Σαλάτα, παρμεζάνα ή και με μέλι, έχει βιταμίνες , ελάχιστες θερμίδες και προσφέρεται για πολλές συνταγές. Το λατινικό της όνομα το προέρχετε από το Ρωμαϊκό «urere» που σημαίνει καυτερό ( to burn) και προσδιορίζει την πικάντικη γεύση της. Στην δριμία γεύση της αναφέρετε και ο Αγάπιος Μοναχός ο Κρής τον 15ο αιώνα : «Η ρόκα το κάρδαμο και το σέλινο είναι θερμά και χωνευτικά. Σκανδαλίζουν την σάρκα, προκαλούν πονοκεφάλους και είναι καλύτερο να τα τρώει κανείς μαζί με τα ψυχρά χορτάρια όπως την γλιστρίδα, τα μαρούλια και τα αντίδια….»
♦ ΔΗΜΩΔΗ ΙΑΤΡΙΚΗ-ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Η ρόκα κυρίως ωμή διεγείρει την όρεξη.
♦ ΣΥΛΛΟΓΗ – ΑΓΟΡΑ-ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ
Συλλέγετε τα δροσερά και φρέσκα φυλλαράκια της ρόκας πρίν ανθήσει το φυτό διότι τότε αποκτά έντονα πιπεράτη γεύση. Αγοράζετε επίσης μικρά ματσάκια ρόκας όπου τα φύλλα είναι φρέσκα και χωρίς τρυπούλες . Διατηρείται μέσα σε πλαστική σακουλα για 3-4 ημέρες στο ψυγείο.
♦ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Η ρόκα είναι από τα φυτά που καλλιεργούνται πολύ εύκολα με σπόρο. Υπάρχουν εκτός από την άγρια ρόκα τουλάχπσον 3-4 ήδη καλλιεργήσιμης ρόκας τους οποίους μπορείτε να προμηθευτήται από όλλα τα καταστήματα σπόρων. Μπορέιται να σπείρετε τους σπόρους της ρόκας όλο τον χρόνο τουλάχιστον σε ζεστά μεσογειακά κλίματα, αρκεί να τους ποτίζετε τακτικά.
Σπείρετε σε αριά διστήματα αλλα σε μόνιμο μέρος μια και δεν ενδύκνιτε η μεταφύτευση. Καλύτερα αποτελέσματα θα έχετε με την χειμωνιάτικη σπορά. Αν η σπορά γίνει σε ηλιόλουστο μέρος τα φυτά είναι έτοιμα για συλλογή σε 4-5 εβδομάδες.
♦ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ♦
Τα φρέσκα πιπεράτα φύλλα της ρόκας χρησιμοπειούνατι κυρίως στην Ιταλία σκέτα ως σαλατικό με λίγο ελαιόλαδο και ξύδι η ώς συνοδευτικό σε κρέας ή ως γέμιση σε διάφορα ζυμαρικά. Ταιριάζει όμως πολύ – και μάλλον το αποτέλεσμα είναι καλύτερο- αν την αναμύξετε με μαρούλι, γλυσφίδα, ντομάτες , άνηθο, και φρέσκα κουκιά ή κρεμμυδάκια.