Το ντέρμπι το σχολίασαν αντίστοιχα και στα social media:
Καθώς τα επίσημα ΜΜΕ ήδη ετοιμάζονται να αφήσουν πίσω τους το θέμα των εκλογών οι νικητές και ηττημένοι βρίσκουν διέξοδο στα “δικά τους” μέσα:
Και βέβαια πολλοί αισθάνονται ότι ο αγώνας τώρα δικαιώνεται:
Αντίθετα όμως με τις αφίσες, τα φυλλάδια και τα ψηφοδέλτια που ελπίζουμε να ανακυκλωθούν, το έργο που έγινε στο διαδίκτυο από τους υποψήφιους μπορεί να συνεχίσει να ζει. Ακόμα και υποψήφιοι με τους οποίους ήμουν σκληρός για τα 
λάθη στις ιστοσελίδες τους (πρώτος πρώτος ο Μάκης Στεργίου) έχουν τώρα την δυνατότητα να κάνουν κάτι καλό: μόλις πληρώσουν τους ήρωες που συντηρούσαν τις ιστοσελίδες, τα facebook accounts, τα Twitter (λίγοι αυτοί) αντί να τα κλείσετε, γιατί δεν τα μετατρέπετε σε μόνιμη δίαυλο επικοινωνίας και συζήτησης; Πάρ’τε ιδέες από το εξωτερικό ή από τους ίδιους τους ανθρώπους στο κοινό που χτίσατε με τόσο κόπο.
Δεν είναι τυχαίο ίσως ότι η ιστοσελίδα της Δράσης είναι ζωντανή από πολύ πριν τις δημοτικές εκλογές. Αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό και μετά από αυτές θα αποτελεί υπόδειγμα όχι τόσο πετυχημένου προεκλογικού “κόλπου” όσο μιας γνήσια χρήσιμης νέας μορφής επικοινωνίας εκτελεσμένη από σκεπτόμενους ανθρώπους. (Και όχι πασαλείματα προεκλογικών κειμένων.) Ας παρακολουθήσουμε όλοι αυτά που χτίστηκαν online το τελευταίο δίμηνο και ας τους ενθαρρύνουμε να μην σταματήσουν αποκαρδιωμένοι όσοι έχασαν. (Εδώ το άρθρο “συμβουλές για όσους δεν εκλεγούν”.)
Είναι πολύ δουλειά για να χτιστεί ένα κοινό online, στο facebook ή οπουδήποτε αλλού. Είναι σχεδόν…κηπουρική η προσέγγιση και απαιτεί χρόνο για να μεγαλώσει σωστά. Δεν είναι κρίμα όταν γίνει τόση δουλειά, να πάει χαμένη ξαφνικά; Ας τις δωρίσουν σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς που δεν έχουν τα μέσα. Ήδη πάνε χαμένα τα περισσότερα λεφτά που ξοδεύονται στις προεκλογικές καμπάνιες. Αν έχει μια ελπίδα η πολιτική για να βελτιωθεί είναι από εμάς όταν πιέζουμε όσους βάζουμε στον ρόλο του πολιτικού να κάνει αυτό που πρέπει.
ΥΓ Καθότι όλο το θέμα της ανακύκλωσης είναι σοβαρό (και στην …χάρτινη έκφανσή του) ξεκίνησα σελίδα στο Facebook για αυτό το σκοπό. http://www.facebook.com/pages/Anakyklose-meta-tis-ekloges/170388572979335?v=wall Όσοι θέλετε να κάνετε ένα “Like” αλλά κυρίως να πιέσουμε να γίνει κάτι!
You said:”Είναι πολύ δουλειά για να χτιστεί ένα κοινό online, στο facebook ή οπουδήποτε αλλού. Είναι σχεδόν…κηπουρική η προσέγγιση και απαιτεί χρόνο για να μεγαλώσει σωστά. Δεν είναι κρίμα όταν γίνει τόση δουλειά, να πάει χαμένη ξαφνικά; ”
So true.
I’m not quite sure about the Greek market’s understanding of social media. But abroad, the “standard” is that a digital company or contractor will build the site, set up the “network”, build the social media profiles…Twitter, Facebook, Digg etc…and then train one or two people in the company or office, on how to bookmark, tweet, post on Facebook and write a blog post etc…
In that way, freeing the client of a co-dependent and economically weighty relationship.
The idea that a Greek company will pay anywhere from 700-2500 euros for a website and another chunk of cash for a social media expert and then have to be dependent monthly “for life”..paying this person, may be the turn-off..
Politicians, companies, artists etc searching for an online platform, seriously don’t need to be dependent on a digital company and they should know that. And the digital media companies and people offering their services should probably get on board and offer training…instead of greedily keeping their clients dependent on them.
Ι have also had customers who demanded “custody” of the community I had built, only to pull it apart within weeks. From 3000 friends or followers down to 900 with stupid adverts and promo messages all the time… the opposite of community building!
It’s a bit spooky how prophetic your words are…lost full custody 48 hours ago. Hard to see no one watering the garden….(sigh)