Τον Κρόκο Κοζάνης, ίσως λόγω καταγωγής, τον ήξερα. Βέβαια σαν βαφή, όχι τσάι. Και πέφτω σήμερα πάνω
στην…Ιωάννα! Μια εντυπωσιακή σε γνώσεις κυρία η οποία όχι μόνο με έπεισε να δοκιμάσω σχεδόν όλες τις γεύσεις (είναι εφτά – δεν θα τις βρείτε στα σουπερμάρκετ όλες) αλλά με συμβούλευσε και ποιό είναι για διαβητικούς, ποιό ανεβάζει την πίεση και ποιό σε χαλαρώνει καλύτερα. Το πράσινο τσάι με τζίντζερ ήταν (αναμενόμενο) συναρπαστική γεύση για τα γούστα μου αλλά και αυτό με το μέλι και το πορτοκάλι είμαι σίγουρος θα αρέσει στα παιδιά.
Το έξυπνο της υπόθεσης είναι ότι έβαλαν τις “ισχυρές αντιοξειδωτικές δράσεις του κρόκου” σε συνδυασμό με βότανα που φτιάχνουν και την γεύση. Εδώ ήταν μάλλον η επέμβαση του Κορρέ καθώς τα χαρμάνια έχουν όλα και κάποιον άξονα σε επίπεδο υγείας. Σαν marketing βέβαια, δεν μιλάμε για την παραμικρή φαρμακευτική δράση, διαβάστε εδώ σχετικά.
