Πολλές φίλες μου έχουν μπλέξει με παντρεμένους. Δεν εννοώ στα μουλωχτά, μοιχεία. Εννοώ ότι τις λένε ότι έχουν χωρίσει, ενώ είναι παντρεμένοι. Από μια άποψη (πάντα θετικά και εποικοδομητικά) είναι στα πρώτα στάδια. Σκορ 0-5 στα 100.
Ας το πάμε ανάποδα. Αν έχεις χωρίσει και είστε αγαπημένοι με τον/την πρώην, τα παιδιά πηγαινοέρχονται ελεύθερα, πάτε διακοπές όλοι μαζί καμιά φορά και είστε σαν Αμερικάνικη ταινία όλο χαμόγελα από ορθοδοντικό, είστε θεωρητικά στο στάδιο 100. (Η κλίμακα αυθαίρετη για να συννενοηθούμε.) Δυο ευτυχισμένοι άνθρωποι, καλά με τους εαυτούς τους, τους νέους συντρόφους και τους πρώην. Τέλεια και ιδανικά.
Εγώ θεωρώ ότι είμαι μεταξύ 80-95 επειδή δεν πέτυχε αυτό με τα χαμόγελα και τις διακοπές. Σπάνιο να μπορείς να συνεννοηθείς συστηματικά καλά με πρώην. (Επί των τεχνικών θεμάτων της κλίμακας ναι, δεν μπορείς να δίνεις στον εαυτό σου σκορ, οι άλλοι είναι καλύτεροι κριτές συνήθως.) Αλλά είμαι καλά και αισιόδοξος, μου αξίζει κάτι κοντά στα 90 θαρρώ. Από εκεί και πέρα δεν γίνεται μόνος μου πιο πάνω.
Αντίθετα για παράδειγμα πριν δυο χρόνια είχα βγει ραντεβού με διαζευγμένη η οποία στα 70 λεπτά που περπατούσαμε στο δάσος (τέτοια ραντεβού κάνω και μετά απορώ) τα 65 μιλούσε με πάθος για τον πρώην της. Ε, δύσκολα παίρνει σκορ άνω των 50 όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.
Θα μου πείτε “έχει σημασία αυτή η βλακεία σου με το σκορ διαζυγιοσύνης;” Ε, έχει. Γιατί περάσαμε το 50% διαζύγια οπότε οι σχέσεις όλων θα είναι κατά κόρον με διαζευγμένους. Μάθετε να βλέπετε τα σημάδια, αντανακλούν βέβαια προβλήματα ψυχολογικά. Δεν είναι άλυτα, μπορεί με αγάπη και στοργή να βοηθήσετε. Αλλά σε ανθρώπους που δεν έχουν όρεξη να βελτιώνονται, απλά παραμένουν και θα τα βρείτε μπροστά σας. Όσο καλά κι αν τα κρύβουν αρχικά.
Δεν είναι θέμα ποσοτικοποίησης. Είναι για να κάνουμε ξεκάθαρο στον εαυτό μας ή τον φίλο/η, γκόμενο/α ότι έχει περάσει πολλά αλλά πρέπει να προχωρήσει. Αυτό παίρνει χρόνο. Δεν μπορείς να διαβάσεις σαν εξετάσεις και να τα περάσεις πιο γρήγορα, ούτε να φορέσεις τα ρούχα επόμενου στάδιου αντιγράφοντας συμπεριφορές. Ακόμα και με αποφασιστικότητα (αν σου έμεινε) κάθε στάδιο απαιτεί χρόνο να χωνευτεί κι από τους γύρω σου. Αν έχεις παιδιά ακολουθείς και τους δικούς τους ρυθμούς κατανόησης αναγκαστικά.
Δεν είναι απαραίτητο όλοι να πάνε σε 80άρες και 90άρες σκορ. Στο κάτω κάτω όλοι χαλασμένοι είμαστε, είναι η ομορφιά της ζωής το μπάλωμα και η αναζήτηση. Το θέμα είναι να μην ταλαιπωρούμε τους γύρω μας που δεν θέλουν να ταλαιπωρούνται. Λίγη αυτογνωσία πατριώτες.
