Αν έχει ένα σύμβολο αυτή η οικογένεια που έφτιαξα, ίσως είναι αυτό. Είδα τις σκιές τους σήμερα και θυμήθηκα πόσες φορές έχει γίνει θέμα. Όταν είσαι γονιός, όλοι σου δίνουν συμβουλές. Όταν είσαι χωρισμένος μπαμπάς με επιμέλεια, λιγότερο. Είσαι έξω από τα συνηθισμένα και μπερδεύονται. Αλλά “οι οδοντόβουρτσες τι κάνουν εκεί;” το ερώτημα παραμένει.
Μας βολεύει. Μας φαίνεται λογικό. Τρως, πας το πιάτο στον νιπτήρα ή το πλυντήριο πιάτων και βλέπεις την οδοντόβουρτσά σου. Μια τρελή που δήλωνε παιδοδοντίατρος προσπάθησε να πείσει στις διακοπές των παιδιών μακριά μου ότι δεν κάνει να πλένεις πολλές φορές τα δόντια σου. Μια καθαρίστρια που ερχόταν τις μετέφερε κάθε φορά στο μπάνιο. Καλοθελητές επέμεναν ότι είναι περίεργο και θα τσινήσει η κυρία από την κοινωνική έρευνα. “Αυτοί είμαστε και δεν θα αλλάξουμε τίποτε επειδή έρχονται” η γραμμή μου.
Δεν τους πέρασε. Δεν θα τους περάσει. Αν ρωτούσε, θα της εξηγούσα, αν δεν καταλάβαινε ας έπαιρνε σειρά με όλους τους άλλους “φυσιολογικούς” που δεν καταλαβαίνουν τίποτα αν και ακολουθούν τους κανόνες σα χαζοί. Οι οδοντόβουρτσες θα φύγουν από εκεί όταν φύγουν τα παιδιά μεγαλώνοντας από το σπίτι. Αν είναι λογικό και αν μας ταιριάζει. Αν θέλει κάποιος, αν αλλάξει η ζωή του, αν το αποφασίσει.
Μπορεί μια βλαμμένη ελληνική κυβέρνηση να ξεπουλήσει την Ελλάδα, να λεγόμαστε “Νότια Ελλάδα” ή “Βόρεια Αίγυπτος” ή να έρθουν με το ζόρι να πάρουν την ελληνική σημαία μας από το μπαλκόνι. Αλλά οι οδοντόβουρτες θα μείνουν εκεί.
(Στην φωτογραφία φαίνονται οι τρεις μόνο οδοντόβουρτσες καθότι δεν είναι στημένη για το άρθρο. Στην κουζίνα μας έχουμε και οδοντόβουρτσες για φίλους και συγγενείς των παιδιών όταν μένουν σπίτι κάνα βράδυ.)