-Διαφορική διάγνωση φόβου τρέλας FEAR AND MADNESS
Η ιδιοσυγκρασία Μανσινέλλα(Mancinella) αντιστοιχεί στο ομώνυμο ομοιοπαθητικό φάρμακο το οποίο παρασκευάζεται από το φυτό Hippomanes Mancinella μετά από τη διαδικασία της δυναμοποίησης.
Σαν ιδιοσυγκρασία είναι δευτερεύουσα και συχνά περιστασιακή με μικρό σωματικό και ψυχικό εύρος συμπτωμάτων. Την εντάσσω διαγνωστικά στις Φοβικές Ιδιοσυγκρασίες.
«Ένα κλικ και τά’ χασα!»
Στη Μανσινέλλα βλέπουμε κάτι παρόμοιο με το Ακόνιτουμ αλλά όχι όσον αφορά έντονο φόβο για τη σωματική υγεία αλλά όσον αφορά έντονο φόβο για την ψυχική ακεραιότητα. Η Μανσινέλλα φοβάται μήπως τρελαθεί, μήπως χάσει τα λογικά της. Αλλά σε πάρα πολύ έντονο βαθμό. Σε τέτοιο βαθμό που νοιώθει και είναι σχεδόν σίγουρη ότι αρκεί ένα «κλικ» και τα’ χασε.
Αυτός ο φόβος ότι θα τρελαθεί οφείλεται στο ότι νοιώθει ότι ξαφνικά εξαφανίζονται οι σκέψεις της οπότε σου λέει «Τί γίνεται εδώ; Αμάν… τρελαίνομαι!» Η Μανσινέλλα εκφράζει στο γιατρό και στους άλλους έντονα αυτό το φόβο της. Δεν πρόκειται για εσωστρεφή κατάσταση και δεν πρόκειται για βαθειά ιδιοσυγκρασία. Είναι μια πιο περιστασιακή κατάσταση παρότι αρκετά έντονη.
Διαφορική διάγνωση φόβου τρέλας
Και αρκετές άλλες ιδιοσυγκρασίες έχουν φόβο μήπως τρελαθούν. Η Καλκάρεα Καρμπόνικα σε μικρότερο βέβαια βαθμό έχει ένα εσωστρεφή σαν τάση φόβο τρέλας. Έχει στο μυαλό της συνέχεια σκέψεις και για τα μικρότερα καθημερινά πράγματα. Είναι μια εσωστρεφής κατίνα. Δεν μπορεί να τα βγάλει από το μυαλό της και αυτή η συνεχής και έντονη κατάσταση την οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα ότι «έτσι όπως πάω θα τρελαθώ κάποια στιγμή». Δεν είναι ο έντονος εξωστρεφής φόβος του «τρελαίνομαι τώρα!» της Μανσινέλλα και η Καλκάρεα δεν τον ομολογεί και εύκολα στους άλλους. Έχει μάλιστα την αμυδρή αίσθηση ότι οι γύρω της μπορεί και να αντιλαμβάνονται αυτή της την κατάσταση.
Φόβο μήπως τρελαθεί σε βαθμό 2 έχει και η Κάνναμπις Ίντικα. Ποιό έντονο από της Καλκάρεα αλλά όχι τόσο έντονο όσο της Μανσινέλλα. Αυτός ο φόβος οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μια ακατάσχετη ροή ιδεών. Γρήγορη ροή και ανεξέλεγκτη. Όπως ένα τραίνο από σκέψεις που η μια ακολουθεί γρήγορα την άλλη σε ένα ατελείωτο συρμό. Όλη μέρα όμως. Είναι μια κατάσταση «μαστουρώματος» θα λέγαμε, μια συνεχής σταθερή θολούρα στο μυαλό. Σαν να είναι «μεταξύ ύπνου και ξύπνιου». Σαν να έχει πιεί ένα ποτηράκι κρασί και έχει μια ζαλάδα. Σαν «μέσα σε ένα όνειρο». Και κρυώνει αρκετά και έχει κρύα και υγρά χέρια.
Φόβο μήπως τρελαθεί έχει και η Αλουμίνα. Έχει μια σύγχυση στο μυαλό της. Τα πράγματα είναι συγκεχυμένα όσον αφορά την ταυτότητα της. Βλέπει κάτι και νοιώθει την παράξενη αίσθηση ότι «σαν να μην είναι αυτή που βλέπει». Ακούει κάτι και έχει την αίσθηση ότι «σαν να μην είναι αυτή που ακούει». Λέει κάτι και «σαν να μην είναι αυτή που το λέει». Σαν να μην είναι ο εαυτός της. Σαν να είναι ένα ρομπότ που κάνει μηχανικές δράσεις και έχει μηχανικές αισθήσεις. Αυτό βέβαια την τρομάζει, την αποδιοργανώνει. Βιώνει έντονο στρες και συχνά το εκφράζει. Αυτή η σύγχυση την κάνει να είναι αναποφάσιστη. Κάνει λάθη στην ομιλία και στη γραφή και δυσκολεύεται να παρακολουθήσει ένα ξένο συλλογισμό. Το παιδί Αλουμίνα μπορεί να ξυπνήσει το πρωί και για λίγο να μην γνωρίζει που βρίσκεται. Αυτό που επίσης φοβίζει την Αλουμίνα ότι μπορεί να τρελαθεί είναι και οι παρορμήσεις που έχει για να σκοτώσει τον εαυτό της όταν βλέπει μαχαίρια ή αίμα. Θέλει μάλιστα να φεύγει μακριά ελπίζοντας ότι έτσι θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Η Αλουμίνα είναι κρύο άτομο και δεν ιδρώνει καθόλου.
Και το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ έχει φόβο μήπως τρελαθεί. Και αυτός ο φόβος εντάσσεται στα πλαίσια των έμμονων ιδεών του και είναι και αυτός μια έμμονη ιδέα. Προκύπτει βέβαια και σαν λογικό συμπέρασμα από το γεγονός ότι του φαίνονται τόσο έντονες και παράξενες οι άλλες έμμονες του ιδέες. Σκέφτεται: «Αφού το μυαλό μου κολλάει στο παραμικρό και δεν μπορώ να το ξεκολλήσω άρα στο τέλος θα κολλήσει για τα καλά και θα τρελαθώ». Το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ είναι αρκετά ζεστό, χειροτερεύει με τη ζέστη και καλυτερεύει με το δροσερό αέρα.
