Το θέμα Συρία έχει μεγάλο ενδιαφέρον επικοινωνιακά. Γιατί δεν βγάζει νόημα:
1. Πριν λίγο καιρό όλες οι ευαισθητοποιημένες δυνάμεις του τόπου κλαίγονταν που δεν αντιδρά η παγκόσμια κοινότητα στο δράμα του λαού της Συρίας.
2. Μόλις ανακοινώθηκε η πρόθεση επέμβασης από τις ΗΠΑ τα ξεχάσαμε όλα αυτά και άρχισαν τα γνωστά: “Το κάνουν για τα συμφέροντά τους” ή “όπως πάντα η Αμερική κάνει επίδειξη δύναμης”.
3. Όταν δεν έγινε η επέμβαση άρχισε το ακριβώς ανάποδο! “Α, τα Αμερικανάκια δεν μπορούν πια! Τους έσκισε ο Πούτιν…” και λοιπές θεωρίες επιπέδου Λιακόπουλου. Οι ίδιοι που πριν λίγο ήταν οι παντοδύναμοι κακοί αστυνόμοι του πλανήτη, τώρα έγιναν ανήμπορα μωράκια!
4. Τώρα που το συζητάνε όλοι (χάρη στην απειλή επέμβασης πάντα μετά από μισό αιώνα σχεδόν δικτατορίας εκεί πέρα και σχεδόν καμία πρόταση λύσης) άλλοι επιμένουν στην θεωρία της φθίνουσας επιρροής των ΗΠΑ, άλλοι πλέκουν θεωρίες συνωμοσίας.
5. Οι ίδιοι που έλεγαν με νόημα “ναι, σιγά μην έχει χημικά ο Άσαντ! Απάτη όπως τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ είναι οι κατηγορίες…” Τώρα που το παραδέχονται όλοι, Ρώσοι και Σύριοι το βουλώνουμε διακριτικά όμως…
Καταλήγουμε επικοινωνιακά εκεί από όπου αρχίσαμε. Θέλετε να πιστεύετε ότι 5 μασώνοι κάνουν κουμάντο τον κόσμο; Διαλέξτε από τις ειδήσεις ότι ταιριάζει! Οι Εβραίοι; Ακόμα πιο εύκολο. Ελ, Σιών, εξωγήινοι; Ε, αυτό είναι αυταπόδεικτο αφού ποτέ δεν είχες ποτέ κάποια απόδειξη έτσι κι αλλιώς.
Πολιτικά είναι προφανώς “καυτή πατάτα”. Εκτός από το ΚΚΕ το οποίο έχει σταθερή στάση τύπου “κολπάκια των Αμερικανών και του μεγάλου κεφαλαίου όλα – μη δίνεται σημασία”, οι περισσότεροι πολιτικοί και απανταχού πολιτικάντηδες αποφεύγουν να πάρουν συγκεκριμένη θέση βέβαια. Έτσι και γιουβέτσι. Πιο άπειροι πολιτικοί όπως ο Τσίπρας πέφτουν με τα μούτρα όμως…
ΥΓ Προτείνω “ο Ομπάμα” να γίνει σκέτο “Ομπάμα” χωρίς άρθρο για οικονομία λόγου. Μοιάζει και με “Ω! Μπάμια!” και μου αρέσει καλύτερα.