε ιστορίες και απόψεις γύρω από το κέρατο. Οι κλασσικές πρώτες αντιδράσεις είναι:
“Είστε δηλαδή όλοι κερατωμένοι;” ή “όσοι δεν είμαστε κερατωμένοι δεν μπορούμε να έρθουμε;” και άλλα αντίστοιχα.
Το θέμα όμως είναι πολύ, πολύ μεγαλύτερο από τους πρώτους αστεϊσμούς. ΟΛΟΙ είμαστε κερατωμένοι. Ο Αδάμ έγινε κερατάς πριν καν υπάρξουν άλλοι άντρες. Άλλοι το ξέρουν, άλλοι όχι. Άλλοι πολύ, άλλοι λίγο. Αλλά η απιστία είναι βασικότατο συστατικό της ανθρώπινης κοινωνίας. (Μια εξαιρετική συστηματική επιστημονική ανάλυση σε αυτό το βιβλίο το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα. (Μια σύντομη αναφορά στον μύθο της μονογαμίας στα ζώα θα βρείτε στα ελληνικά εδώ.) Ακόμα και ζώα που είχαμε για μονογαμικά αποδεικνύονται πλέον κερατάδες περιωπής.)
Η συνάντηση λοιπόν εκτός από γαργαλιστικές προσωπικές ιστορίες, ουσιαστικά βοηθάει στην ανάλυση των σχέσεων και στην επανένταξη των κερατάδων στην κοινωνία. “Κερατάς” ή “τάρανδος” είναι η ανώτατη βαθμίδα κερατοσύνης, όταν το θύμα γίνεται και ρεζίλι και χάνει την ικανότητά του/της να λειτουργήσει στην κοινωνία. Πριν από αυτό οι βαθμίδες είναι “φαγούρα”, “ελαφάκι” και “τράγος”.
Η εμπειρία δείχνει ότι για να έχει νόημα, δεν πρέπει οι ομάδες να είναι πάνω από 9-10 άτομα, ώστε να γίνεται συζήτηση ουσίας. Δεν υπάρχει εθιμοτυπικό πρωτόκολλο, ούτε είναι ανάγκη να προλογίζεις την ομιλία με το “με λένε Αλέξη και είμαι κερατάς” ή κάτι τέτοιο. Επίσης δουλεύει καλύτερα όταν είναι αμιγώς του ιδίου φύλου οι παρέες. Όταν ανακατεύονται άντρες και γυναίκες δεν προχωράει η κουβέντα σε όσο βάθος χρειάζεται συνήθως στο συγκεκριμένο θέμα.
Καλή διασκέδαση. Αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό, ας το συζητάμε τουλάχιστον να συνηθίζουμε την ιδέα! Ακούστε εδώ και την σχετική εκπομπή μου.
Σχετικά με τον μύθο ότι κάποια ζώα είναι μονογαμικά, διαβάστε εδώ περισσότερες επιστημονικές πληροφορίες.
Comments are closed.