Καθώς ξεκινούσε με το ποδήλατο φαινόταν ότι είχε να κάνει από παιδί. Δεν ήξερε καν πως να ξεκινήσει. Αλλά τα κατάφερε. Και πήγαμε για ώρες και όλο χαμογελούσε.
Φτάσαμε να φάμε. Τα ποδήλατα στην παραλία κι εμείς στην κουβέντα. Κι αγχώθηκα να προλάβω κάτι και σε όλο τον γυρισμό είχα κάτι. Έτρεχα μπροστά. Κάθε τόσο περίμενα. Να’τη σιγά σιγά, πάντα με χαμόγελο.
Και γυρίσαμε στο αμάξι, μαζεύουμε τα ποδήλατα. Και έχει έναν μώλωπα στο μισό μπούτι και μου λέει “αυτό πονούσε αρκετά, μάλλον είναι από την σέλα”. Και χαμογελάει και λέει τι ωραία που ήταν η ποδηλατάδα.
Κι όλο ερωτεύομαι αυτή τη γυναίκα σαν ποδήλατο στην κατηφόρα με παίρνει αυτό το χαμόγελο και με πάει βόλτα, αυτό το θάρρος με απογειώνει.
