Είμαι σαφώς υπέρ της ελεύθερης αγοράς. Από φιλελέ ως σιχαμένο νεοφιλελεύθερο με ανεβοκατεβάζουν όσοι ξεμένουν από επιχειρήματα όταν συζητάμε. Αλλά στο θέμα της Παιδείας, ειδικά για την Ελλάδα, θεωρούσα πάντα ότι το Δημόσιο Σχολείο είναι οι Θερμοπύλες μας. Εκεί που πρέπει οπωσδήποτε να συνεννοηθούμε ως κοινωνία γιατί αλλιώς θα καταρρεύσουμε.
Στην πράξη βέβαια τόσα χρόνια είμαι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Θαυμάζω του Κύπριους που τα έχουν ‘κονομήσει τόσο καλά τελευταία έτσι. Χειροκρότησα την πρόταση του Στέφανου Μάνου για την παιδεία με τα κουπόνια. Κουπόνια; Ουστ απεδώ βρωμοφιλελεεεέ! Ή είμαι τρελός ή κάτι ενδιάμεσο παίζει σε αυτό το θέμα.
Κάπως έτσι, μελετώντας τι κάνουν χώρες που θαυμάζουμε για την Παιδεία τους, τελικά έκανα έναν κύκλο και κατέληξα εκεί που άρχισα. Πρέπει να υπάρχει μόνο δημόσια Παιδεία. Ή, για να ακριβολογώ, πρέπει να μην υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων. Τα πως ακριβώς και γιατί είναι πολλά, αλλά παραδείγματα επίσης μπόλικα γύρω μας. Απλό θέμα δεν είναι, ούτε πρέπει να το παρουσιάζουμε ως απλό.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που κάνουμε τώρα δεν δουλεύει. Κρυβόμαστε πίσω από ιδεολογίες, θεωρίες και δικαιολογίες κάθε τύπου ενώ έχουμε βολευτεί σε αυτή τη σάπια κατάσταση. Κάτι πρέπει να αλλάξει.
