Αυτό ήταν. Μόνο και μόνο στη σκέψη ότι θα την ξανασυναντήσω μου ανεβαίνει η αδρεναλίνη στα ύψη. Καλά, αυτή τη φορά δεν θα την αφήσω ούτε λεπτό από κοντά μου, θα την πάρω πάνω στη μηχανή και θα την πάω βόλτα στ’ αστέρια. Θα της δείξω πόσο όμορφο είναι να μοιράζεσαι τα όνειρα σου και τους πόθους σου. Να ζωγραφίζεις τον κόσμο σου μέσα από τα μάτια του αλλού. Πόσο μου ‘χει λείψει αυτό.
Νομίζω πως είμαι λίγο τσιμπημένος. Σκέφτομαι ήδη και σχεδιάζω πράγματα μαζί της, χωρίς καν να την έχω γνωρίσει. Άμα όμως βγει μάπα το καρπούζι; Δεν γίνεται, δεν μπορεί. Η κοπέλα είναι από μόνη της ένα project ολόκληρο. Απίστευτα γλυκιά. Βασανιστικά όμορφη. Ραγδαία ερωτεύσιμη. Πρόστυχη και σεμνή ταυτόχρονα. Γλυκιά και αντιδραστική. Ήρεμη αλλά και άγρια.
–«Εμπρός;»
-«Καλησπέρα. Την τελευταία φορά που έφυγες μου άφησες τη γεύση σου στα χείλη μου και μια γλυκιά ανάμνηση».
(γελάει… Καλό είναι αυτό. Ξαφνικά σταματάει απότομα και με ρωτά)
– «Και τώρα τι θες;»
– «Κοίτα να δεις, απ’ όσο θυμάμαι τα ροδάκινα τώρα είναι εκτός εποχής.»
– «Ε, και;»
– «Ε, λέω μιας και δεν μπορώ να βρω ροδάκινα, να δαγκώσω τα χείλη σου που έχουν την ίδια γεύση.»
– «Τι ωραία που τα λες.»
– «Και που να δεις και τι ωραία τα κάνω, άμα μου δοθεί η ευκαιρία», είπα με αυτοπεποίθηση στο φουλ.
– «…μάλιστα», απάντησε κοφτά. (Μάλλον δεν της άρεσε αυτό που υπονοήθηκε).
– «Λοιπόν, πότε θα σε δω;», συνέχισα.
– «Σε μια άλλη ζωή, μωρό μου, όταν εσύ κι εγώ θα είμαστε γάτες.
(Καλά με δουλεύει; Γιατί είναι τόσο απότομη;)
-«Περίμενε», νιαούρισα, «μην το κλείσεις».
-«Άντε πάλι», δήλωσε φανερά ενοχλημένη. «Τι είναι αγοράκι μου; Μας φίλησες, καβλάντισες, τι άλλο θέλεις πια; Σου είπα, με πηδάει άλλος. Ξέχνα το, σε μια άλλη ζωή.»
-«Θέλω να σε δω για ένα μόνο λεπτό και το εννοώ. Δε θα σε ξαναενόχλησω», είπα σχεδόν εκλιπαρώντας.
-«Αποκλείεται, αγορίνα μου. Έπαιξες κι έχασες. Και να θυμάσαι, τον έρωτα άμα τον κυνηγήσεις θα τρέξει να σου φύγει. Και άμα είσαι μεθυσμένος και τον αφήσεις να σου ξεφύγει, άστον να τον γευτεί κάποιος άλλος. Χάρηκα. Και να προσέχεις. Πρέπει να είσαι εξαιρετικά μόνος, δυστυχισμένος και μίζερος για να τρέχεις πίσω από μια άγνωστη.»
Μας πήρε τα σώβρακα η μικρή. Με εκτέλεσε και δεν έριξε ούτε μια ματιά πίσω της να δει το θύμα. Καλά να πάθω, νομίζω μου αξίζει. Όταν γεννήθηκα μου είπαν να δώσω προσοχή σε δύο λέξεις: Κερδίζω – Χάνω. Μόνος μου έμαθα την πρώτη, η ζωή μου έμαθε τη δεύτερη.
Η συμβουλή του γέρου μου στριφογυρνάει πάλι στη σκέψη μου: «Πριν ξεκινήσεις να κάνεις όνειρα, διάλεξε προσεχτικά τους πρωταγωνιστές.»
