Τα κατάφερε. Δεν πέθανε εκείνη την ημέρα. Ο Λύκος την σπίτωσε, μια περίεργη αιχμαλωσία στην ακριβή πολυκατοικία του κέντρου που έμενα κι εγώ. Την πρώτη φορά που την είδα να βγαίνει από το αμάξι του, ο σωφέρ τους άφηνε ακριβώς απέξω στην κεντρική λεωφόρο, είχε ένα σημάδι στο κούτελο. Όταν αυτός άπλωσε να ανοίξει την πόρτα είδα ότι το σημάδι ταίριαζε με το σχήμα του χεριού του. Αυτός περπατούσε πάντα μάγκικα, σαν να ξεφορτωνώταν με κάθε βήμα κολλημένες κουράδες από τα ακριβά παπούτσια του.
.
Από το δικό μου διαμέρισμα μόνο δυο σημεία της ζωής της μπορούσα να δω ετσι που την είχε φυλακισμένη. Μια γωνία του μπαλκονιού στο οποίο έβγαινε αλλά φαινόταν μόνο λίγο το φόρεμά της από πίσω και η αντανάκλαση ενός φεγγίτη του μπάνιου. Εκεί φαινόταν ακόμα λιγότερο αλλά από τις σκιές φανταζόμουν πολλά περισσότερα.
.
Η επικοινωνία μας άρχισε αναπάντεχα. Όσο αναπάντεχα μπορεί δηλαδή ένας που παρακολουθεί διαρκώς μια κατσαρόλα νερό στο μάτι της κουζίνας ξαφνιάζεται όταν βλέπει την πρώτη φούσκα να σχηματίζεται στον πάτο της. Εκείνη τη στιγμή όμως δεν την έψαχνα, είχα αφαιρεθεί με κάτι που διάβαζα. Ένας μέρος του μυαλού μου πάντα περίμενε βέβαια, το ένα αυτί πάντα σε εκγρήγορση. Σχεδόν το ένιωθα να βουίζει, να καίει, ένιωθα το αίμα να το φουσκώνει. Έκλαιγε με λυγμούς κολλητά με τον τοίχο μου. Χτύπησε, φαντάζομαι σε απόγνωση, με την γροθιά της.
.
Δεν το σκέφτηκα. Χτύπησα κι εγώ.
.
Η αμήχανη ησυχία μπορεί να είχε διάρκεια τρία δευτερόλεπτα. Μπορεί να ήταν και τρεις ώρες. Θυμάμαι είχε πιαστεί η πλάτη μου, ένιωθα παγωμένη την πατούσα, αλλά δεν τολμούσα να κουνηθώ. Μετά ξαναχτύπησε. Δυο φορές. Δυο φορές κι εγώ. Έκανε με τα νύχια ένα πιο πολύπλοκο μοτίβο, σχεδόν αστείο. Έκανα κι εγώ αντίστοιχο. Ανόητο ίσως, μικρό, παιδιάστικο, αλλά μας άλλαξε τις ζωές. Από εκείνη την ημέρα κι οι δυο ψάχναμε ο ένας τον άλλον μέσα από τους τοίχους, στις λεπτές λωρίδες φωτός, στις γωνίες που επέτρεπε η γεωμετρία της πλούσιας πολυκατοικίας μας να ιδωθούμε κάπως. Στο μπαλκόνι τώρα έβγαινε ολόκληρη αφού στεκόταν άκρη άκρη, ήξερε ότι την έβλεπα, μερικές φορές χαμογελούσε προς τα περιστέρια, αλλά ήταν για εμένα. Στην κουζίνα έβαζε όλη της την μαεστρία να βγάλει αρώματα που να μου μιλάνε, άφηνε τις κατσαρόλες ανοιχτές κάτω από τον αεραγωγό μέχρι που σχεδόν εξαφανιζόταν το φαγητό φαντάζομαι.
Ο Λύκος έλειπε πολλές ώρες, συνήθως ερχόταν φαγωμένος, μάλλον είχε πηδήξει κιόλας τις περισσότερες φορές γιατί απλά πήγαινε κατευθείαν για ύπνο. Τότε ήταν η ώρα για το μπάνιο μας. Αυτή έμπαινε στο ντους και κολλούσε στο τζάμι. Ξεκούμπωνε τόσο αργά και αισθησιακά τα ρούχα της που σχεδόν ένιωθα τα δάχτυλά της. Κάθε λεπτομέρεια του κορμιού της φαινόταν καθαρά. Εγώ έψαχνα εξιλέωση, αποσυμπίεση, γλυκιά χαλάρωση στο ντους καθώς την κοιτούσα και από τον δικό μου ρυθμικό ήχο νομίζω ήξερε πόσο με είχε ερεθίσει γιατί δεν αργούσε κι αυτή μετά, με ένα γδούπο το κεφάλι της έπεφτε στο τζάμι κι ένα χαμόγελο νομίζω στο στόμα. Δεν φαινόταν στη σκιά αλλά το ένιωθα. Η όλη σκηνή μου θύμιζε τον πάπυρο του Τορίνου, μοναδικό δείγμα Αιγυπτιακής πορνογραφίας που δείχνει χοντρούς, καραφλούς άντρες να χαριεντίζονται με πανέμορφες νέες σε όργιο της εποχής.
.
Το όνομά της με ξεσηκώνει
Όταν την βλέπω είμαι καλά.
Όταν ανοίγει τα μάτια της,
ξανανιώνω.
Όταν μιλάει,
γίνομαι πάλι δυνατός
κι αν την αγκαλιάσω
όλο το Κακό του κόσμου αυτού θα φύγει μακριά.
.
Ήταν ίσως το πρώτο τραγούδι του κόσμου αυτό που γράφτηκε στο περιθώριο της Αιγυπτιακής τσόντας. Όχι όπως πριν που δεν είχε σημασία ο δημιουργός του. Εκείνη την εποχή για πρώτη φορά οι άνθρωποι πρωτοθεώρησαν ότι είχαν το δικαίωμα να πούνε ως άτομα τι ένιωθαν. Πέρα από λόγια και μουσικές που επιβεβαιώνουν την υπάρχουσα κατάσταση και δεν ανήκουν σε κανέναν. Άνθρωπος με ονοματεπώνυμο να πει τον καημό του. Επί Ραμσή του τρίτου;έγραψαν τέτοια τραγούδια ερωτικά, στάθηκαν περήφανα ως άτομα με τις απόψεις και τις ευαισθησίες τους, έκαναν και απεργία. Το ερωτικό τραγούδι είναι πάντα επανάσταση και εμείς με τις σκιές και τους ήχους που περνούσαν από τους τοίχους κάναμε μουσική.
O Αλέκος Γκονζαλεζίδης έχει μουστάκα πολύ επαναστατική. Επίσης του αρέσει να κοιτάει κοπέλες στο ντους. Απλά αυτές δεν το ξέρουν. Οπότε γράφει ιστορίες για ξεκάρφωμα όπου και καλά υπάρχει συναίνεση.