Οταν γέννησε η Σαπφώ τον γιό µας δεν ηµουν καθόλου ετοιµος για τις αλλαγές που θα ζούσα.
Απο την περίοδο της εγκυµοσύνης κιολας διαπίστωσα την σταδιακή αλλαγή ενός καλίγραµµου και οµορφου σώµατος, να φουσκώνει σαν µπαλόνι και να παίρνει βάρος είκοσι ενα κιλά σε εννέα µήνες.
Τα πόδια της πρήστηκαν και το σώµα της εγινε πιο στρογγυλό χάνοντας τις γραµµές του.
Εχασε την σφριγηλότητά του και ενα µεγάλο µέρος απο τον µυικό του τόνο.
Σκέφτοµαι σήµερα πόσο πολύ θα επηρέαζε ακόµα και την δική µου ψυχολογία µια τέτοια απότοµη σωµατική αλλαγή.
Πόσο µάλλον µιας γυναίκας!
Τώρα, µου είναι κατανοητό γιατι µια νεα µητέρα µπορεί να αισθάνεται οτι δεν είναι πια επιθυµητή και ερωτική.
Κάποιες αποφεύγουν ακόµα και να κοιταχτούν γυµνές στον καθρέφτη – τουλαχιστον για µια περίοδο µετά τον τοκετό-
Συνήθως η µέση γυναίκα δίνει πολύ µεγάλη σηµασία στην εµφάνισή της µια και είναι εµφυτο, στο γονίδιό της, να αρέσει και να προσελκύει το αρσενικό µε την οµορφιά της.
Ετσι λοιπόν κατάλαβα οτι η µητρότητα µαζί µε τις σωµατικές αλλαγές φέρνει και µια µορφή κατάθλιψης στην γυναίκα αφού εκείνη φοβάται οτι δεν θα ξαναγίνει οπως ηταν πρίν η οτι δεν είναι πια επιθυµητή.
Πέφτει ψυχολογικά και χάνει το ερωτικό της ενδιαφέρον.
Βιώνει τη νέα και πρωτόγνωρη εµπειρία της µητρότητας και ξεχνάει τον εαυτό της.
Προσηλώνεται στο παιδί και στις ανάγκες του.
∆εν εχει χρόνο για τον εαυτό της και αισθάνεται οτι ζεί για το πλάσµα που εφερε στον κόσµο.
Συχνά, αισθάνεται ανασφαλής σαν θηλυκό και βιώνει ενα συναίσθηµα αυτοαπόρριψης που εκδηλώνεται µε ξεσπάσµατα σε κλαµατα και εντονη ανάγκη για επιβεβαίωση και τρυφερότητα.
Συνήθως την περίοδο αυτή –τους τρείς µε εξη πρώτους µήνες-εχει µεγάλη ανάγκη απο ψυχολογική και συναισθηµατική υποστήριξη.
