-Τι κάνεις εκεί;
Στη φωνή της έντονη ανησυχία.
“Απλά παίρνω μια φωτογραφία. Πρέπει να είναι ακίνητο το τηλέφωνο πολύ ώρα για να βγούνε τα άστρα.”
Είναι το καινούργιο μου παιχνίδι. Κάνω σαν δίχρονο που του έδωσες πρώτη φορά πίτσα και την έχει ερωτευτεί, πάει παντού με την πίτσα, την γλείφει, την αγκαλιάζει, κοιμούνται μαζί, τέτοια φάση. Είμαι ενήλικας αλλά προφανώς δεν σου δανείζω το μπωλ με τον Γουίνι, άσε το κάτω αμέσως! Ευτυχώς φοράω μάσκα και δεν βλέπουν την πιπίλα που έχω από μέσα για να ηρεμώ όταν με εκνευρίζουν με τέτοιες ερωτήσεις. Κάπως έτσι τσαντίστηκε ο Άρθουρ Μίλλερ με τον εμποράκο μια μέρα, δεν βγαίνει σε καλό πάντως.
Φύσηξε αεράκι.
-Λένε θα έρθει κυκλώνας αύριο.
Κοίταξα στα πόδια μου. Μια λαδόκολλα είχε πιαστεί λίγο από το τζατζίκι στο παπούτσι μου. Προφανές σήμα από τον θεό και το Σύμπαν ότι πρέπει να πάω να φάω ψητό. Εδώ που ζούμε στα Βόρεια αν δεν φωνάξουμε ασθενοφόρο μετά το γεύμα το θεωρούμε αποτυχία του ψήστη, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση το κρέας. Έριξα μια ματιά στο χέρι μου και πετάχτηκα σα να θυμήθηκα κάτι.
-Τι έπαθες ρε Αλέκο;
“Έκανε τικ το ρολόι μου.” Έδειξα προς τον καρπό. “Μου φάνηκε νευρικό.” Ψηφιακό το ρολόι αλλά δεν κολλάμε εκεί τώρα, με καλεί το σουβλάκι. “Ναι, ναι, έχω νευρικό τικ. Στο ρολόι, ναι, τικ, πρέπει να φύγω.” Δεν ήθελα να πω τι και πως. Είναι το αντίθετο από όταν προσπαθείς να πείσεις τον σκύλο σου να φάει το φαγητό του και τρως μισή κροκέτα κάνοντας ότι είναι πολύ νόστιμη. Ε, τώρα ήθελα το ψητοπωλείο για πάρτη μου.
Άβολη φάση. Μου θύμισε την φορά που μπήκαν χάκερ στον υπολογιστή μου και πήραν τις γυμνές φωτογραφίες μου. Ζήτησαν λύτρα αρχικά αλλά μόλις τις είδαν τις επέστρεψαν και μου έβαλαν και bitcoin στον λογαριασμό μου για να μην το πω σε κανέναν. Αλλά μιλούσα σε ανθρώπους που μασάνε σέλινο και λένε ότι είναι ωραίος τρόπος να ενυδατωθείς.
-Πότε γυρίζει η δικιά σου;
“Σε μια βδομάδα.”
-Άντε, καλά πάει με αυτήν. Βλέπεις γάμο;
“Α, βασικά δεν γίνεται να ξαναδώ γάμο. Η πρώην μου έχει την μοναδική κόπια από το βίντεο που είχαμε βγάλει τότε.”
-Είσαι περίεργος Αλέκο. Δεν θα κατασταλλάξεις σε ένα ταίρι κάποτε;
“Υπάρχουν δυο τρόποι να δεις το θέμα νομίζω. Ο ένας είναι σαν το τάπερ που έχει ετοιμάσει με πολύ αγάπη κάποιος για τον άλλον. Έχει όλα τα πράγματα έτοιμα, θέλει απλά ζέσταμα. Αλλά είναι στο κάτω ράφι του ψυγείου, πίσω από κάτι λαχανικά και ένα ανοιγμένο γιαούρτι που δεν θες να τουμπάρει. Οπότε δεν το βλέπεις ποτέ, παραγγέλνεις απέξω, πάει στράφι το φαγητό, τσαντίζεται μαζί σου.”
Καμία απάντηση. Παραήταν φιλοσοφημένο το παράδειγμα ή το ένιωσε υπερβολικά κοντά στην πραγματικότητά της. Οπότε συνέχισα.
“Ο άλλος τρόπος να δεις τον γάμο είναι η φάση που γυρνάς από την κουζίνα στον καναπέ και την ρωτάς αν έχει αρκετές κουβέρτες να καλυφτεί για να μην κρυώνει. Δεν απαντάει, τις βάζεις άλλη μια κουβέρτα. Ξαναρωτάς. Όταν τελειώνει το επόμενο επεισόδιο της σειρά καταλαβαίνεις ότι δεν είναι η γυναίκα σου στον καναπέ. Είναι απλά μια ντάνα με κουβέρτες.”
Ευτυχώς βγήκαν τα παιδιά από την προπόνηση, πήρα το κινητό από το αμάξι της και φύγαμε. Την άλλη μέρα της έστειλα την φωτογραφία, έτσι για να έχει τροφή για σκέψη.
(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης