Η νέα κίνηση του Facebook προσπαθεί να γεφυρώσει αυτό το κενό και κινδυνεύει να χάσει και άλλους χρήστες που θέλουν το Facebook όπως είχε πλασαριστεί στην αρχή και όχι σαν διαφημιστική πλατφόρμα που προσπαθεί να πάρει μερίδιο αγοράς από την Google. H σωρεία αποχωρήσεων από το Facebook και – ακόμα πιο ενδεικτικό – ο τεράστιος αριθμών “φίλων” που ξεγίνονται φίλοι μας δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ότι ελέγχουν καλύτερα τι πληροφορίες μοιράζονται.Το ύπουλο νέο κουμπί στο Facebook
Δεν έχω 700 κάτι φίλους στο Facebook, έχω 700κάτι γνωστούς αλλά και ανθρώπους που θέλουν να ξέρουν με τι ασχολούμαι.Αν είμασταν στην Αμερική, θα προτιμούσαν το Twitter μου. http://www.twitter.com/alexanderchalk Αλλά δεν είμαστε. Εδώ και μερικά χρόνια, τον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook δεν τον χρησιμοποιώ παρά μόνο για να δημοσιοποιώ την δουλειά μου.
Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι εδώ και λίγες μέρες όταν σας έρχεται αίτημα φιλίας υπάρχουν δυο επιλογές: ή επιβεβαιώνεις ή απαντάς “όχι τώρα”. Αυτό που δεν σας λέει το Facebook, ως συνήθως, είναι ότι αν πατήσεις “όχι τώρα” όποιος έκανε το αίτημα φιλίας βλέπει επ’αόριστο ότι αναρτήσεις κάνετε!Είναι ενδεικτικό της κρίσης που περνάει το Facebook ως προς τον ρόλο που θέλει να παίξει σαν εργαλείο.
Όταν έκανα την πρώτη μου προσωπική ιστοσελίδα δεν είμασταν πολλοί που θέλαμε και ξέραμε πως να δημοσιοποιήσουμε μέρος της ζωής μας στο διαδίκτυο. Πως θα στήσεις τον server, να πάρεις domain, να βρεις προγράμματα να κάνουν αυτά που θέλεις. Το Facebook έφερε όλα αυτά τα εργαλεία σε μηδενικό κόστος σε όλο τον κόσμο.Η ιδέα ήταν ότι θα “μοιραζόμαστε πράγματα με τους ανθρώπους στην ζωή μας”.
Η νέα κίνηση του Facebook προσπαθεί να γεφυρώσει αυτό το κενό και κινδυνεύει να χάσει και άλλους χρήστες που θέλουν το Facebook όπως είχε πλασαριστεί στην αρχή και όχι σαν διαφημιστική πλατφόρμα που προσπαθεί να πάρει μερίδιο αγοράς από την Google. H σωρεία αποχωρήσεων από το Facebook και – ακόμα πιο ενδεικτικό – ο τεράστιος αριθμών “φίλων” που ξεγίνονται φίλοι μας δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ότι ελέγχουν καλύτερα τι πληροφορίες μοιράζονται.
Έστω λοιπόν ότι βγαίνει μια ανταγωνιστική πλατφόρμα που καλύπτει αυτό το κενό. Έχει πιθανότητες επιτυχίας; Ελάχιστες. Το ξέρω γιατί υπάρχουν πολλές και δεν έχουν πιάσει. Το κρίσιμο είναι βέβαια να μπορείς να βρεις όλους που ψάχνεις, όπως τώρα μπορείς να πεις σε κάποιον (ή κάποια!) ότι “θα σε βρω στο Facebook”.Μόνο η Google και η Microsoft έχουν αντίστοιχα μεγάλες βάσεις δεδομένων χρηστών. Και οι δυο προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το μονοπώλιό τους σε έναν χώρο (αναζητήσεις η μεν, λειτουργικό σύστημα η άλλη) για να μας τραβήξουν να μπούμε στον κόσμο τους. Η Google παρέχει όλο και πιο δελεαστικές δωρεάν υπηρεσίες με μόνοαντάλλαγμα να έχουμε λογαριασμό μαζί της. Η Microsoft βελτιώνει διαρκώς τις υπηρεσίες του Live, τα online κομμάτια του Office και το Messenger για να μας τραβήξει να ανοίξουμε λογαριασμό μαζί της.
Θα πόνταρα στην Google γιατί έχει και την νοημοσύνη, έχει και τα δεδομένα για να κάνει κάτι λειτουργικό. Εκεί που κάνεις μια αναζήτηση στο Google για “ελληνικό ποιμενικό” σου πετάει ένα παραθυράκι με την πληροφορία ότι και ο “ΚώσταςΚ” έψαχνε για αυτό και μετά έκατσε πολύ ώρα και διάβαζε ένα σχετικό άρθρο σε ένα blog.Μήπως θέλεις να το πατήσεις κι εσύ; Ο Κώστας Κ κάπου έδωσε στην Google άδεια να φαίνεται η φωτογραφία προφίλ του δημόσια, μάλλον όταν ξεκίνησε εκείνο το Blog στο Blogger θα ήτανε… Στην επόμενή του σύνδεση ο Κώστας Κ βλέπει ότι εσύ, και άλλοι δυο βρήκαν χρήσιμο τον σύνδεσμο που βρήκε (πόσο μάλλον αν τον είχεβαθμολογήσει). Μήπως θέλουμε να γίνουμε φίλοι για αυτό το θέμα; Καθότι από την φωτογραφία του καταλαβαίνω ότι είναι ένας γείτονας που έχω δει μια φορά έξω από το σχολείο, πατάω “γιατί όχι;” και συνεχίζουμε.”Α, βλέπω ότι είστε και οι δυο στην ίδια περιοχή” μου λέει το φιλικό μου παράθυρο Google. “Και έχετε και οι δυο φωτογραφίες με βουνά στο Picassa σας!” Βρε μπας και θέλεις να πατήσεις ένα κουμπί και να αλληλοπαρακολουθήστε για όλα σας τα ενδιαφέροντα;
Με τέτοιους και ακόμα πιο πλάγιους, έξυπνους και απαλούς τρόπους, η Google μπορεί να χτίσει ένα οικοσύστημα ανθρώπων που ενδιαφέρονται για συγκεκριμένα θέματα και συνδέονται με διάφορους τρόπους. Σιγά σιγά οι “γνωριμίες” αυτές αφήνουν την ανωνυμία και επιτρέπουνμεγαλύτερη ανταλλαγή πληροφοριών.
Το ύπουλο νέο κουμπί στο FacebookΔεν έχω 700 κάτι φίλους στο Facebook, έχω 700κάτι γνωστούς αλλά και ανθρώπους που θέλουν να ξέρουν με τι ασχολούμαι.Αν είμασταν στην Αμερική, θα προτιμούσαν το Twitter μου. http://www.twitter.com/alexanderchalk Αλλά δεν είμαστε. Εδώ και μερικά χρόνια, τον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook δεν τον χρησιμοποιώ παρά μόνο για να δημοσιοποιώ την δουλειά μου.Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι εδώ και λίγες μέρες όταν σας έρχεται αίτημα φιλίας υπάρχουν δυο επιλογές: ή επιβεβαιώνεις ή απαντάς “όχι τώρα”. Αυτό που δεν σας λέει το Facebook, ως συνήθως, είναι ότι αν πατήσεις “όχι τώρα” όποιος έκανε το αίτημα φιλίας βλέπει επ’αόριστο ότι αναρτήσεις κάνετε!Είναι ενδεικτικό της κρίσης που περνάει το Facebook ως προς τον ρόλο που θέλει να παίξει σαν εργαλείο.Όταν έκανα την πρώτη μου προσωπική ιστοσελίδα δεν είμασταν πολλοί που θέλαμε και ξέραμε πως να δημοσιοποιήσουμε μέρος της ζωής μας στο διαδίκτυο. Πως θα στήσεις τον server, να πάρεις domain, να βρεις προγράμματα να κάνουν αυτά που θέλεις. Το Facebook έφερε όλα αυτά τα εργαλεία σε μηδενικό κόστος σε όλο τον κόσμο.Η ιδέα ήταν ότι θα “μοιραζόμαστε πράγματα με τους ανθρώπους στην ζωή μας”.Η νέα κίνηση του Facebook προσπαθεί να γεφυρώσει αυτό το κενό και κινδυνεύει να χάσει και άλλους χρήστες που θέλουν το Facebook όπως είχε πλασαριστεί στην αρχή και όχι σαν διαφημιστική πλατφόρμα που προσπαθεί να πάρει μερίδιο αγοράς από την Google. H σωρεία αποχωρήσεων από το Facebook και – ακόμα πιο ενδεικτικό -ο τεράστιος αριθμών “φίλων” που ξεγίνονται φίλοι μας δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ότι ελέγχουν καλύτερα τι πληροφορίες μοιράζονται.Έστω λοιπόν ότι βγαίνει μια ανταγωνιστική πλατφόρμα που καλύπτει αυτό το κενό. Έχει πιθανότητες επιτυχίας; Ελάχιστες. Το ξέρω γιατί υπάρχουν πολλές και δεν έχουν πιάσει. Το κρίσιμο είναι βέβαια να μπορείς να βρεις όλους που ψάχνεις, όπως τώρα μπορείς να πεις σε κάποιον (ή κάποια!) ότι “θα σε βρω στο Facebook”.Μόνο η Google και η Microsoft έχουν αντίστοιχα μεγάλες βάσεις δεδομένων χρηστών. Και οι δυο προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το μονοπώλιό τους σε έναν χώρο (αναζητήσεις η μεν, λειτουργικό σύστημα η άλλη) για να μας τραβήξουν να μπούμε στον κόσμο τους. Η Google παρέχει όλο και πιο δελεαστικές δωρεάν υπηρεσίες με μόνοαντάλλαγμα να έχουμε λογαριασμό μαζί της. Η Microsoft βελτιώνει διαρκώς τις υπηρεσίες του Live, τα online κομμάτια του Office και το Messenger για να μας τραβήξει να ανοίξουμε λογαριασμό μαζί της.
Θα πόνταρα στην Google γιατί έχει και την νοημοσύνη, έχει και τα δεδομένα για να κάνει κάτι λειτουργικό. Εκεί που κάνεις μια αναζήτηση στο Google για “ελληνικό ποιμενικό” σου πετάει ένα παραθυράκι με την πληροφορία ότι και ο “ΚώσταςΚ” έψαχνε για αυτό και μετά έκατσε πολύ ώρα και διάβαζε ένα σχετικό άρθρο σε ένα blog.Μήπως θέλεις να το πατήσεις κι εσύ; Ο Κώστας Κ κάπου έδωσε στην Google άδεια να φαίνεται η φωτογραφία προφίλ του δημόσια, μάλλον όταν ξεκίνησε εκείνο το Blog στο Blogger θα ήτανε… Στην επόμενή του σύνδεση ο Κώστας Κ βλέπει ότι εσύ, και άλλοι δυο βρήκαν χρήσιμο τον σύνδεσμο που βρήκε (πόσο μάλλον αν τον είχεβαθμολογήσει). Μήπως θέλουμε να γίνουμε φίλοι για αυτό το θέμα; Καθότι από την φωτογραφία του καταλαβαίνω ότι είναι ένας γείτονας που έχω δει μια φορά έξω από το σχολείο, πατάω “γιατί όχι;” και συνεχίζουμε.”Α, βλέπω ότι είστε και οι δυο στην ίδια περιοχή” μου λέει το φιλικό μου παράθυρο Google. “Και έχετε και οι δυο φωτογραφίες με βουνά στο Picassa σας!” Βρε μπας και θέλεις να πατήσεις ένα κουμπί και να αλληλοπαρακολουθήστε για όλα σας τα ενδιαφέροντα;Με τέτοιους και ακόμα πιο πλάγιους, έξυπνους και απαλούς τρόπους, η Google μπορεί να χτίσει ένα οικοσύστημα ανθρώπων που ενδιαφέρονται για συγκεκριμένα θέματα και συνδέονται με διάφορους τρόπους. Σιγά σιγά οι “γνωριμίες” αυτές αφήνουν την ανωνυμία και επιτρέπουνμεγαλύτερη ανταλλαγή πληροφοριών.
