Είσαι 80κάτι χρονών. Μια μέρα σου έρχεται ένα νέο συμβόλαιο από την ασφαλιστική σου. Αυτήν που είχε κάνει νέος που σου καλύπτει τα πάντα σε ιδιωτικό νοσοκομείο και είσαι πολύ ευχαριστημένος.
- Στα ψιλά γράμματα όταν παραλαμβάνεις το συμβόλαιο γράφει ότι δέχεσαι εξ’ολοκλήρου και αποδέχεσαι το περιεχόμενο! Το οποίο είναι σχεδόν 50 σελίδες δικηγορέζικα. Και απαιτούν να το υπογράψεις ΠΡΙΝ το διαβάσεις, με την παραλαβή. Είναι ο courrier στην πόρτα και σου χώνει το στυλό στη μούρη, τι να κάνεις;
- Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε την όραση, ούτε την νομική βοήθεια, ούτε πιθανώς την νοητική ικανότητα να εκτιμήσουν ένα τόσο πολύπλοκο έγγραφο. Δεν θα έπρεπε να κατοχυρώνει ο νόμος ότι τους εξηγούνται τέτοια θέματα με τρόπο που να μπορούν να κατανοούν;
- Επίσης απαράδεκτο ότι το ίδιο το ασφαλιστήριο δεν είναι συγκρίσιμο με άλλα. Δεν ακολουθούν μια τυποποιημένη μορφή αν και καλύπτουν βέβαια τα ίδια θέματα. Δηλαδή κοιτώντας δίπλα δίπλα το παλιό και το καινούργιο πολύ πολύ δύσκολα βγάζεις άκρη τι ακριβώς θέλει να πει, ακόμα κι αν είσαι έξυπνος, ενημερωμένος και διαβασμένος άνθρωπος με όρεξη να χάσει 2-3 μέρες της ζωής του με αυτό το θέμα.
- Θέλουν τόσο πολύ να του αλλάξουν πρόγραμμα, ώστε να του προσφέρουν 40% έκπτωση (στο δικό του νέο πρόγραμμα, αυτό με τις πολύ πολύ λιγότερες παροχές) και καλά αν το συνδυάσει με το πρόγραμμα της γυναίκας του!
Εν ολίγοις δεν θα χρησιμοποιούσα την λέξη “απατεώνες” αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ ότι οι ασφαλιστικές δεν ενεργούν με γνώμονα το καλό των πελατών τους. Και το Κράτος δεν βοηθάει στην προστασία των καταναλωτών.
