Είχαμε μικρές διαφοροποιήσεις αυτή την εβδομάδα σε impact:
Αλλά σε επίπεδο συνολικού impact τα πράγματα είναι τελικά μοιρασμένα.
Στηλίτευσα τις βεβιασμένες κινήσεις κάποιων μέσων μεταξύ Κυριακών. Δείτε για παράδειγμα διαφορές σε αριθμό αναφορών μεταξύ Κυριακών ανά κανάλι:
H διαφορά είναι μικρή και οι κατηγορίες του Γκιουλέκα άδικες ως προς το συγκεκριμένο κανάλι. Στο διαδίκτυο τα “επίσημα” site ακολουθούν τις πολιτικές γραμμές τους. Φαίνεται ιδιαίτερα στο “Έθνος” (17 αναφορές στον Μπουτάρη και ο Γκιουλέκας…δεν υπάρχει!) και σε Ελευθεροτυπία:
Και παρά την σχετική πολιτική και media φιλολογία, δύσκολα μπορώ να πιστέψω ότι απασχολεί τους ψηφοφόρους ποιόν λέει ότι στηρίζει το ένα κόμμα ή το άλλο. Υποτιμούνε όλοι πόσο χρόνο κάνει να κυκλοφορήσει οτιδήποτε, να διεισδύσει στον πληθυσμό. Εδώ ακόμα βρίσκουμε status update στο Facebook “παιδιά κοιτάξτε αυτό το αστείο κλιπ!” (για το “μακάρι Μπουτάρη”). Αυτό ισχύει και για τους φιλικά προσκείμενους προπαγανδιστές. πχ τώρα ξαφνικά αποφάσισαν να θυμηθούν αυτό:
To κοινοποίησε μετά και ο Στράτος Σαφιολέας (σχεδόν 5000 “φίλοι) με επίσης πολλά και ενδιαφέροντα σχόλια:
Ο Μπουτάρης λοιπόν έκανε το αναμενόμενο και ξέθαψε εθνικιστικό θέμα από το τίποτα (οδός Κεμάλ), ξαναζέστανε την σούπα με τον Άνθιμο και τόνισε την διαφορετικότητά του. Όσοι θέλουν να τον βαφτίσουν εθνοπροδότη θα το κάνουν ανεξάρτητα από τα “πραγματικά” δεδομένα. Εξίσου όσοι τον γουστάρουν θα αγνοήσουν τα αρνητικά. Τα media βάζουν σπόρους, δεν εμφανίζουν ξαφνικά πενηντάμετρα δέντρα από το τίποτα.
Δυο πρόσφατα blog posts που καλύπτουν το φάσμα διαφορετικών απόψεων γλαφυρά: το συγγραφικό αριστούργημα “γιατί πρέπει να στηρίξουμε τον Γκιουλέκα” και η παθιασμένη κατάθεση “it takes one to know one” (περιέχει βωμολοχίες).
