Ο φούρνος στον κήπο μας δεν είναι πολύ καλός σαν φούρνος. Δεν κρατάει ζέστη. Οπότε τον χρησιμοποιούμε για barbeque. Βάζουμε μέσα την φωτιά και βγάζουμε λίγα κάρβουνα στον χώρο μπροστά από την πόρτα του. Είχα μόλις βάλει τα κουκουνάρια . Ούτε δέκα λεπτά δεν πέρασαν. Άκουσα φωνές: “Απόλλων!” Δεν έχω γείτονα με τέτοιο όνομα, μόνο ο τρομερός εκπαιδευτής μου στην πυρασφάλεια. Είδα το κεφάλι ενός πυροσβέστη πίσω από τον φράχτη. Πήδηξε μέσα και όταν είδε την κατάσταση σχεδόν έβαλε τα γέλια ο άνθρωπος!
Κάποιος γείτονας όχι μόνο φώναξε την πυροσβεστική (πολλαπλά οχήματα – ακαριαία επέμβαση – εύγε!) αλλά ωρυόταν κιόλας. Μου ζήτησαν να σβήσω την φωτιά. Έκλεισα απλά την πόρτα της και αμέσως έσβησε. Δεν πήγα άλλωστε στην εκπαίδευση εθελοντών για τίποτα, τόσα μαθήματα δεν πήγαν τζάμπα! Το τρίγωνο της φωτιάς κλπ!
Αναρωτήθηκα ποια ήταν η πιο σωστή αντίδραση. Ενστικτωδώς ήθελα να την ξανανάψω, να υπερασπιστώ το δικαίωμά μου στην αυτοδιάθεση. Να δω κατάμουτρα τον παθιασμένο και τόσο άδικο γείτονα που μάλλον παραβλέπει πολύ τηλεόραση και έχει τέτοια παράλογη ψύχωση. Αλλά ήμουν ψύχραιμος. Δεν έδωσα συνέχεια. Το ανάποδο του Ελληνάρα. Μέχρι που έριξα και λίγο νερό (δεν χρειαζόταν) όπως μου ζήτησαν τα παιδιά της πυροσβεστικής “έτσι για να ηρεμήσει ο άνθρωπος.”
Αλλά δεν είναι σωστό. Πιο ασφαλείς συνθήκες από αυτές που έχω στον κήπο μου δεν υπάρχουν για ψησταριά. Δεν είναι καν ανοιχτή ψησταριά και σε μεγάλη ακτίνα γύρω της είναι πλακόστρωτο. Λάστιχο, πυροσβεστήρας και φτυάρι είναι έτοιμα. Καθαρίζω συνέχεια (όχι μόνο μια φορά) τα ξερά κλαδιά και πούσια. Μέχρι και την στέγη καθάρισα πρόσφατα από τα πούσια! Και ο λόγος που δεν πήρα πρέφα τον χαμό που είχε γίνει ήταν ότι παρόλα αυτά δεν είχα φύγει ούτε λεπτό από την μικρή μου φωτιά μέσα στον φούρνο για να την προσέχω. Κανένα επίπεδο παραλογισμού δεν μου επιτρέπει να δεχτώ ότι πρέπει να το αφήσω να περάσει έτσι. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στις φοβίες κάποιων να γίνουν νόμος, ούτε άγραφος.
Οπότε αύριο, κατά τις 19.00 θα ξαναβάλω τρία κουκουνάρια στον φούρνο μου και λίγα κάρβουνα. Σήμερα έφαγα μπριζόλες από το τηγάνι με τους καλεσμένους μου αλλά κράτησα μια στο ψυγείο και αύριο θα την ψήσω στην ψησταριά. Όποιος θέλει να έρθει για τσαμπουκά ευπρόσδεκτος, δεν θα έχω καλεσμένος και θα είμαι έτοιμος για ξύλο.
Αλλιώς πολύ ευχαρίστως να την μοιραστούμε την μπριζόλα καλύτερα.
Εδώ το θέμα “ψήσιμο σε κάρβουνα ή σε υγραέριο;” για όσους ενδιαφέρονται…
Comments are closed.