Η τεμπελιά στα θέματα που πληρώνει ο καθένας με την περιουσία του ή και την υγεία του δεν είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος. Κάθε άλλο. Έχει και κάποια δικαιολογία. Αλλά αρνείστε επιμόνως να ακούσετε όσα πρέπει να λεχθούν και όσα επιβάλλεται να αποφασίσετε! Αυτό είναι άξιον αυστηρής επίκρισης. Έχετε την συνήθεια να μην ακούτε τίποτα μέχρι που θα είναι ο κίνδυνος παρών, όπως είναι τώρα, και να μη τα συζητάτε αυτά τα θέματα για να τα λύσουμε σε καιρό ηρεμίας.
Αλλά ενώ το ΔΝΤ προετοιμάζεται εσείς ζείτε αμέριμνοι. Κι αν δεν έρθει εδώ να σας μιλήσει κάνετε τις πάπιες. Αν σας μιλήσει άλλος για αυτά τα δυσάρεστα θέματα τον διώχνετε. Αλλά όταν χάσετε κάτι τότε μόνο ακούτε. Αλλά η σωστή στιγμή να ακούτε και να συζητάτε ήταν τότε. Τώρα ακούτε τους λόγους αντί να κάνετε πράξεις! Συζητάτε μετά τα γεγονότα τα οποία έχουν επιβάλλει οι άλλοι. Αφού δεν κάνατε τίποτα όμως πριν εσείς.
Ας αφήσουμε όμως το θέμα της καθυστέρησης. Έπρεπε να είχαμε κάνει πολλά νωρίτερα αλλά και τώρα ακόμα έχουμε καιρό…
Δημοσθένης. ΙΙ, Ολυνθιακοί, Κατά Φιλίππου. (Μετάφραση δική μου όπως και οι αντικατάσταση του “Αθηναίοι” με “Έλληνες” και του “Φιλίππου” με το “ΔΝΤ”)
Ο κορυφαίος ρήτορας στην κορυφαία του στιγμή. “Πολεμάμε τον Φίλιππο σαν βάρβαροι πυγμάχοι” λέει με πάθος στους Αθηναίους. Αλλού αναλύω επικοινωνιακά μαθήματα από την κρίση, εδώ έχει ενδιαφέρον πως πριν δυο χιλιάδες χρόνια ο Δημοσθένης περιγράφει ακριβώς αυτό που κάνουμε τώρα καθυστερημένα αντί για δράση…
