Αντέδρασα όπως κάθε σωστός ΝεοΈλληνας. Διαμαρτυρήθηκα στην κυρία που καθόταν παραδίπλα μου. Δεν έχει σημασία που δεν μου είχε απευθύνει τον λόγο. Είναι ζήτημα εθνικής υπερηφάνειας. Μεταξύ μας ο συνομιλητής της, ένας ηλικιωμένος γεματούλης με μουστάκι. Κάτι σαν τον Ηλία Μαμαλάκη, χωρίς τιράντες.
-Πόσο κάτσατε στην Ελλάδα και βγάλατε και συμπεράσματα; μπήκα κατευθείαν στο ζουμί.
“Τρεις εβδομάδες.”
-Α, τουρίστες.
“Όχι ακριβώς.” Καλοκάγαθος ο αποτυχημένος σεφ. Μετά έμαθα ότι είναι γνωστός έμπορος και συντηρητής σπάνιων χαλιών στο San Diego πρώτη φίρμα. “Αγαπάω την Ελλάδα από το 1962 που είχα έρθει μικρός. Τότε μαγεύτηκα από την μουσική της. Τώρα δεν ακούω να παίζει κανείς.”
Μου τη βγήκε από τα δεξιά εκεί που δεν τον περίμενα. Έχει ένα δίκιο. Άντε στην πάνω πόλη στη Σύρο να πετύχεις κάνα μπουζούκι. Συνέχισε με τα σπαστά του Αγγλικά να μου εξηγεί:
“Πήγα στην Κρήτη να αγοράσω σπίτι. Ήμουν αποφασισμένος. Δυο εβδομάδες βλέπαμε διάφορα. Και σκέψου ότι αυτοί ήθελαν να μας πουλήσουν και μας φέρονταν και σχετικά καλά! Άσε. Καμία φιλοξενία ουσιαστική με ψυχή. Μας βλέπουν σαν αρπαχτή, σα δολλάρια με πόδια.”
Και σε αυτό δεν είχα αντίλογο.
“Πανάκριβα όλα. Στις ταβέρνες σε γδύνουν, στα μικρομάγαζα ακόμα χειρότερα. Και οι τιμές στα σπίτια παράλογες. Σε ποιον πλανήτη ζούνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι;”
Στην Ελλάδα έχουμε ιδιοκατοίκηση σχεδόν 90%. Στη Γερμανία ούτε οι μισοί δεν μένουν σε σπίτι που τους ανήκει. Δε μιλάμε βέβαια ούτε για εξοχικό ούτε για διαμερίσματα της θειάς που πέθανε στο κέντρο της πόλης. Ο Έλληνας είναι πράγματι όπως τα λέει ο Αρμενικής καταγωγής Αμερικανός με την μουστάκα δίπλα μου.
“Τα λεφτά δεν μπορούν να κάθονται. Δεν δουλεύουν έτσι οι επενδύσεις. Στην Κρήτη ήταν σαν απολιθωμένη η κατάσταση. Απλά περιμένουν θύματα. Δεν είναι φτωχοί, γκρινιάρηδες είναι. Μετά πήγαμε και μια εβδομάδα διακοπές στη Σαντορίνη. Τι απίστευτη ομορφιά! Και τι κλέφτες και εκεί όλοι στον τουρισμό. Δε νομίζω θα ξανάρθω ποτέ. Και σκέψου ότι τόσα χρόνια λέω στη γυναίκα μου για την Ελλάδα με τόσο πάθος.”
Η κυρία που ξεκίνησε όλη την κουβέντα μας κοιτούσε σιωπηλή. Θα της έφερνα αντίλογο αν μπορούσα αλλά δεν άντεχα. Μάλλον έχει δίκιο. Είμαστε τεμπέληδες.