Κάθε χρόνο το κάνει και μου σπάει τα νεύρα. Το σπίτι της μαμάς του Τσίπρα είναι στην οδό Ολύμπου. Ένας πολύ ανηφορικός δρόμος, άξιος του ονόματος. Ε, εκεί αφήνουν τα ξύλα σε μια ντάνα και βαριούνται να τα μαζέψουν. Κάθε φορά που περνάω ανησυχώ μη χτυπήσει το αμάξι μου. Τώρα είναι ακόμα χειρότερα γιατί δίπλα ακριβώς μένει ο υφυπουργός κατά της διαφθοράς. Σίγουρα πήρε τη δουλειά με αξιοκρατικά κριτήρια για να μένει δίπλα στην μαμά του πρωθυπουργού. Εγώ που μένω δέκα σπίτια παραπέρα, ούτε σε δημόσια υπηρεσία δεν είμαι.
Στην αρχή είχε ένα αστυνομικό να τον προσέχει. Μετά έγιναν δυο. Μετά έβαλαν και σπιτάκι, σαν περίπτερο με καθρεφτιζέ τζάμια. Τώρα είναι πάντα 4-5 αμάξια και διάφοροι εκεί. Θα ανησυχούν για τις βόμβες στην Κωνσταντινούπολη και διορίζουν περισσότερους εδώ φαίνεται. Δεν αντέχω άλλο τόση διαφθορά!
Πήρα το αλυσοπρίονο του πατέρα μου και πήγα από τον μυστικό δρόμο μέσα από το δάσος. Πριν το καταλάβει ο υπναράς αστυνομικός είχα ήδη φτάσει έξω από το σπίτι. Μάρσαρα το αλυσοπρίονο για να τους τρομάξω. Βγήκαν καπνοί και βρώμαγε σαν τα καρτ αν έχετε πάει ποτέ. Να πάτε, είναι πολύ ωραία.
Μπροστά μου η ντάνα με τα ξύλα. Σκέφτηκα να κόψω ένα στη μέση, έτσι για προειδοποίηση. Μόλις βγει ο Τσίπρας να δει τι γίνεται, θα τον τεμαχίσω κι αυτόν έτσι. Θα προστατεύσω τη χώρα μου από τόσους διορισμούς επιτέλους! Ας μην προλάβει να διορίσει και τα τέταρτα ξαδέλφια του.
Κατέβασα το αλυσοπρίονο σε ένα κούτσουρο. Κάπως πιάστηκε όμως. Έπρεπε να το πατάω μάλλον από την άλλη. Γύρισε αστραπιαία και με πέτυχε με μεγάλη ταχύτητα στα πλευρά. Νομίζω έσπασαν. Πονάω φριχτά. Μου πέφτει το αλυσοπρίονο στο πόδι και κόβομαι λίγο στη γάμπα. Τώρα τρέχουν αίματα και φτάνουν οι αστυνόμοι με απειλητικές διαθέσεις.
“Κανένα πρόβλημα! Δεν υπάρχει πρόβλημα!” λέω με σοβαρή φωνή. “Είμαι από την ομάδα που έχουμε εδώ στη γειτονιά που βοηθάει όποιον έχει πολλά ξύλα άκοφτα. Βλέπω έχετε πολλά ακόμα εδώ. Δεν τα προλαβαίνω όλα σήμερα. Θα γυρίσω αύριο.”
Πήγα κουτσαίνοντας σπίτι. Έδεσα πρόχειρα τη γάμπα να μη στάζει στο αμάξι και έφτασα στο μαγαζί με τα εργαλεία. Ζήτησα αλυσοπρίονο και έβγαλα να το πληρώσω. Με κοίταξε ο υπάλληλος στο ταμείο με οίκτο:
-Πόσο γελοίος παίζει να είσαι ρε Αλέκο;
“Α, μάθατε τι έγινε;”
-Όλος ο πλανήτης έμαθε. Οι αστυνόμοι εκεί πέρα έχουν και internet. Γι’αυτό έβαλαν το περίπτερο. Σε ανέβασαν ήδη στο YouTube.
“Ε, και;”
-Ρε ο τύπος έχει ξεσκίσει την χώρα μας κι εσύ θα κόψεις δωρεάν τα ξύλα για τη μάνα του;
“Έχεις δίκιο. Θα τα βάλω απλά στο πεζοδρόμιο να μην ενοχλούν τα αμάξια.”
