Είναι πλέον πάνω από 30 χρόνια που πηγαίνω στο Ακρόπολις. Αλλά πρώτη φορά με ποδήλατο και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία:
1. Αυτοί που μας κάνανε καζούρα στον ανήφορο ζηλεύανε μετά όταν περπατούσαν τα τρία χιλιόμετρα από εκεί που άφησαν το αμάξι ως την ειδική.
2. Στην ίδια την ειδική ενώ άλλοι καθυστερούσαν επικίνδυνα να βρούνε την καλή την θέση, εμείς πήγαμε σφαίρα πιο πέρα και κάτσαμε.
3. Αν (συμβαίνει και σε έμπειρους!) κάτσεις σε λάθος σημείο και τελικά δεν περνάνε από εκεί τα αμάξια (βλ. φωτό δεξιά) μπορείς εύκολα να τα προλάβεις αλλού.
4. Έχεις πολύ καλύτερη αίσθηση του χώρου και μπορείς να βοηθάς τους άλλους με οδηγίες (βλ. φωτό αριστερά) Αν είναι Γαλλίδες φαν του Οζιέν αυτό είναι πολύ χρήσιμο προσόν…
5. Ειδικά όπως είναι τελευταία το Ράλι, βολεύει τρομερά ο προαστιακός σιδηρόδρομος. (Στον οποίο μπαίνουν και ποδήλατα που δεν είναι σπαστά, απλά πιο δύσκολα.)
6. Όταν θέλεις να κόψεις δρόμο, απλά κρύβεις τα ποδήλατα σε έναν θάμνο και φεύγεις με τα πόδια.
7.
Αντί να σου βγαίνουν τα χέρια κουβαλώντας φαγητά, μπύρες και άλλα εφόδια τα έχεις στα πανέρια σου.
8. Ανακαλύπτεις πάντα καινούργια πράγματα με το ποδήλατο. Για παράδειγμα ξέρατε ότι υπάρχει και άλλη γέφυρα στον ισθμό της Κορίνθου;
Του χρόνου να το κάνουμε κίνημα. Freeday Acropolis ίσως;
Αυτό στην φωτό δεν είναι το γνωστό μου Vitesse αλλά ένα Espresso (επίσης σπαστό, απλά με μεγαλύτερους τροχούς) το οποίο με εντυπωσίασε πολύ στην συμπεριφορά του εκτός δρόμου και είναι πανάλαφρο.
