Ειδικά σε μια οικονομική κρίση σαν αυτή που διανύουμε, εταιρείες πολύ πετυχημένες στο παρελθόν ξαφνικά βρίσκονται σε άγνωστα μονοπάτια. Aυτά που δούλευαν παλιά, δεν δουλεύουν. Η συνταγή φαίνεται ότι δεν είναι αυτή που νόμιζαν. Έτσι ανατρέχουν απεγνωσμένα σε οτιδήποτε έχουν σκεφτεί στο παρελθόν και ζητάνε από την διαφημιστική να παράγει ένα καινούργιο ορισμό του brand. Μετά το εξηγούν στην διοικητική ομάδα για να απλωθεί σε όλη την εταιρεία. Μου θυμίζει το: «Τα άσχημα νέα είναι ότι έχουμε χαθεί. Το καλό είναι ότι πάμε πολύ γρήγορα προς τα εκεί!»
Γιατί μέσα στον πανικό τους συχνά είτε διαλέγουν λάθος σημείο για να επικεντρωθούν (οπότε αλλάζουν πάλι μετά από μικρό χρονικό διάστημα) ή προσπαθούν να περάσουν στην εταιρεία ένα νέο brand vision με τους λάθους τρόπους. Συχνά λάθη:
πολλές πινακίδες, ασαφής ο προορισμός Τεχνοκρατική αντιμετώπιση. Θέλει λίγο μαγεία και πολύ συναίσθημα. Αν δεν το πιστεύεις, δεν μπορείς να πείσεις κανέναν.
- Πολύ μπλα μπλα. Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με μια πρόταση, δεν υπάρχει. «Α, έπρεπε να έβλεπες την παρουσίαση» ή «να, διάβασε όλα αυτά τα βιβλία για να καταλάβεις τι λέω» σπάνια λειτουργούν.
- Η ιδέα του νέου brand vision δεν μπορεί να εξελίσσεται διαρκώς. Αλλιώς μέσα στην ίδια εταιρεία θα πιστεύουν διαφορετικές εκδόσεις του!
- Με το ζόρι παπαγαλία. «Να τι πρέπει να πιστεύουμε πλέον – να το λέτε στον εαυτό σας κάθε πρωί και κάθε βράδυ τρεις φορές.» Εξαιρετική λύση αν όλοι στην εταιρεία ήταν γενετικά πανομοιότυποι!
- Έλλειψη σεβασμού. «Εγώ έχω καταλάβει αυτό το νέο brand vision αλλά εσύ ο απλός ανόητος υπάλληλος …» Αν δεν το εξηγείτε καλά εσείς είστε ο ανόητος.
Το πιο συνηθισμένο σφάλμα που βλέπω σε εταιρείες είναι όταν τα στελέχη προσπαθούν να «πουλήσουν» εσωτερικά την ιδέα με τον ίδιο τρόπο που τους την πούλησε η διαφημιστική. Δηλαδή μετατρέπουν τους εαυτούς τους σε εξωτερικούς συνεργάτες!
Διαβάστε εδώ γιατί η διαφημιστική δεν μπορεί να κάνει branding.
