Ήταν σλογκανάρα. Δούλεψε. Για κάποιο καιρό πήγε περίφημα. Και μετά συνάντησε την σκληρή πολιτική πραγματικότητα. Μόλις ο Θάνος Τζήμερος έγινε απειλή, το σύστημα τον πέταξε με συνοπτικές διαδικασίες. Όπως λένε μερικοί τώρα για την Χρυσή Αυγή “άσε τους να μιλήσουν και θα αυτοχαντακωθούνε” ένα πράγμα. Αναλάβανε τα βαριά πυροβολικά, ΔΟΛ και οι υπόλοιποι να αναδείξουνε την επιστολή στην Μέρκελ. Δεν χρειάστηκε πολύ ακόμα, κάτι τέτοιους τους καταφέρνουν εύκολα τόσα χρόνια…
Κάπου εδώ κλωτσάνε τα ρεφλέξ του κάθε αναγνώστη. Κατά πάσα πιθανότητα δεν τον ψηφίσατε στις εκλογές. Δεν τον συμπαθείτε καν. Κι όμως σας ζητάω να συνεχίσετε την ανάγνωση γιατί όποιος πολιτικός κι αν προκύψει στο μέλλον, αυτός που ίσως κάποτε συμπαθήσετε, αυτόν που θα θεωρήσετε κατάλληλο καλά θα κάνετε να του δείξετε τον Τζήμερο να παίρνει μαθήματα επικοινωνίας.
Έχω να τον δω από πριν τις εκλογές. Ομολογώ ότι έφυγα από την συνάντηση σκεφτόμενος “αυτός θα φάει τα μούτρα του άσχημα”. Τότε είχα στον νου μου την λέξη “αφελής” αλλά ήταν παντελώς ακατάλληλη. Τον θυμήθηκα πρόσφατα. Πρώτα διάβασα το “Οι όμορφοι κομμουνιστές όμορφα απολύουν” και εντυπωσιάστηκα. ΟΚ, “ίσως έχει κόλλημα με το ΚΚΕ” σκέφτηκα. Επαναλαμβάνω ότι δεν έχει σημασία αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με αυτά που γράφει. Δείτε το επικοινωνιακά. Είναι τουλάχιστον τολμηρές τοποθετήσεις.
“Μπούρδες! Απλά είναι προκλητικός. Κενός περιεχομένουν όμως και προτάσεων”. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος είναι σίγουρα το αντίθετο από διπλωμάτης. Με το παιδί και τον εισπράκτορα, μια καυτή πατάτα που κανείς σώφρων πολιτικός δεν θα άγγιζε ούτε με ακόντιο, αυτός εκεί, βουρ. Με τον Σταυρίδη στο αεροπλάνο του Μελισσανίδη, ακόμα πιο επιθετικά. “Καλά έκανε” λέει. Ευθαρσώς! Και με αποτελειώνει με το θέμα της μειονότητας στην Θράκη. Ο άνθρωπος γράφει χύμα. Πολιτικός δεν είναι σίγουρα. Ούτε ο 
Τζακ Κέρουακ σε 10ήμερα ξενύχτι δεν ρίχνει τόσο κείμενο. Σίγουρα θα έχει λάθη. Δίνει άπειρη τροφή στους πολιτικούς εχθρούς του. Ειδικά στο μεταναστευτικό, δημόσια και ευθαρσώς τα έχω χώσει στην Δημιουργία Ξανά για τις ατελείς σκέψεις που είχαν αρχικά στην ιστοσελίδα τους στο θέμα.
Δεν έχω λοιπόν άλλη επιλογή από την ψυχανάλυση. Θαυμάζω τον Θάνο Τζήμερο γιατί νομίζω ότι μου μοιάζει. Με έπαρση ενίοτε, με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, με μειωμένα ρεφλέξ στις κοινωνικές δομές ή τα κουράγια του συνομιλητή του να αντιμετωπίσει καταμέτωπα ένα θέμα. Γράφει, γράφει, μιλάει, επικοινωνεί σαν μανιακός ελπίζοντας ότι κάποιοι σε βάθος χρόνου θα τον πιστέψουν για αυτό που πραγματικά είναι. Δεν μπορείς να κρυφτείς με τόσο ξεβράκωμα. Τον λένε φασίστα. Ναι είναι! Όλοι είμαστε με τον τρόπο μας απόλυτοι σε κάποια θέματα, απότομοι στην έκφραση. Απλά συνήθως την κρύβουμε εκείνη την σκέψη ή φροντίζουμε να μην βγει κάπου δημόσια. Δεν γράφει καλά στην τηλεόραση. Αλλά από κοντά μαγεύει. Το έχω δει να γίνεται ζωντανά. Δεν είναι Ομπάμα, αλλά κάτι τους κάνει. Αν συνεχίσει τις τουρνέ ανά την Ελλάδα θα κερδίζει διαρκώς φίλους.
Από το “καλά τα λέει” ως το “τον ψηφίζω” βέβαια είναι μεγάλη η απόσταση. Δεν σας λέω να τον ψηφίσετε. Ούτε να συμφωνήσετε με όλες τις απόψεις του. Άλλωστε θα είναι ο πρώτος που θα τις αλλάξει σε λίγο. Γιατί είναι άνθρωπος που κάνει λάθη. Πολλά λάθη. Αλλά σαν φωνή, σαν πολιτικός χωρίς πολιτική, αν συνεχίσει έτσι να είστε σίγουροι ότι θα βρει μια θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ενδεχομένως, αν αντέξει και είναι τυχερός να βρει και αρκετούς ψηφοφόρους που να θεωρήσουν ότι είναι πολύτιμη φωνή στην Βουλή κάποτε.
Για οποιονδήποτε πιστεύει στον πλουραλισμό και την Δημοκρατία, αυτό θα είναι καλό πράγμα. Θέλω να υπάρχει ο Τζήμερος, όπως πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει και το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, όπως δεν με πείθουν ακόμα αλλά αναμένω βελτιωμένους τους οικολόγους. Πόσες φορές δεν έχετε σκεφτεί “μπράβο ρε Αλέκα! Είσαι η μόνη που τα λες αυτά!” Τώρα χωρίς Παπαρήγα, (η τεράστια ειρωνεία) από τον Τζήμερο θα περιμένουμε την πιο χύμα αλήθεια μόνο στα mainstream ΜΜΕ;
Θάνο προχώρα. Δεν σε θέλει όλη η χώρα.
(Εδώ μια ανάλυση για το φαινόμενο Θάνος Τζήμερος στην ελληνική πολιτική σκηνή.)
(Αυτό το άρθρο γράφτηκε το 2012 ή 13 σε ένα παλιότερο blog.)
