Αν γινόταν για τον δικό μου κλάδο κάθε τρία χρόνια μια τεράστια παγκόσμια μελέτη, νομίζω θα την διάβαζα με μεγάλη προσοχή. Αντ’αυτού οι αριστεροκουλτουριάρηδες (ως επί το πλείστον) του καναπέ Έλληνες εκπαιδευτικοί αντιδρούν σα μωρά παιδιά κάθε φορά στα αποτελέσματα PISA. Αντί να ψάχνετε θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά συμφέροντα, μήπως να αναρωτηθείτε:
- Γιατί δεν έχουν καλύτερα αποτελέσματα τα ιδιωτικά σχολεία από τα δημόσια;
- Πως η Πορτογαλία, χωρίς να ξοδέψει περισσότερα λεφτά (και βγαίνοντας ταυτόχρονα από τα μνημόνιά της) κατάφερε να βελτιωθεί τόσο πολύ; Πως μια χώρα με τόσο μεγάλο δημόσιο (πιο μεγάλο κι από το δικό μας) πέρασε την αξιολόγηση και συνεννοήθηκε με τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών.
- Σε όλο τον κόσμο, η τακτική να “μένεις στην ίδια τάξη” δεν φέρνει καλά αποτελέσματα. Απλά γίνεται άλλοθι για να παρατήσουν όλοι το παιδί που δυσκολεύεται. Πλέον έχουμε πολλά δεδομένα ότι το αντίθετο δουλεύει καλύτερα, γιατί συνεχίζουμε λοιπόν;
- Παρομοίως αποδεδειγμένα και μετρήσιμα, είναι καλύτερα τα αποτελέσματα
στις χώρες που αργούν να αρχίσουν τα παιδιά μαθήματα. Ως τα 6 ή τα 7 απλά παιζομαθαίνουν, χωρίς όμως επίσημα προγράμματα, γράμματα και άλλες τέτοιες πιέσεις. - Αφού γεννιούνται λιγότερα παιδιά, γιατί δεν αυξάνονται αναλογικά οι δάσκαλοι; Τους απολύουμε ή απλά πάνε σε οργανικές θέσεις και βολεύονται αλλού; Η Εσθονία εξαιρετικό παράδειγμα δραματικής βελτίωσης σε αυτόν τον τομέα.
- Σε όλο τον κόσμο ψάχνουμε την επαφή με την αγορά. Προγράμματα μαθητείας, πρακτικές σπουδές για όσα (πολλά) παιδιά, δεν είναι για τον ακαδημαϊκό χώρο. Ενόψει οικονομικής κρίσης μήπως να τα θυμηθούμε επειγόντως όλα αυτά αντί να τα παρατάμε;
- Με ποιους μηχανισμούς βελτιωνόμαστε; Στην Αργεντινή ο υπεύθυνος έδωσε δημοσίως το κινητό του τηλέφωνο στους δασκάλους. Τους πρότεινε καλύτερη εκπαίδευση αντί για μικροαυξήσεις. “Φερθείτε σαν επαγγελματίες και θα σας φερθώ κι εγώ”. Δούλεψε. Εδώ στήνουμε επιτροπές και μετά δεν λαμβάνουμε καν υπόψη αυτά που πρότειναν.
