«Είναι τόσο καλό παιδί!» Το’χω πει κι εγώ. Εκείνος ο φίλος που πέρασε τα 40 και είναι ακόμα μόνος; To καλύτερο παιδί. «Ελπίζω να μην τον πιάσει καμιά αναίσθητη γιατί θα τον σκίσει!» Ως ειδικοί στις σχέσεις, όλοι οι υπόλοιποι φτιάχνουμε ένα κοστούμι αντίστοιχο του Σούπερμαν για τον άνθρωπο. Και οι κακούργες οι γυναίκες, όλες τον υποβιβάζουν στην Β’ Εθνική της…φιλίας. Καληνυχτάκιας. Ακούει υπομονετικά όλες τις πονεμένες ιστορίες για τον πρώην τον κακό, τον αλήτη. Μοιράζει κοπλιμέντα απλόχερα, παρατηρεί το νέο κούρεμα και ξέρει τι να πει σε κάθε περίσταση. Αξιόπιστος σαν γερμανική τεχνολογία.
Κόφτε το παραμύθι. Ο τύπος είναι υποκριτής του κερατά. Δεν συμπονάει κανένα. Παίζει το θέατρο του καλού παιδιού. Αν άκουγε πραγματικά την ιστορία με τον πρώην θα σου είχε ρίξει και κάνα σκαμπίλι στην δέκατη επανάληψη. Ίσως να σε είχε ξεκουνήσει και να είχε πέσει μετά και επικός πήδος. Δε θα το έπαιζε πιο πλατωνικός και από τον Πλάτωνα. Ψεύτης είναι. Γιατί την στιγμή που σκέφτηκε «αχ, δεν αντέχω άλλο να την βλέπω να χτενίζεται. Με έχει ανάψει τρελά», θα έπρεπε να το είχε πει. Να σου είχε χουφτώσει τον κώλο αντί για το ξενέρωτο έμμεσο κοπλιμέντο και είκοσι λεπτά συμβουλές για το γυμναστήριο.
Παρόμοια είναι η κατάσταση με τις γκόμενες που έχουν κολλητό. Πολλοί φρικάρουν με την ιδέα. Σαν να είναι ζώνη αγνότητας ο τύπος. Την ξέρει τέλεια, είναι φίλοι χρόνια. Αποκλείεται να βρεις τρόπο να μπεις εκεί σαν τρίτος. Νομίζεις! Άσε το θέατρο του «καλού παιδιού». Η θέση είναι πιασμένη από τον κολλητό. Άλλο αυτός, άλλο γκόμενος. Δεν είναι απειλή ο τύπος. Κάτι σαν αδελφός της είναι. Φέρσου με σεβασμό και θα το εκτιμήσει. Αν είσαι ξενέρωτος θεατρίνος, έχασες γιατί αυτός είναι το σύστημα quality control της.
Το ακριβώς αντίθετο είναι οι κολλητοί που το παίζουν φιλαράκια αλλά τελικά πηδιούνται. Αυτοί ήταν ζευγάρι από την αρχή, απλά έκαναν προκαταρκτικά 5-6 χρόνια με την δικαιολογία της φιλίας. Έχουν αλληλοσεβασμό, παρόμοιο χιούμορ, περνάνε καλά μαζί, μάλλον υπάρχει και χημεία αλλιώς δεν θα είχαν πηδηχτεί. Βασικά είναι ηλίθιοι που δεν το παραδέχονταν τόσα χρόνια. Βουρ για παντρειά παιδιά, είστε από τις κατηγορίες που ίσως καταφέρουν να μείνουν και μαζί τελικά.
Μου έχει τύχει κοπέλα να με ρωτήσει πως να κάνει τον κολλητό της να την ερωτευτεί. Μάλλον προϊόν βαριεστημάρας. Όλα τα άλλα τα είχε δοκιμάσει, το πέος του Πάνου της έλειπε. Άρχισε ξαφνικά λέει να ζηλεύει που του λέει για άλλες. Σενάριο με μόνη κατάληξη την καταστροφή. Ω, τι έκπληξη, αν δεν το προσεγγίσεις το θέμα με ειλικρίνεια προς τον εαυτό σου πρώτα από όλα, μάλλον θα χάσεις 
τον σεβασμό του. Οπότε όχι γκόμενο, ούτε φίλο. Δεν θα θέλει να σε ξέρει μακροπρόθεσμα. Τράβα κορίτσι μου σε κάνα μοναστήρι μέχρι να ισιώσεις. Κάτι σου λείπει και δεν είναι οι είκοσι πόντοι του Πάνου.
Το πιο αστείο σε σχέση με φιλίες και έρωτες το είχα δει στην Αγγλία. Μια κοπέλα είχε μεθύσει και χαμουρευτεί με κάποιον που της άρεσε. Το επόμενο βράδυ ξαναμέθυσε και χαμουρεύτηκε με όλη την παρέα. «Καλά, γιατί έκανες τέτοιο πράγμα;” την ρώτησα το επόμενο πρωί.
«Α, ρε χαζό!» μου εξήγησε με συγκαταβατικό χαμόγελο. «Τίποτα δεν καταλαβαίνεις από σχέσεις! Για να μην με παρεξηγήσει το έκανα.»
Α, μάλιστα. Πριν σε θεώρησε λίγο εύκολη ίσως. Τώρα σε θεωρεί τσούλα. Διαλέξτε άλλον κουμπάρο.