Λένε την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Υπεραπλούστευση. Την ιστορία των σκλάβων την γράφουν τα αφεντικά τους. Αλλά οι πόρνες όταν γράψουν, γράφουν πολύ καλύτερα από τους νταβατζήδες τους. Δεν είμαι πόρνη, θα προσπαθήσω όμως. Την πρωτοείδα στην κεντρική διασταύρωση, φωτισμένη από τα αμάξια, γιατί έτσι την είχαν πιάσει, σα στραβωμένο φοβισμένο λαγό, τότε παλιά που μερικά αμάξια είχαν κίτρινα φώτα, τα Γαλλικά συνήθως, πριν τα απαγορεύσουν οι Ευρωπαίοι αλλά όταν ακόμα μπορούσαν άνθρωποι της νύχτας να παίρνουν κορίτσια από κεντρικές διασταυρώσεις. Βόλευε γιατί από εδώ έπιαναν κατευθείαν το ποτάμι να βγούνε στην Εθνική οδό ή να εξαφανιστούν γρήγορα, να πάνε στα Βόρεια, στα πράσινα σκοτεινά δάση που γίνονται οι σκοτεινές δουλειές. Το απέφευγα πάντα αυτό το σταυροδρόμι μετά, σα να είχαν στάξει τα λίπη του κτήνους και να είχαν λεκιάσει το οδόστρωμα μαζί με τα αίματα των θυμάτων του. Δεν ήθελα να το βλέπω ούτε στο μυαλό μου, αλλά το ανασύρω τώρα γιατί ξέρω ότι είναι ο μόνος μαγικός τρόπος να ψάξω στο παρελθόν, οι μνήμες που διπλώνουν το πριν σαν τραπεζομάντηλο και το φέρνουν ξαφνικά μπροστά σου να το φας. Το είχα κρύψει κάτω κάτω καλά διπλωμένο. Αλλά τώρα πρέπει να αρχίσω από τη διασταύρωση, μεταξύ των ζωντανών και των χαμένων, στο κέντρο, στο κάθε τώρα των παλιών ουλών μου.
.
Τελικά την πήγανε Βόρεια. Βγάλανε την κουκούλα από το κεφάλι της σε ένα δωμάτιο δεκαπέντε τετραγωνικά μέτρα το πολύ, μάλλον χωρίς ρεύμα γιατί φωτιζόταν από τη μια μεριά μόνο, μπαταρίες αυτοκινήτου συνδεδεμένες με καλώδια στους προβολείς που έβγαζαν ατμούς στο κρύο. Φώτιζαν και ζέσταιναν έναν άντρα που καθόταν σε καρέκλα άσπρη από αυτές που πουλάνε οι γύφτοι. Γύρω του όρθιοι και οπλισμένοι άντρες όχι πολύ νέοι, τα απομεινάρια διάφορων συμμοριών που είχε διαλύσει μεθοδικά καθώς έχτιζε την δικιά του. Δεν ήταν ψηλά στην ιεραρχία κανείς τους, για αυτό τους διάλεξε, πολύ πιο χρήσιμοι και υπάκουοι. Κύριο τους μέλημα ήταν να τον ευχαριστήσουν. Ή μάλλον να μην τον δυσαρεστήσουν.
.
Όταν ξεκίνησε να μεγαλώνει την ομάδα, είχε φιλόδοξους στόχους. Θα γινόταν η απόλυτη μαφία με δόντια παντού. Αλλά δυσκολευόταν να μεγαλώσει την ομάδα και αυτό το άτακτο τσούρμο όλο έμπλεκε σε καυγάδες. Μεταξύ τους πλακώνονταν συνήθως. Δυο λεπτά να τους άφηνες και τους έβρισκες με αίματα ή – χειρότερο και μπελάς – ο ένας ήταν πεθαμένος μέχρι να τους χωρίσεις. Τώρα όμως όλοι ησύχασαν και επικεντρώθηκαν στη νέα κοπέλα που ,- ζαλισμένη μετά από τόση ώρα στο σκοτάδι,- προσπαθούσε μέσω από τα δυνατά φώτα να τους μετρήσει. Μαζί με τη συμμορία του, ο Λύκος γύρισε κι αυτός τα μάτια να την εξετάσει.
.
Πριν λίγες ώρες ήταν με αυτά τα ακριβά ρούχα, στο ακριβό ξενοδοχείο και μιλούσε με αυτοπεποίθηση στους πιο πλούσιους επιχειρηματίες της χώρας. Προσπάθησε να τους πείσει να κάνουν πραξικόπημα. Οικονομικό βέβαια, τα άλλα είναι πασέ. Εκτέθηκε. Το κατάλαβε αμέσως. Είπε ότι πάει στην τουαλέτα κι έφυγε τρέχοντας. Αν και φοβόταν και πονούσε, δεν το έδειχνε η έκφραση του προσώπου της αλλά το ταγέρ της είχε την σκόνη από το δάσος και το αίμα στο λαιμό, εκεί που χτύπησε καθότι δεμένη στο φορτηγάκι που πήγαινε γρήγορα. Η στάση του σώματός της πρόδιδε την ταλαιπωρία της, το σφίξιμο στο στομάχι κύρτωνε την πλάτη σα γάτα που προσπαθεί να τρομάξει σκύλο που πετάχτηκε πάνω της εκεί που λιαζόταν αμέριμνη. Σα γάτα αλλά από τις πονηρές ο Λύκος γουργούρισε.
.
“Καλώς ήρθατε δεσποινίς. Νομίζω έχετε κάτι για εμένα.”
.
Εκτός από τα ακριβά της ρούχα και το άρωμά της, ένα πράγμα είχε μόνο στην τσέπη. Έγνεψε προς τις χειροπέδες και πετάχτηκε ένας από τους συμμορίτες να τις λύσει. Άκουσε δύο περίστροφα να απασφαλίζουν και μόνο που ξεκίνησε να βάλει το χέρι στην τσέπη. Δεν άλλαξε ταχύτητα, δεν έδειξε φόβο, άρχισε να μιλάει για να μειώσει την ένταση με την οποία παρακολουθούσαν όλοι τις κινήσεις της.
.
“Ο σκληρός δίσκος είναι βέβαια κρυπτογραφημένος” τόνισε καθώς τον άρπαζαν από τα χέρια της.
.
Τα φώτα, οι μπαταρίες, ο Λύκος, όλοι οι δολοφόνοι γύρω της, όλα σταμάτησαν. Δεν είχε φύγει με σχέδιο, μόνο με τον σκληρό δίσκο. Είχε ελάχιστα εκατοστά δευτερολέπτου να συντάξει σχέδιο.
.
Στο μεταξύ όμως, πρώτα από όλα, έπρεπε απλά να μείνει ζωντανή.
.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης γράφει σε κρυπτογραφημένο σκληρό δίσκο αυτό το μυθιστόρημα. Αλλά το βάζει και στο Facebook σε συνέχειες όποτε σίγουρα δεν έχει σχέδιο.