Μου απάντησε εκτενώς ο Κος Κυβέλλος σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο “γιατί δεν μπορεί να γίνει έρευνα στην ομοιοπαθητική”. Επειδή ήταν σε μια πλατφόρμα που θα κλείσω σε λίγο (αντίγραφο αυτού του blog) την παραθέτω αυτούσια εδώ όπως και την απάντησή μου. Νομίζω ότι είναι εξαιρετική απεικόνιση του λόγου που έχω προβληματιστεί με τέτοιου είδους σκέψη:
Τυχαία διάβασα τα παραπάνω σχόλια και απαντώ, μολονότι το ύφος των σχολίων είναι μη δεοντολογικό . Βασικά χαρακτηριστικά της Ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι: 1. Μόνο ένα κάθε φορά φάρμακο μπορεί να δράσει σε έναν ασθενή, από τα 3500 Ομοιοπαθητικά διαθέσιμα. Όλα τα υπόλοιπα θα δράσουν σαν placebo, εκτός από κάποια που δεν αφορούν την όμοια συμπτωματολογία και σημειολογία του ασθενούς σε νευρο-ενδοκρινο-ανοσολογικό επίπεδο,και αφορούν μόνο την σωματική συμπτωματολογία, που θα δράσουν επίσης ανακουφιστικά αλλά όχι θεραπευτικά. Το μοναδικό φάρμακο που θα ταιριάζει με την πλήρη “νευρο-ανοσολογική” εικόνα του ασθενούς θα κάνει πιθανόν έξαρση των συμπτωμάτων στην αρχή της θεραπείας, γνωστή και ως θεραπευτική κρίση. Επίσης σε χρόνια νοσήματα, κατά τη διάρκεια της σωστής Ομοιοπαθητικής θεραπείας, επανεμφανίζονται οξέα νοσήματα του ατομικού αναμνηστικού του ασθενούς, ενόσω η χρόνια νόσος υφίεται. Παράδειγμα κατά τη διάρκεια μίας αγωγής ενηλίκου για χρόνια βαριά ημικρανία, με ιστορικό υποτροπιαζουσών αμυγδαλίτιδων σε παιδική ηλικία, κατά τη διάρκεια της Ομοιοπαθητικής αγωγής , ο ασθενής είναι πιθανό να επαναπαρουσιάσει αξεία αμυγδαλίτιδα , ενώ οι κρίσεις ημικρανίας θα θεραπεύονται. Σε εκείνο το κρίσιμο σημείο, η επιλογή της εκ νέου σωστής Ομοιοπαθητικής αγωγής, θα οδηγήσει τον ασθενή στην πλήρη αντιμετώπιση της αμυγδαλίτιδας και στην συνέχιση της θεραπευτικής πορείας για την ημικρανία. Συχνά ασθενείς σε αυτό το στάδιο απορούν πως ξανακάνουν υψηλό πυρετό μετά από τόσα χρόνια που δεν είχαν κάνει (ένδειξη αντίδρασης της κυταρικής ανοσίας και πολύ καλός προγνωστικός δείκτης). Να επισημάνω εδώ ότι η επί μακρόν απουσία πυρετού, η επί μακρόν αδυναμία ενός οργανισμού να κινητοποιήσει τους πρωτογενείς μηχανισμούς αντίδρασης της ανοσίας του, μπορεί να υποδηλώνει ένα χαμηλό επίπεδο υγείας και συχνά αυτό παρατηρείται στα χρόνια αυτοάνοσα νοσήματα πριν και από την ανοσοκατασταλτική αγωγή. Πρόσφατα το Pediatrics δημοσίευσε άρθρο που παρατηρεί την εμφανή βελτίωση των συμπτωμάτων του αυτισμού, όταν τα παιδιά αυτά “καταφέρουν ” να αρρωστήσουν από ένα οξύ νόσημα του ανώτερου αναπνευστικού. Αυτή η αντίδραση φαίνεται ότι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της σωστής Ομοιοπαθητικής θεραπείας και βέβαια είναι τελείως αντίθετη από την δράση placebo, όπως και η θεραπευτική έξαρση στην αρχή της αγωγής.
Γίνεται δε αντιληπτό, για όσους γνωρίζουν από κλινικές έρευνες ότι μόνο εαν προβλεφθούν σε ένα κλινικό πρωτόκολλο, οι παραπάνω αναμενόνες αντιδράσεις του οργανισμού στην σωστή Ομοιοπαθητική αγωγή, μπορούν να εκληφθούν αληθή συμπεράσματα και όχι ψευδώς θετικά ή ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα.
Τελειώνω λέγοντας ότι εαν κάποιος συνάδελφος ενδιαφέρεται πραγματικά να αναλύσει το φαινόμενο της Ομοιοπαθητικής Ιατριής επιστημονικά, πρέπει πρώτα να σταθεί και να μελετήσει το φαινόμενο της έξαρσης των συμτπωμάτων στην αρχή της θεραπείας. Αυτό και μόνο είναι αρκετό να κινητοποιήσει επιστημονικά κάποιον που επίσταται της Ιατρικής του γνώσης.
Νομίζω με καλύψατε πλήρως. Η “έρευνα” στην οποία αναφέρεστε (νομίζω είναι αυτή –http://info.med.yale.edu/chldstdy/autism/resources/docs/Session%2011.pdf ) είναι ενδεικτική αυτών για τις οποίες γενικεύω με ύφος “μη δεοντολογικό” δηλαδή έχει πολύ μικρό δείγμα, ασαφή συμπεράσματα στο όριο του στατιστικού λάθους με εντυπωσιακές γενικεύσεις όπως “parents felt that…”
Από τις 42 εναλλακτικές θεραπείες οι μισές βασίζοντας σε αλλαγή διατροφής αλλά με συνδυασμό αλλαγών, και οι chiropractors συχνά συνδύαζαν με Ritalin. Πιάσε το αυγό και κούρεψέ το δηλαδή στα δικά μου μη δεοντολογικά μάτια!
Ομοιοπαθητική θεραπεία λάμβανε 1 από τα παιδιά και 14% των γονιών του μικρού αυτού δείγματος. Δηλαδή η έρευνα δεν έχει τίποτα απολύτως να κάνει με τον προβληματισμό μου.
Όπως πάντα σε τέτοιες εξιστορήσεις ομοιοπαθητικών οι “αποδείξεις”, η απάντησή σας τελικά είναι απλά προσωπικές ιστορίες και παραδείγματα, ποτέ επιστημονική έρευνα. Η οποία από ότι φαίνεται δεν μπορεί να γίνει όπως έγραφα και αρχικά.
Η “έξαρση των συμπτωμάτων στην αρχή της θεραπείας” την οποία αναφέρετε, κατά εμένα (και την βιβλιογραφία) υπάρχει μόνο στο μυαλό σας. Επαναλαμβάνω και σε εσάς την πρόσκληση να λάβω εγώ οποιοδήποτε ομοιοπαθητικό φάρμακο (δυναμοποιημένο με μάρτυρες) και να μου προκληθεί οποιοδήποτε σύμπτωμα, πόσο μάλλον “έξαρση”.
Όλα τα άρθρα μου περί ομοιοπαθητικής τα βρίσκετε πατώντας στο tag “ομοιοπαθητική” ή εδώ που σας το έχω έτοιμο.
Η έρευνα στην οποία αναφέρομαι http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18055656 είναι ενδεικτική της σημασίας της επανάκτησης της ικανότητας του οργανισμού να παράγει υψηλό πυρετό, κάτι που συμβαίνει με την Ομοιοπαθητική θεραπεία. Η αρχική θεραπευτική κρίση είναι γνωστή σε όσους έχουν κάνει σωστή Ομοιοπαθητκή θεραπεία. Καταγράφηκε σαφώς στα περιστατικά ημικρανίας που δημοσιεύσαμε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Κεφαλαλγίας το 2008. http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1468-2982.2008.01798_3.x/pdf
Σύγχρονες μελέτες μπορεί κανείς να δει συνοπτικά στο http://www.homeopathy.org/research/research_reviews/Scientific_framework_of_homeopathy.pdf
Αν επιθυμείτε διάλογο επιστημονικό, και ανταλλαγή γνώσεων φερθείτε αναλόγως και επαναδιαμορφώστε τη σελίδα. Ανόητες φωτογραφίες μπορεί ο καθένας να φτιάξει. Εάν θέλετε πραγματικά να μάθετε κάτι από έναν κλασσικό ιατρό που ασκεί Ομοιοπαθητική εδώ και 15 χρόνια, και σε Νοσοκομειακό περιβάλλον, και να λύσετε εύλογες απορίες περί της μηδενικής μοριακής υπόστασης στο Ομοιοπαθητικό φάρμακο, είναι ευκαρία τώρα που ακόμα μου είστε συμπαθής. Υπάρχει σύγχρονη βιβλιογραφία που δεν την γνωρίζετε και εκτίθεστε
H απάντηση μου σε αυτό το σχόλιο βρίσκεται στο επόμενο άρθρο – http://alexanderchalkidis.com/blog/?p=4406
Καλησπέρα. Σας παραθέτω ένα άρθρο για μελέτη. Μην υιοθετείτε άκριτα απόψεις επιφανειακές, που απαιτούν βαθύτερη ειδική επιστημονική γνώση. Εάν πιστέψετε ξαφνικά ότι είστε 100% σίγουρος για ένα επιστημονικό θέμα, ιδιαίτερα εαν δεν είναι του αντικειμένου σας, μελετήστε ξανά από την αρχή.
http://www.rustumroy.com/Roy_Structure%20of%20Water.pdf
Μου φαίνεται ότι δεν έχετε ούτε επιστημονικά αλλά ούτε και πρακτικά εφόδια για να αξιολογήσετε πληροφορίες. Ο συγγραφέας αυτού του paper είναι δηλωμένος υποστηρικτής της ομοιοπαθητικής και στην σελίδα του (http://www.rustumroy.com/ ) λέει ξεκάθαρα ότι το έχει βάλει σκοπό του να αποδείξει την αλήθεια της!
Η ίδια η “έρευνα” δεν αποδεικνύει βέβαια τίποτα όπως δηλώνει από την αρχή. Ως συνήθως με την ομοιοπαθητική “πιθανόν”, “χρήζει διερεύνησης” και …κανένα συγκεκριμένο, μετρήσιμο ή επαναλήψιμο αποτέλεσμα!