Υπάρχουν πολλά blog με συμβουλές για “ταξίδι με μικρά”. Ακόμα και βιβλία για “ταξίδια με μικρά παιδιά” και πως να τα επιβιώσετε. Λίστες με “τα δέκα πράγματα να μην ξεχάσετε” ή τα “είκοσι πράγματα που θα διασκεδάσουν όταν πάνε”. Αλλά αν τα συμβουλεύεστε έχετε ήδη χάσει την μπάλα. Αν είναι τόσο αγγαρεία πια αυτό το ταξίδι μην το κάνετε!
1. Αν δεν θα το διασκεδάσεις εσύ, δεν έχει νόημα. Αν δεν ταξίδευες ποτέ ή δεν έχεις όρεξη να ταξιδέψεις, μην το κάνεις ως “θυσία για τα παιδιά μου”….κλαψιάρικα βιολιά και χτυπήματα στο στήθος της αυτοθυσίας σου. Ταξιδεύεις όπως ξέρεις και τα παιδιά θα “το πιάσουν”. Δεν χρειάζονται διαφορετικούς κανόνες. Στις 12 μέρες αλίμονο αν είχαν τις 2 από αυτές ιδέα το πρωί τι ακριβώς θα βλέπαμε. Με εμπιστεύονται και είχαν τα μάτια τους ανοιχτά.
2. Ισχύουν οι κανόνες της μαμάς μου που ισχύουν και για τους μεγάλους. Αν διψάς, πεινάς ή δεν έχεις κοιμηθεί καλά, θα έχεις νεύρα. Τόσο απλά.
3. Ποτέ δεν ξέρεις πως θα βγει στη διαδρομή για την Ιθάκη οπότε ξεκόλλα και απόλαυσε την διαδρομή. Μια μέρα ξεκινήσαμε για κέντρο του Λονδίνου και όταν φτάσαμε στην είσοδο του μετρό είχε αρκετό κόσμο. Γυρίσαμε σε ένα παγκάκι. Ο μεγάλος είδε ένα φυλλάδιο για κάτι άλλο. Πήγαμε. Περάσαμε τέλεια.
4. Όλοι στο ταξίδι είναι ίσοι. Τα παιδιά είναι πολλές φορές πιο παρατηρητικά από τους μεγάλους. Μην κάνεις τον παντογνώστη εξυπνάκια.
5. Τα παιδιά είναι σαν τα τζιπ σε μεγάλες κλίσεις. Εσύ που οδηγάς νομίζεις ότι θα 
τουμπάρει από τις 15 μοίρες αλλά αυτό άνετα πάει και 30 μοίρες. Μην τα υποτιμάς και μην κάθεσαι να σκέφτεται ακριβώς τι σκέφτεται και πως. Τα ταξίδια ανοίγουν το μυαλό με διαφορετικό τρόπο και ρυθμό στον καθένα. Όχι με το ζόρι.
