Η γυναίκα μου έχει γίνει πολύ φορτική τελευταία με το θέμα του αλκοόλ. Πάντα μου άρεσε να βγαίνω με τους φίλους μου για ένα ποτηράκι σε ταβέρνα. Πολιτισμένα πράγματα, μη φανταστείς μεθύσια άγρια. Αλλά η γυναίκα μου τελευταία όλο γκρινιάζει και απειλεί να με αφήσει αν δεν το κόψω τελείως. Τι να κάνω;
Φίλε Περικλή είναι από αυτές τις στιγμές που πρέπει να πατήσεις πόδι. Δυνατά. Και σκαμπίλι αν χρειαστεί να της ρίξεις, για το καλό της είναι. Λίγα πράγματα μας έχουν μείνει σε αυτή τη ζωή να ευχαριστιόμαστε, αμάν πια θέλουν να μας τα κόψουν κι αυτά. Αν εγώ θέλω να γίνω λιώμα και να ξυπνήσω σε ένα χωράφι δίπλα σε ένα αγροτικό με ένα φωτόσπαθο στον κώλο και να μην θυμάμαι τι έγινε, ε, δικαίωμά μου!
(Σου γράφω από το κινητό γιατί τώρα κάνω ωτοστόπ να γυρίσω κάπως. Μάλλον με πήραν δυο ή τρεις αλλά κοιμούνται βαθιά και δεν θέλω να τους ξυπνήσω καλύτερα. Πονάει ο κώλος μου και μπορεί να θέλουν κι άλλη γύρα. Πονάει και το κεφάλι μου και είναι και στη διαπασών ο Παντελίδης στο στερεοφωνικό του Ντάτσουν, άστ’τα να πάνε, μιλάμε για φοβερή βραδιά!)
Comments are closed.