(Αυτό το άρθρο ήταν στα Νέα αλλά το κατέβασαν. Επειδή αυτό είναι απαράδεκτη λογοκρισία – το παραθέτω εγώ. Ακόμα πιο τρομακτικό το γεγονός ότι περνάει σαν αποδεκτή μια τέτοια πρακτική. Αλίμονο αν δεν μπορεί να εκφέρει κάποιος μια κριτική σε οποιοδήποτε επίπεδο για ένα δημόσιο πρόσωπο. Και αν μη τι άλλο – αν μπορούσαν – ας έκαναν διάψευση των συγκεκριμένων κατηγοριών.)
Δεν θέλω να υπογράψω αγιογραφία, αλλά όλη την αλήθεια. Οπως την έζησα και την άκουσα από τους συνεργάτες του. Στα γυρίσματα για τον «Μεγαλέξαντρο» πάνω στα βουνά και τα χιόνια το συνεργείο τρέμει από το κρύο και από την πείνα. Η τροφοδοσία της παραγωγής, που την είχε αναλάβει η Φοίβη, μέλλουσα κυρία Αγγελοπούλου, γινόταν με το σταγονόμετρο. Ετσι κάποιοι από το συνεργείο έγραψαν στον τοίχο «Ο Θόδωρος και η καταραμένη Φοίβη». Τρία λοιπόν τα κουσούρια του: η παροιμιώδης τσιγκουνιά του. Η αθεράπευτη αλαζονεία του. Πράγμα που τον έκανε να μιλάει σχεδόν περιφρονητικά όχι μόνο για τους έλληνες συναδέλφους του, αλλά και για αρκετούς μεγάλους. Και το τρίτο η εμμονή του στο ίδιο αισθητικό μοτίβο. Με αποτέλεσμα οι τελευταίες του ταινίες, αποχυμωμένες από ζωντάνια και ουσία, να θυμίζουν, ως σχήμα, την προσωπική του αισθητική. Ομως ουδείς, ακόμα και ένας Τεό, αλάνθαστος!
