Είμαι βαθιά στα ελληνικά βουνά στην μέση του πουθενά σχεδόν. Καθώς βραδιάζει όλο και περισσότεροι κτηνοτρόφοι της περιοχής συρρέουν για συντροφιά και κουβέντα στον καφενέ. Που τυχαίνει να έχει και πρόσβαση στο internet και δυο υπολογιστές. Ξαφνικά από πίσω από την μια οθόνη πετάγεται ένα πρόσωπο σημαδεμένο από τον καιρό, τον ήλιο και την ζωή στα βουνά:
«Ε βρε Κώστα! Μόλις αγόρασα και άλλη μια γελάδα εδώ!!» Το Farmville στο Facebook και η καθημερινότητά του μόλις μπλέχτηκαν γλυκά…
Αρχικά ως “casual games” ήξερα κάτι χαζοπαιχνιδάκια που έπαιζαν όσοι δεν ήθελαν να μπλέξουν με «σοβαρά» παιχνίδια, δηλαδή τα βαριά που απαιτούσαν δυνατούς υπολογιστές και ιδιαίτερες ικανότητες. Μετά άρχισαν να τα χρησιμοποιούν για marketing. Ένα παιχνίδι το οποίο περιλαμβάνει και υπόθεση σχετική με ένα προϊόν. Μπορείτε να δείτε τέτοια χρήση ακόμα σε μερικά δημητριακά. Κατά τα άλλα δεν έπιασε αυτή η ιδέα.
Αλλά στο διαδίκτυο πήρανε φωτιά. Δεν είναι μόνο σε ιστοσελίδες όπως το www.miniclip.com www.y8.com ή σαν εφαρμογές στο Facebook πια. Είναι παντού! Αντί για μια θεωρητική προσέγγιση με γενικόλογους «κανόνες» και προτεινόμενες πρακτικές, μερικές σκέψεις μέσα από τα ίδια τα παιχνίδια:
- Οποιαδήποτε συσκευή ή τεχνολογικός περιορισμός μπορεί να γίνει ενδιαφέρον παιχνίδι. Στο Draw Race οδηγάς μεν αυτοκίνητο σε αγώνες αλλά όχι με κουμπιά για αριστερά και δεξιά ή τέτοια κόλπα. Ζωγραφίζεις την πορεία που θέλεις να ακολουθήσει το αμάξι. 140 Mafia, SNODS, Spymaster παίζονται εξ’ολοκλήρου στο Twitter. Στο UEFAEuro 2008 παίζεις ποδόσφαιρο μεν αλλά όχι πατώντας μανιωδώς κουμπιά.
- Γνωστά παλιά παιχνίδια είναι καλές βάσεις για καινούργια. Όπως όταν ξέρεις ένα κλασσικό παιχνίδι μπορείς πιο εύκολα να απολαύσεις μια παραλλαγή. Tetris Pop, Scrabble Plus, Samurai Puzzle Frenzy ή Chocolate shop frenzy. Στο PacMan Remastered είσαι το φάντασμα και κυνηγάς τον PacMan. Στο WordFu παίζεις ουσιαστικά Boggle αλλά με συνοδεία ήχων καράτε.
- Η πειρατεία βοηθάει. Το Galaxy On Fire 2 διαδόθηκε ευρέως από πειρατικά sites και είναι αρχικά δωρεάν. Δηλαδή παίζεις αρκετά πριν σου πει ότι για να προχωρήσεις στα άλλα κόλπα πρέπει να πληρώσεις.
- Δημιουργικότητα/Φιγούρα. Πιο ακραίο παράδειγμα ίσως το Spore Creature Creator όπου κατασκευάζεις οτιδήποτε (απλά έχουν πάθει κόλλημα πολλοί να φτιάχνουν γιγαντιαία πέη!) και να το δείχνεις στους φίλους σου.
- Σύνδεση με άλλα κοινωνικά δίκτυα/συσκευές. Για παράδειγμα το Star Defence ή στο Tweetcraft όπου μεταδίδει αυτόματα στο Twitter τα επιτεύγματά σου στο World of Warcraft. Στο Premier Football γίνεσαι προπονητής αλλά με φίλους από το Facebook στην ομάδα και στο TweetBricks παίζεις Tetris με τα Tweets των φίλων σου! Στο Real Racing ανεβάζεις αυτόματα στο YouTube σαν βίντεο τον εκπληκτικό γύρο που έκανες στον αγώνα. Στο Anytime Pool παίζεις με αντίπαλους που χρησιμοποιούν PC, iPhone ή άλλο κινητό. Στο TigerWoods PGA Tour 2009 συνεχίζεις το παιχνίδι που άρχισες στην κονσόλα σου στο κινητό.
- Χρήση αρχείων του χρήστη/ Παραμετροποίηση. . Sims DJ όπου μιξάρεις τα δικά σου τραγούδια. Σαν τα Guitar Hero ή Dance Hero αλλά με τα δικά σου mp3 στο Dance Fabulous και το AudioSurf. Στο Dr Awesome τσιμπάει από το βιβλίο διευθύνσεών σου ασθενείς για να τους θεραπεύσεις. Στο FaceFighter το πρόσωπό σου (και των φίλων σου!) γίνονται καρατερίστες και πλακώνονται στο ξύλο. Στο Pole Position Remix οι αφίσες στον δρόμο είναι τα εξώφυλλα των άλμπουμ από την μουσική συλλογή σου.
- Σύνδεση με τον αληθινό κόσμο. Ειδικά σε πλατφόρμες που έχουν χρήση GPS. Για παράδειγμα στο JOYity μπορείς εύκολα να στήσεις κυνήγια θησαυρού, αγώνες ή κυνηγητό. Στο Seek and Spell τρέχεις (κυριολεκτικά) σαν τρελός για να μαζέψεις γράμματα, σαν orienteering του 2010. Στο Underworld γίνεσαι βαποράκι ή έμπορος γλυκισμάτων (και δεν χρειάζεται να τρέχεις στα αλήθεια!) Στο YoVille μπορείς να υιοθετείς πραγματικά ζωάκια και να μαζεύονται λεφτά για την προστασία τους.
- Χρηστικότητα από την μεριά του χρήστη. Στο PeggleInWow έχουμε ουσιαστικά έναν τρόπο να σκοτώνει χρόνο ο παίχτης που περιμένει τους υπόλοιπους να συνδεθούν. (Για να σκοτώσουν άλλα πράγματα μετά!)
- Όλα σε πραγματικό χρόνο. Στο Bumper Stars ή το Tower Bloxx βλέπεις σε πραγματικό χρόνο τα σκορ των φίλων και γνωστών σου σαν τυράκι για να βελτιωθείς. Στο LeafTrombone World Stage σε βαθμολογούν οι φίλοι σου σαν να είστε όλοι στο Xfactor. Στο Sonifi παίχτης χειρίζεται αρμονίες και μελωδίες και ο άλλος το μπάσο και τα beats (μέσω Bluetooth ο συντονισμός). Στο Poker Face πρέπει να παρατηρήσεις πράγματα για βίντεο κλιπ καλλιτεχνών από το YouTube.
Οι «σοβαρές» εφαρμογές μαθαίνουν από τα παιχνίδια. Όχι μόνο από τους καινούργιους τρόπους διάδρασης με τα δεδομένα αλλά και στην ψυχολογική λογική τους. (πχ Foursquare) Επιβραβεύουν τους χρήστες με «παράσημα», σου δίνουν αίσθηση επί τοις εκατό σε ποιό στάδιο είσαι. Τα παιχνίδια πολλές φορές με την ασυμβίβαστη και ευφάνταστη αντιμετώπισή τους βρίσκουν σοβαρά ενδιαφέρουσες προγραμματιστικές και επιχειρηματικές λύσεις σε παλιά προβλήματα.
Η παραδοσιακά «σοβαρή» βιομηχανία του gaming υποφέρει μαζί με όλους από την κρίση. Έχει αρχίσει να μοιάζει πιο πολύ με το σινεμά, καθώς λιγότεροι τίτλοι φέρνουν τα πολλά λεφτά και ο κίνδυνος μιας ακριβής αποτυχίας παραμονεύει. Ο ενθουσιασμός για τους νέους παίχτες και το νέο κοινό που έφερε το Wii και η λογική του μας τελείωσε. Αυτό το κοινό αποδεικνύεται πολύ λιγότερο φανατικό σε νέες αγορές όταν σφίγγεται οικονομικά.
Ας κοιτάξουν λίγο στο casual gaming για ιδέες.
Comments are closed.