Είναι ίσως η πιο ηλίθια ατάκα που αρέσκονται να παπαγαλίζουν γονείς: “μάστιγα τα ηλεκτρονικά! Κολλάνε τα παιδιά με τις ώρες!” Άλλοι βάζουν υποτίθεται όρια χρόνου, άλλοι τα κρύβουν μεσοβδόμαδα, άλλοι χρησιμοποιούν το “θα σου κρύψω την ταμπλέτα” σαν τιμωρία. Πόσο υποκριτές είστε;
1. Εσείς δεν παίζετε με τις ώρες στο κινητό, την ταμπλέτα ή τον υπολογιστή σας;
2. Εσείς δεν κολλάτε με το Candy Crush και πολλά άλλα που γίνεστε και ρεζίλι γιατί τα βλέπουμε;
3. Εσείς βάζετε στον εαυτό σας όρια σε τέτοια πράγματα; Βάζατε μικροί όταν παίζατε;
Έστω ότι περάσατε τα πρώτα τρία ερωτήματα. Εφόσον ενδιαφέρεστε πραγματικά να πάρετε μια ουσιαστική και υπεύθυνη θέση στο θέμα “video games” πρέπει να ασχοληθείτε λίγο να τα καταλάβετε. Το “όλα είναι ίδια” όχι μόνο δεν ισχύει αλλά προδίδει την τεμπελιά σας κάπως έντονα.
1. Ξέρετε τις βασικές κατηγορίες παιχνιδιών;
2. Έχετε δει πως παίζονται, πως εξελίσσονται, τι δεξιότητες απαιτούν;
3. Τα παιδιά σας μπορούν να βγούνε ελεύθερα έξω να παίξουν με άλλα παιδιά ή είναι μαντρωμένα στο σπίτι με τις ώρες επειδή φοβάστε; Μήπως παίζουν online παιχνίδια ουσιαστικά για να έρθουν σε επαφή με τους φίλους τους; (Τους οποίους φίλους τους επίσης φοβικοί γονείς τους έχουν κλειδώσει σε άλλα σπίτια…)
Το πρώτο και εμφανέστατο συμπέρασμα όταν δεις λίγο πιο λεπτομερώς το θέμα των video games είναι ότι όπως κάθε παιχνίδι επιτρέπει στα παιδιά τον πιο βασικό ανθρώπινο τρόπος μάθησης: τον πειραματισμό. Έχει αποδειχτεί και πειραματικά ότι είναι απολύτως απαραίτητη η έννοια του ρίσκου για το παιχνίδι τους. Καθότι δεν τους αφήνουμε να ρισκάρουν στον αληθινό κόσμο, ρισκάρουν στον κυβερνοχώρο και καλά κάνουν.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι νέες τεχνολογίες απαιτούν νέα εργαλεία επικοινωνίας. Αν εσείς θέλετε να το παίζετε σε στυλ “α, εγώ δεν καταλαβαίνω, δεν τα πιάνω καθόλου” δικαίωμά σας. Θα είστε σύντομα άνεργος και εκτός κοινωνίας αλλά δικαίωμά σας. Μην απαιτείται όμως από νέα παιδιά να απομονωθούν μαζί σας. Πολύ καλύτερα να αρπάξετε την ευκαιρία να σας εκπαιδεύσουν!
Τρίτο συμπέρασμα ότι τα πιο πολύπλοκα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν υπολείπονται καθόλου από “παραδοσιακά” παιχνίδια επιτραπέζια ή άλλων ειδών. Ίσα ίσα που είναι σχεδόν σίγουρα πολύ πιο ενδιαφέροντα με πολύ περισσότερες δυνατότητες. Αντί να κολλάτε σε λεπτομέρειες τύπου “μα, σε κάποια σημεία έχει όπλα” δείτε το από την μεριά του παιδιού. Όταν χτίζει ολόκληρους κόσμους στο Minecraft, ένα κυβερνοLego ουσιαστικά, μην κολλάτε στο αν τα αληθινά Lego του γυμνάζουν καλύτερα τα δάχτυλα, ούτε να μετρήσουμε την ακτινοβολία του κινητού για να το σταματήσουμε. Δείτε το σαν παιχνίδι, ένα πάμφθηνο παιχνίδι με άπειρες δυνατότητες.
Σε επόμενο άρθρο θα σας εξιστορήσω την πραγματική εμπειρία 4-5 γονιών που ακολουθήσαμε τα παιδιά μας σε ένα από αυτά τα δικτυακά παιχνίδια πολέμου. Είναι χιλιάδες τα μικρά και μεγάλα πράγματα που έμαθα για τα παιδιά μου και τους φίλους τους μέσα από αυτό. Αν σας τρομάζει η αντιστροφή των ρόλων, το γεγονός ότι δεν μιλάω για τα πράγματα που εγώ τους έμαθα αλλά το αντίθετο, τότε σίγουρα είστε ακόμα πολύ, πολύ μακριά από την κατανόηση του φαινομένου video games.
Επιστρέψτε στον πλανήτη σας και τα λέμε σε 1-2 χρόνια.
