Στις πρώιμες παραλλαγές αυτού του παραμυθιού των αδελφών Γκριμ, η πριγκίπισσα δε φιλούσε το βάτραχο. Ενώ αυτός προσπαθεί απεγνωσμένα να την αναγκάσει να του κάτσει βατραχίσια, αυτή δε σηκώνει κουβέντα. Μέχρι που προσπαθεί να την κοροϊδέψει για να τρυπώσει στο κρεβάτι της. «Κουράστηκα», παραπονιέται ο βάτραχος, «θέλω να κοιμηθώ όπως εσύ, ανέβασέ με αν δε θες να το πω στον πατέρα σου». Αντί να συμφωνήσει όμως, η πριγκίπισσα γίνεται πυρ και μανία, πιάνει το βάτραχο από τα πόδια και τον εκσφενδονίζει με όλη της τη δύναμη πάνω στον τοίχο. «Τώρα θα βγάλεις το σκασμό, απαίσιε βάτραχε», είναι η θανατηφόρα ατάκα που του εκσφενδονίζει.
Προτιμώ αυτό το τέλος. Βρόμικο, ναι, αλλά και πολύ ικανοποιητικό. Επίσης, συνοψίζει μια χαρά την ιδέα ότι το να φιλάτε βατράχους δεν είναι σε καμία περίπτωση καλή στρατηγική για να βρείτε τον πρίγκιπά σας. Ακόμα και αν βγείτε κατά λάθος μαζί του, θα πρέπει να αναγνωρίσετε τα προειδοποιητικά σημάδια προτού ο βάτραχος επιστρέψει στη λιμνούλα, εξαφανιστεί και σας ραγίσει την καρδιά.
Τι γίνεται όμως αφού πέσετε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και χαθείτε μαζί στο ηλιοβασίλεμα; Θα είναι ούριος ο άνεμος από εδώ και πέρα; Μην τύχει και διανοηθείτε και πιστέψετε κάτι τέτοιο. Το να βρείτε τον πρίγκιπά σας είναι μόνο η αρχή της περιπέτειας – από κει και πέρα αρχίζουν να γίνονται πραγματικά ενδιαφέροντα τα πράγματα…
MADELEINE LOWE – ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΣΟΥ
